Jaskinia na Łopiankach Druga

Jaskinia na Łopiankach Druga, Jaskinia na Łopiankach II – jaskinia w dolnej części wąwozu Półrzeczki, na północ od wsi Mników[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim, na południowym skraju Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej[2].

Jaskinia na Łopiankach II
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

gmina Liszki
Wąwóz Półrzeczki

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

12 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

260 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku NW

Kod

J.GT-03.20

Położenie na mapie gminy Liszki
Mapa konturowa gminy Liszki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łopiankach II”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łopiankach II”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łopiankach II”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia na Łopiankach II”
Ziemia50°04′18″N 19°42′16″E/50,071667 19,704444
Strona internetowa

Opis obiektu edytuj

Jaskinia znajduje się w orograficznie prawych zboczach wąwozu, tuż przy jego wylocie do Doliny Sanki. Otwór znajduje się w ostatniej na południe, niewielkiej skale na poziomie dna doliny. Pod niskim okapem o szerokości 7 m znajduje się ciasny korytarz o długości 10 m[1].

Jaskinia powstała na luźnym rozwarstwieniu międzyławicowym w strefie wadycznej w skałach wapiennych pochodzących z jury późnej. Jest wilgotna i brak w niej przewiewu. W okolicy otwory na ścianach rozwijają się glony, mchy i porosty. Jaskinia jest ciemna i wilgotna, jej obfite namulisko składa się z gliny i iłów[1]. Z pajęczaków zanotowano występowanie gatunków: Meta merianaePorrhomma convexumTrogulus tricarinatusLeiobunum rupestre[3].

Historia poznania i dokumentacji edytuj

Jaskinia jest znana od dawna. W latach 1880-1881 badał ją archeologicznie Gotfryd Ossowski. Znalazł w niej wyroby z kości, jednak wzbudziły one wątpliwości w świecie naukowców i ostatecznie uznano je za falsyfikaty (podobnie, jak inne wyroby z kości w jaskiniach okolic Mnikowa). W 1922 r. jaskinię zinwentaryzował J.Żurowski, w 1951 Kazimierz Kowalski[1]. W 1981 M. Sanocka-Wołoszynowa badała florę pajęczaków[3]. Obecny plan jaskini opracował M. Szelerewicz w 2010 r.[1]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Andrzej Górny, M. Szelerewicz, Jaskinia na Łopiankach II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-01-15].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. a b E.Sanocka-Wołoszynowa, Badania pajęczaków jaskiń Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Wrocław: Acta Univ. Wratislav. 1981, 548. Prace Zoologiczne 11: 1-92