Jaskier różnolistny

gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych

Jaskier różnolistny[4] (Ranunculus auricomus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych.

Jaskier różnolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

jaskier

Gatunek

jaskier różnolistny

Nazwa systematyczna
Ranunculus auricomus L.
Sp. pl. 1:551. 1753[3]
Synonimy
  • Ranunculus auricomus subsp. boecheri Fagerstr. & G. Kvist
  • Ranunculus auricomus subsp. glabratus (Lynge) Fagerström & G. Kvist
  • Ranunculus auricomus var. glabratus Lynge
  • Ranunculus auricomus subsp. hartzii Fagerström & G. Kvist
  • Ranunculus binatus Kit. ex Rchb.[3].

W stanie dzikim występuje w Azji (na Zakaukaziu i Syberii Zachodniej), w niemal całej Europie oraz na Grenlandii[5]. Jest dość pospolity na terenie całej Polski[6].

Morfologia

edytuj
Łodyga
Wzniesiona, o wysokości (10)15–35(50) cm, zazwyczaj rozgałęziona, naga, w górnej części wyraźnie bruzdowana. Boczne odgałęzienia łodygi są rzadko lub gęsto przylegająco owłosione[7].
Liście
Liści odziomkowych do 5, osadzone na długich ogonkach, o blaszkach liściowych niepodzielonych, okrągławonerkowatych o brzegu karbowanym lub piłkowanym, często także z głębokimi wcięciami. Liście łodygowe siedzące, podzielone aż do nasady na 5–7 równowąskich do wąskolancetowatych, całobrzegich łatek. Brak pochew liściowych[6].
Kwiaty
Złotożółte o średnicy 1–2 cm. Wyrastają na obłej, niebruzdowanej i nagiej lub przylegająco owłosionej szypułce. Dno kwiatowe nagie. Działki kielicha przylegające do płatków korony, mają kształt od wąskojajowatego do szerokojajowatego i długość 5–7(8) mm. Są nieco owłosione, jedynie brzegi mają silniej odstająco owłosione. 5 płatków korony, liczne pręciki i słupki. Płatki korony złotożółte, błyszczące, nagie, szerokojajowate, o długości 7,5–10(12,5) mm, często na szczycie wykrojone. Czasami płatki są silnie zredukowane[7].
Owoce
Szerokojajowate niełupki o długości 3–4,5 mm, na szczycie z hakowatym dzióbkiem o długości 0,5–1,2 mm. Zazwyczaj są mniej lub bardziej gęsto owłosione, rzadko nagie[7].

Biologia i ekologia

edytuj

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Roślina trująca. Liczba chromosomów 2n = 16, 28, 32, 40, 48[6]. Siedlisko: wilgotne łąki, zarośla, lasy liściaste[6] i mieszane. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Querco-Fagetea, charakterystyczny i wyróżniający dla Ass. Galio-Carpinetum (reg.)[8].

Gatunek zbiorowy bardzo zmienny morfologicznie. Obejmuje wiele mikrogatunków[9][10], według innych ujęć opisywanych jako podgatunki lub odmiany[3][6].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
  3. a b c The Plant List. [dostęp 2017-01-09].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Taxon: Ranunculus auricomus L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. [dostęp 2020-12-27].
  6. a b c d e Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 163-167. ISBN 83-01-14342-8.
  7. a b c red. W. Szafer, oprac. W. Kulesza. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom IV. Wydawca: Polska Akademia Umiejętności, Kraków, 1930.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  9. S. Ericsson, Ranunculus auricomus complex, [w:] B. Jonsell (red.), Flora Nordica, Volume 2: Chenopodiaceae to Fumariaceae, Stockholm: The Bergius Foundation & Royal Swedish Academy of Sciences, 2001, s. 237–255.
  10. E. Hörandl, W. Gutermann, Der Ranunculus auricomus-Komplex in Österreich. 1. Methodik; Gruppierung der mitteleuropäischen Sippen, „Botanische Jahrbücher fur Systematik, Pflanzengeschichte und Pflanzengeographie”, 120, 1988, s. 1–44.