Janusz Niczyporuk
Janusz Dariusz Niczyporuk (ur. 6 stycznia 1964 w Lublinie[1]) – profesor nauk prawnych, administratywista, sędzia Sądu Najwyższego.
| Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1964 |
|---|---|
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo administracyjne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
20 marca 1996 |
| Habilitacja |
25 maja 2007 |
| Profesura |
22 marca 2018 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Sędzia Sądu Najwyższego | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
W latach 1970–78 był uczniem Szkoły Podstawowej nr 7 w Lublinie. Jest absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Unii Lubelskiej w Lublinie, gdzie w roku 1982 zdał egzamin maturalny[potrzebny przypis].
W latach 1982–1987 odbył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1989 złożył egzamin sędziowski, a w 1991 – radcowski[2].
Od 1987 roku jest zatrudniony w Katedrze Postępowania Administracyjnego UMCS, w 2018 pełnił funkcję jej kierownika. Doktorat uzyskał w 1996 roku, a habilitację w 2007. W 2018 roku otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2][3][4].
Jest autorem publikacji z zakresu prawa administracyjnego, prawa samorządu terytorialnego, publicznego prawa gospodarczego i nauki o administracji[2].
W roku akademickim 1985/1986 pełnił funkcję prezesa SKNP UMCS[5]. Od 2014 Kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[6].
W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego[7]. 10 października 2018 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego[8] w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych[9] i 25 października 2018, mimo kontrowersji związanych z procesem nominacyjnym w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego, rozpoczął orzekanie[10][11][12]. W wyroku z dnia 8 listopada 2021 w sprawie Dolińska-Ficek i Ozimek przeciwko Polsce Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych nie jest niezawisłym i bezstronnym sądem ustanowionym ustawą w rozumieniu art. 6 ust. 1 EKPC, gdyż „na procedurę powoływania sędziów nadmiernie wpłynęły organy władzy ustawodawczej i wykonawczej”[13]. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 21 grudnia 2023 (C-718/21) uznał, że „wszystkie elementy zarówno systemowe, jak i dotyczące konkretnych okoliczności faktycznych, które charakteryzowały powołanie sędziów IKNiSP, skutkują tym, że ten organ nie ma statusu niezawisłego i bezstronnego sądu”[14]. Mimo tych wyroków kontynuuje orzekanie w IKNiSP SN.
Przypisy edytuj
- ↑ Zbigniew Pastuszak, Anna Selwa (red.), Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie: 10 lat. 1998–2008, Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie, 2008.
- ↑ a b c Profil pracownika na stronie WPiA UMCS. umcs.pl. [dostęp 2013-10-19].
- ↑ Prof. Janusz Dariusz Niczyporuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-10-19].[martwy link]
- ↑ Nominacje profesorskie w Pałacu Prezydenckim [online], www.prezydent.pl [dostęp 2018-04-25] (pol.).
- ↑ Prezesi Koła. sknp.umcs.pl. [dostęp 2013-06-18].
- ↑ Inwestytura OESSH Kielce 2014. oessh.opoka.net.pl. [dostęp 2016-08-24].
- ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. krs.pl, 1 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].
- ↑ Prezydent powołał nowych sędziów Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 10 października 2018. [dostęp 2018-10-10].
- ↑ Nowi sędziowie Sądu Najwyższego [online], sadnajwyzszy [dostęp 2018-11-01] (pol.).
- ↑ Nowa izba Sądu Najwyższego wydała pierwsze orzeczenia i... odrzuciła wszystkie skargi. dziennik.pl. [dostęp 2018-11-01].
- ↑ Magdalena Gałczyńska: "Dublerzy" w Sądzie Najwyższym dopuszczani do orzekania? Rzecznik SN: faktycznie, to może być trudne do wyjaśnienia. onet.pl, 31 października 2018. [dostęp 2018-10-31].
- ↑ Jacek Barcik: Do przyjaciół w Sądzie Najwyższym. monitorkonstytucyjny, 31 października 2018. [dostęp 2018-11-01].
- ↑ http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-213200
- ↑ CURIA - Dokumenty [online], curia.europa.eu [dostęp 2024-03-16].