Jari Isometsä

fiński biegacz narciarski

Jari Olavi Isometsä (ur. 11 września 1968 r. w Alatornio) – fiński biegacz narciarski, trzykrotny medalista olimpijski i czterokrotny medalista mistrzostw świata, reprezentant klubu Alatornion Pirkat.

Jari Isometsä
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 września 1968
Alatornio

Klub

Alatornion Pirkat

Wzrost

175 cm

Debiut w PŚ

10.03 1990, Örnsköldsvik (10. miejsce - 30 km)

Pierwsze punkty w PŚ

10.03 1990, Örnsköldsvik (10. miejsce - 30 km)

Pierwsze podium w PŚ

21.12 1993, Dobbiaco
(2. miejsce – 10 km)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3.03 1996, Lahti (30 km)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Albertville 1992 Sztafeta
brąz Lillehammer 1994 Sztafeta
brąz Nagano 1998 Sztafeta
Mistrzostwa świata
srebro Thunder Bay 1995 Sztafeta
srebro Trondheim 1997 Sztafeta
brąz Val di Fiemme 1991 Sztafeta
brąz Thunder Bay 1995 25 km pościgowy
Puchar Świata
2. miejsce
1999/2000
3. miejsce
1993/1994
3. miejsce
1995/1996
Puchar świata (średnie dystanse)
Mała kryształowa kula
1999/2000

Kariera edytuj

Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Albertville. Wraz z Miką Kuusisto, Harrim Kirvesniemim i Jarim Räsänenem zdobył tam brązowy medal w sztafecie 4x10 km. Indywidualnie najlepszy wynik osiągnął w biegu pościgowym, w którym zajął 12. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer fińska sztafeta, w której biegł także Isometsä, powtórzyła wynik z Albertville zdobywając brązowy medal. Jari był także między innymi szósty w biegu na 30 km techniką dowolną. Także podczas igrzysk olimpijskich w Nagano Finowie w składzie: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Sami Repo i Jari Isometsä wywalczyli, po raz trzeci z rzędu, brązowy medal w sztafecie 4x10 km. Na tych samych igrzyskach Isometsä osiągnął swój najlepszy indywidualny wynik olimpijski zajmując czwarte miejsce na dystansie 30 km techniką klasyczną. Na późniejszych igrzyskach już nie startował.

W 1989 r. zadebiutował na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Val di Fiemme. Zdobył tam razem z Kuusisto, Kirvesniemim i Räsänenem brązowy medal w sztafecie 4x10 km. Na mistrzostwach świata w Falun nie zdobył medalu. Indywidualnie jego najlepszym wynikiem było 13. miejsce w biegu pościgowym, a sztafeta fińska zajęła czwarte miejsce. Mistrzostwa świata w Thunder Bay były najlepszymi w jego karierze. Zdobył brązowy medal w biegu pościgowym ulegając jedynie zwycięzcy Władimirowi Smirnowowi z Kazachstanu i drugiemu na mecie Włochowi Silvio Faunerowi. Ponadto wspólnie z kolegami wywalczył srebrny medal w sztafecie. Podczas mistrzostw świata w Trondheim Finowie w składzie Kirvesniemi, Myllylä, Räsänen i Isometsä obronili tytuł wicemistrzów świata w sztafecie wywalczony dwa lata wcześniej. Najlepszym występem Jariego na tych mistrzostwach był bieg pościgowy, w którym zajął 6. miejsce. Dwa lata później, na mistrzostwach w Ramsau, w biegu pościgowym przegrał walkę o podium zaledwie o 0.9 sekundy z Włochem Fulvio Valbusą i ostatecznie zajął 4. miejsce. Fińska sztafeta tym razem zajęła 5. miejsce.

W 2001 roku zamieszany był wraz z innymi kolegami z reprezentacji (Harri Kirvesniemi, Janne Immonen, Mika Myllylä, Virpi Kuitunen i Milla Jauho) w największą aferę dopingową w historii fińskiego narciarstwa. Całej szóstce w czasie mistrzostw świata w Lahti udowodniono korzystanie z niedozwolonego preparatu HES. Wszyscy zostali zdyskwalifikowani na dwa lata. Isometsä stracił srebrny medal, który wywalczył w biegu łączonym na 20 km.

Po upływie zawieszenia w 2003 r. wrócił do uprawiania biegów, jednak nie osiągał tak dobrych wyników jak wcześniej. Po tym jak nie zakwalifikował się do reprezentacji Finlandii na igrzyska olimpijskie w Turynie zakończył karierę w styczniu 2006 r.

Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 1999/2000, kiedy to w klasyfikacji generalnej zajął 2. miejsce, a w klasyfikacji średniodystansowej wywalczył małą kryształową kulę. Ponadto w sezonach 1993/1994 i 1995/1996 zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie Isometsä 23 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 4 razy zwyciężał.

Ma żonę Johannę oraz syna Eetu i córkę Aadę. Startował w wyborach do parlamentu w regionie Uusimaa, nie został jednak wybrany[1]. Pracuje jako kierownik sprzedaży w fińskim klubie Honka Espoo[2].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
16. 13 lutego 1992   Albertville 10 km stylem klasycznym 27:36,0 +1:58,4   Vegard Ulvang
12. 15 lutego 1992   Albertville 10+15 km pościgowy 1:05:37,9 +2:48,1   Bjørn Dæhlie
3.  18 lutego 1992   Albertville Sztafeta 4x10 km[3] 1:39:26,0 +1:56,9   Norwegia
22. 22 lutego 1992   Albertville 50 km stylem dowolnym 2:03:41,5 +8:22,0   Bjørn Dæhlie
6. 14 lutego 1994   Lillehammer 30 km stylem dowolnym 1:12:26,4 +2:46,1   Thomas Alsgaard
23. 17 lutego 1994   Lillehammer 10 km stylem klasycznym 24:20,1 +1:46,4   Bjørn Dæhlie
3.  22 lutego 1994   Lillehammer Sztafeta 4x10 km [4] 1:41:15,0 +1:00,6   Włochy
4. 9 lutego 1998   Nagano 30 km stylem klasycznym 1:33:55,8 +2:55,6   Mika Myllylä
15. 12 lutego 1998   Nagano 10 km stylem klasycznym 27:24,5 +1:12,2   Bjørn Dæhlie
8. 14 lutego 1998   Nagano 10+15 km pościgowy 1:07:01,7 +1:17,7   Thomas Alsgaard
3.  17 lutego 1998   Nagano Sztafeta 4x10 km [5] 1:40:55,7 +1:19,8   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3.  15 lutego 1991   Val di Fiemme Sztafeta 4x10 km[6] 1:39:47,3 +2:24,7   Norwegia
15. 22 lutego 1993   Falun 10 km stylem klasycznym 24:51,6 +1:00,6   Sture Sivertsen
13. 24 lutego 1993   Falun 10+15 km pościgowy 1:01:45,0 +2:07,8   Bjørn Dæhlie
  Władimir Smirnow
4. 26 lutego 1993   Falun Sztafeta 4x10 km [4] 1:44:14,9 +2:22,7   Norwegia
9. 9 marca 1995   Thunder Bay 30 km stylem klasycznym 1:15:52,3 +3:51,5   Władimir Smirnow
8. 11 marca 1995   Thunder Bay 10 km stylem klasycznym 24:52,3 +53,7   Władimir Smirnow
3.  13 marca 1995   Thunder Bay 10+15 km pościgowy 1:06:19,5 +10,5   Władimir Smirnow
2.  17 marca 1995   Thunder Bay Sztafeta 4x10 km[7] 1:34:27,1 +43,4   Norwegia
11. 19 marca 1995   Thunder Bay 50 km stylem dowolnym 1:56:36,0 +4:24,5   Silvio Fauner
14. 21 lutego 1997   Trondheim 30 km stylem dowolnym 1:06:28,2 +2:07,3   Aleksiej Prokurorow
14. 24 lutego 1997   Trondheim 10 km stylem klasycznym 23:41,8 +1:07,7   Bjørn Dæhlie
6. 25 lutego 1997   Trondheim 10+15 km pościgowy 1:00:11,1 +1:18,9   Bjørn Dæhlie
2.  28 lutego 1997   Trondheim Sztafeta 4x10 km[8] 1:37:06,1 +2:11,2   Norwegia
13. 2 marca 1997   Trondheim 50 km stylem klasycznym 2:16:37,5 +7:40,8   Mika Myllylä
11. 22 lutego 1999   Ramsau 10 km stylem klasycznym 24:19,2 +50,0   Mika Myllylä
4. 23 lutego 1999   Ramsau 10+15 km pościgowy 1:05:54,9 +23,6   Thomas Alsgaard
5. 26 lutego 1999   Ramsau Sztafeta 4x10 km [5] 1:35:07,5 +1:48,8   Austria
14. 28 lutego 1999   Ramsau 50 km stylem klasycznym 2:18:08,7 +5:40,1   Mika Myllylä
2.[9] 17 lutego 2001   Lahti 2x10 km łączony 47:15,5 +9,4   Per Elofsson

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu
1. 3 marca 1996   Lahti 30 km stylem dowolnym 1:14:48.4 h
2. 5 lutego 2000   Lillehammer 2x10 łączony 49:48.2 min
3. 16 lutego 2000   Ulrichen 10 km stylem dowolnym 23:47.7 min
4. 19 marca 2000   Bormio 15 km stylem dowolnym 1:04:10.7 h

Miejsca na podium edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Pozycja Strata Zwycięzca
1. 21 grudnia 1993   Dobbiaco 10 km stylem klasycznym 24:02.8 min 2 +18.0 s Władimir Smirnow
2. 17 grudnia 1994   Sappada 15 km stylem dowolnym 34:55.5 min 3 +47.6 s Bjørn Dæhlie
3. 14 stycznia 1995   Nové Město 15 km stylem klasycznym 37:32.7 min 2 +23.0 s Harri Kirvesniemi
4. 27 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem dowolnym 37:31.2 min 3 +28.4 s Władimir Smirnow
5. 29 stycznia 1995   Lahti 15 km stylem klasycznym 38:57.2 min 2 +1:04.4 s Władimir Smirnow
6. 13 marca 1995   Thunder Bay 10+15 km pościgowy 1:06:19.5 h 2 +10.5 s Władimir Smirnow
7. 29 listopada 1995   Gällivare 15 km stylem dowolnym 35:56.0 min 2 +36.8 s Bjørn Dæhlie
8. 16 grudnia 1995   Santa Caterina 15 km stylem dowolnym 1:01:25.2 h 2 +53.7 s Bjørn Dæhlie
9. 13 stycznia 1996   Nové Město 15 km stylem klasycznym 40:11.3 min 2 +17.4 s Władimir Smirnow
10. 2 lutego 1996   Seefeld in Tirol 10 km stylem dowolnym 22:58.2 min 3 +21.4 s Bjørn Dæhlie
11. 3 marca 1996   Lahti 30 km stylem dowolnym 1:14:48.4 h 1 - -
12. 9 marca 1996   Falun 10 km stylem dowolnym 22:00.0 min 3 +24.7 s Władimir Smirnow
13. 10 marca 1996   Falun 15 km stylem klasycznym 1:00:16.3 h 3 +1:12.2 min Władimir Smirnow
14. 23 listopada 1996   Kiruna 10+15 km pościgowy 26:15.1 min 2 +26.3 s Bjørn Dæhlie
15. 11 stycznia 1997   Hakuba 10 km stylem klasycznym 28:20.2 min 3 +17.5 s Silvio Fauner
16. 12 stycznia 1997   Hakuba 15 km stylem dowolnym 1:06:22.8 h 3 +20.6 s Silvio Fauner
17. 8 stycznia 1998   Ramsau 15 km stylem klasycznym 36:22.6 min 3 +18.8 s Thomas Alsgaard
18. 13 grudnia 1998   Dobbiaco 15 km stylem klasycznym 1:01:20.5 h 3 +8.8 s Bjørn Dæhlie
19. 14 lutego 1999   Seefeld in Tirol 10 km stylem dowolnym 26:08.5 min 3 +16.0 s Mika Myllylä
20. 5 lutego 2000   Lillehammer 2x10 łączony 49:48.2 min 1 - -
21. 16 lutego 2000   Ulrichen 10 km stylem dowolnym 23:47.7 min 1 - -
22. 26 lutego 2000   Falun 15 km stylem dowolnym 36:11.5 min 2 +29.1 s Johann Mühlegg
23. 19 marca 2000   Bormio 15 km stylem dowolnym 1:04:10.7 h 1 - -

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mieto ja Isometsä keskustan ehdokkaiksi (fiń.)
  2. Oho! FC Honka palkkasi ex-hiihtäjä Jari Isometsän. iltasanomat.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-15)]. (fiń.)
  3. Skład drużyny: Mika Kuusisto, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
  4. a b Skład drużyny: Mika Myllylä, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
  5. a b Skład drużyny: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Sami Repo, Jari Isometsä
  6. Skład drużyny: Mika Kuusisto, Harri Kirvesniemi, Jari Isometsä, Jari Räsänen
  7. Skład drużyny: Karri Hietamäki, Harri Kirvesniemi, Jari Räsänen, Jari Isometsä
  8. Skład drużyny: Harri Kirvesniemi, Mika Myllylä, Jari Räsänen, Jari Isometsä
  9. Isometsä ukończył rywalizację na drugim miejscu, ze stratą 9.4 sekund za Perem Elofssonem. Został jednak zdyskwalifikowany za doping