Jaroniów
Jaroniów (niem. Jernau, cz. Jaronov[1]) – dawna wieś, położona na prawym, południowym brzegu Psiny, obecnie część miasta Baborów w Polsce w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Baborów. Do miasta przyłączony został w 1928.
| część miasta | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Miasto | |
| SIMC |
0965217 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 77 |
| Tablice rejestracyjne |
OGL |
Położenie na mapie Baborowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego  | |
Położenie na mapie gminy Baborów  | |
 50°09′05″N 17°59′02″E/50,151472 17,983833
| |
Historia edytuj
Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. Początkowo z Baborowem należała do morawskiego księstwa opawskiego, którego terytorium co najmniej od końca XV wieku było już uważane za część Górnego Śląska.
Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Językowo miejscowość była wymieszana i zarówno pod wpływem polsko-śląskiego dialektu sułkowskiego jak i pobliskiego laskojęzycznego Baborowa, np. w 1910 po polsku mówiło 64% a po czesku 11% mieszkańców[1]. Pomimo tego identyfikowali się oni w większości jako Morawcy. Przyłączenie do Baborowa nastąpiło w 1928. Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać. Po 1956 nastąpiła fala emigracji do Niemiec[1].
Stąd pochodził Carl Ulitzka.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Mariusz Kowalski. Morawianie (Morawcy) w Polsce. „Studia z Geografii Politycznej i Historycznej”. 5, s. 115-131, 2016.