Jaskinia w Siesławicach
Jaskinia w Siesławicach – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma cztery otwory wejściowe położone na południe od wsi Siesławice (Niecka Solecka), na wysokościach 213 i 215 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 21 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów[2].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
komunalny |
| Długość |
21 m |
| Głębokość |
5 m |
| Deniwelacja |
5 m |
| Wysokość otworów |
213, 215 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
2 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SE, ku NW, ku NW, ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) N-2.63 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°27′00″N 20°41′36″E/50,449886 20,693333
| |
Opis jaskini edytuj
Jaskinię stanowi częściowo zalany wodą, obszerny, 15-metrowy korytarz zaczynający się w dużym otworze wejściowym położonym w wertepie, a kończący dwoma niewielkimi otworami wejściowymi. 10 metrów od głównego otworu (w wertepie) znajduje się jedyne suche miejsce w jaskini (w kształcie wysepki) oraz czwarty otwór wejściowy do którego prowadzi kominek w stropie korytarza. Końcowy fragment korytarza jest całkowicie zalany wodą[2].
Przyroda edytuj
W jaskini brak jest nacieków. Zamieszkują ją żaby zielone, żaby brunatne i piżmaki. Bywają w niej lisy[2].
Historia odkryć edytuj
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszy jej opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1954 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Anna Chwalik, Jacek Gubała, Andrzej Kasza, Jan Urban - Siesławice - zespół zagłębień krasowych i pustek podziemnych częściowo wypełnionych wodą, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-01-07] (pol.).