Jeļena Ostapenko
Jeļena Ostapenko (ukr. Олена Євгенівна Остапенко – Ołena Jewheniwna Ostapenko), znana także jako Aļona Ostapenko[1] (ur. 8 czerwca 1997 w Rydze) – łotewska tenisistka narodowości ukraińskiej, zwyciężczyni French Open 2017.
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1997 Ryga | |
Wzrost | 177 cm | |
Masa ciała | 68 kg | |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend | |
Zakończenie kariery | aktywna | |
Trener | Marion Bartoli | |
Gra pojedyncza | ||
Wygrane turnieje | 3 WTA, 7 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 5 (19 marca 2018) | |
Australian Open | 3R (2017, 2018) | |
Roland Garros | W (2017) | |
Wimbledon | SF (2018) | |
US Open | 3R (2017–2019) | |
Gra podwójna | ||
Wygrane turnieje | 3 WTA, 8 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 17 (2 marca 2020) | |
Australian Open | QF (2020) | |
Roland Garros | QF (2019) | |
Wimbledon | 3R (2016, 2018) | |
US Open | QF (2019) |
![]() | |||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Kariera tenisowaEdytuj
2012-2014Edytuj
W zawodach rangi ITF w Tallinnie w roku 2012 po raz pierwszy przeszła przez kwalifikacje i wygrała jeden mecz w turnieju głównym.
Jeszcze w tym samym sezonie zdobyła pierwszy tytuł (w Sztokholmie).
Dwa lata później wygrała juniorski Wimbledon w grze pojedynczej oraz została brązową medalistką igrzysk olimpijskich młodzieży w Nankinie.
2015-2016Edytuj
W kolejnym sezonie dotarła do finału rozgrywek cyklu WTA w Québecu, w finale przegrywając z Anniką Beck.
Rok później, po pokonaniu Kuzniecowej i Kvitovej, osiągnęła ostatni etap zawodów rangi WTA Premier 5 w Dosze, gdzie była bliska zwycięstwa, ostatecznie ulegając Carli Suárez Navarro.
2017Edytuj
Nowy sezon zaczęła od półfinału w Auckland. Na australijskim Wielkim Szlemie przegrała w trzeciej rundzie z Karolíną Plíškovą 6:4, 0:6, 8:10. Następnie wygrała zawody deblowe w Petersburgu w parze z Alicją Rosolską oraz w Stuttgarcie razem z Raquel Atawo.
Okres gry na kortach ziemnych zaczęła od wygrania z Caroline Wozniacki i dotarcia do finału w Charleston. Pokonała Dunkę także w Pradze, kończąc udział na półfinale. Po raz trzeci wygrała z nią podczas French Open, a następnie doszła do finału, w którym zwyciężyła z rozstawioną z numerem trzecim Simoną Halep 4:6, 6:4, 6:3. W ten sposób stała się pierwszym nierozstawionym zdobywcą paryskiego tytułu od czasu Gustavo Kuertena.
W Londynie osiągnęła ćwierćfinał, triumfując między innymi nad Switoliną. W spotkaniu o półfinał przegrała z późniejszą finalistką zawodów Venus Williams.
Jesienią na kortach twardych w Azji Wschodniej Ostapenko wygrała w Seulu oraz osiągnęła półfinał w Wuhanie i Pekinie. Dostała się do turnieju mistrzyń w Singapurze, gdzie nie udało jej się wyjść z grupy. Zaliczyła jedno zwycięstwo i dwie porażki.
Rok zakończyła jako 7. rakieta świata.
2018Edytuj
W kolejnym roku Ostapenko wygrała turniej deblowy w Dosze, następnie doszła do singlowego finału w Miami i półfinału Wimbledonu.
Razem z Soraną Cîrsteą doszła do półfinału deblowych rozgrywek w Rzymie, ulegając w nim późniejszym triumfatorkom tego turnieju.
Na US Open dotarła do trzeciej rundy, ulegając Marii Szarapowej. Również szybko pożegnała się z turniejami odbywającymi się w Azji.
Zakończyła rok jako 22. rakieta świata.
2019Edytuj
Rok zaczęła od trzech porażek z rzędu. Pierwsze zwycięstwo zaliczyła w Petersburgu z Kristiną Mladenovic, a później, w drugiej rundzie, uległa Pawluczenkowej.
Fed Cup w Łotwie był dla niej udany – wygrała po jednym singlowym i deblowym spotkaniu.
Po nieudanych występach na Półwyspie Arabskim i w Stanach Zjednoczonych, wzięła udział w turnieju w Charleston, gdzie doszła do trzeciej rundy.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | 1R | 3R | 3R | 1R | 2R | 1R | 0 / 6 | 5 – 6 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | Q1 | 1R | W | 1R | 1R | 3R | 1 / 5 | 9 – 4 | |||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 2R | 1R | QF | SF | 1R | NH | 0 / 5 | 10 – 5 | |||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 3R | 3R | A | 0 / 5 | 7 – 5 | |||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 892 | 672 | 308 | 79 | 43 | 7 | 22 | 44 | 44 | 1 / 21 | 31 – 20 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 3R | 0 / 6 | 6 – 6 | |||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | QF | 3R | 0 / 5 | 4 – 5 | ||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 1R | 3R | 1R | NH | 0 / 4 | 4 – 3 | ||||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | 0 / 4 | 4 – 4 | ||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 934 | 409 | 452 | 152 | 101 | 42 | 38 | 22 | 19 | 0 / 19 | 18 – 18 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 0 / 2 | 1 – 2 | |||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | NH | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | SF | A | A | F | NH | 0 / 2 | 9 – 2 | ||||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | NH | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||||
0 / 8 | 11 – 8 |
Finały turniejów WTAEdytuj
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 8 (3–5)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 20 września 2015 | Québec | Dywanowa (hala) | Annika Beck | 2:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 27 lutego 2016 | Doha | Twarda | Carla Suárez Navarro | 6:1, 4:6, 4:6 |
Finalistka | 3. | 9 kwietnia 2017 | Charleston | Ceglana | Darja Kasatkina | 3:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 10 czerwca 2017 | French Open | Ceglana | Simona Halep | 4:6, 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 24 września 2017 | Seul | Twarda | Beatriz Haddad Maia | 6:7(5), 6:1, 6:4 |
Finalistka | 4. | 31 marca 2018 | Miami | Twarda | Sloane Stephens | 6:7(5), 1:6 |
Finalistka | 5. | 13 października 2019 | Linz | Twarda (hala) | Cori Gauff | 3:6, 6:1, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 20 października 2019 | Luksemburg | Twarda (hala) | Julia Görges | 6:4, 6:1 |
Gra podwójna 6 (3–3)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 5 lutego 2017 | Petersburg | Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Darija Jurak Xenia Knoll |
3:6, 6:2, 10–5 |
Zwyciężczyni | 2. | 30 kwietnia 2017 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Raquel Atawo | Abigail Spears Katarina Srebotnik |
6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 3. | 18 lutego 2018 | Doha | Twarda | Gabriela Dabrowski | Andreja Klepač María José Martínez Sánchez |
6:3, 6:3 |
Finalistka | 1. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana | Galina Woskobojewa | Sharon Fichman Nina Stojanović |
6:2, 6:7(1), 6–10 |
Finalistka | 2. | 6 października 2019 | Pekin | Ceglana | Dajana Jastremśka | Sofia Kenin Bethanie Mattek-Sands |
3:6, 7:6(5), 7–10 |
Finalistka | 3. | 28 lutego 2020 | Doha | Twarda | Gabriela Dabrowski | Hsieh Su-wei Barbora Strýcová |
2:6, 7:5, 2–10 |
Gra mieszana 1 (0–1)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 14 lipca 2019 | Wimbledon | Trawiasta | Robert Lindstedt | Latisha Chan Ivan Dodig |
2:6, 3:6 |
Występy w Turnieju MistrzyńEdytuj
W grze pojedynczejEdytuj
Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2017 | Faza grupowa | Garbiñe Muguruza Venus Williams Karolína Plíšková |
3:6, 4:6 5:7, 7:6(3), 5:7 6:3, 6:1 |
Występy w Turnieju WTA Elite TrophyEdytuj
W grze pojedynczejEdytuj
Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
2018 | Wycofanie | zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji |
Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedynczaEdytuj
Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 29/11/2012 | Sztokholm | 10 000 | twarda (hala) | Ellen Allgurin | 6:1, 6:3 |
2. | 18/02/2013 | Helsingborg | 10 000 | dywanowa (hala) | Ellen Allgurin | 6:2, 7:6(3) |
3. | 11/11/2013 | Helsinki | 10 000 | twarda (hala) | Susanne Celik | 7:5, 4:6, 7:5 |
4. | 07/04/2014 | Pula | 10 000 | ceglana | Jade Suvrijn | 7:6(4), 6:1 |
5. | 21/04/2014 | Pula | 10 000 | ceglana | Yvonne Cavalle-Reimers | 6:2, 7:5 |
6. | 28/04/2014 | Pula | 10 000 | ceglana | Alice Balducci | 4:6, 7:6(1), 6:3 |
7. | 23/02/2015 | Petersburg | 50 000 | twarda (hala) | Patricia Maria Țig | 3:6, 7:5, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (1)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2014 | Wimbledon | Trawiasta | Kristína Schmiedlová | 2:6, 6:3, 6:0 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Aļona Ostapenko: “Neviens mani nav tā apmācījis. Tas vienkārši ir stils, kurā spēlēju” (łot.). Latvijas Avīze, 2017-06-12. [dostęp 2020-08-23].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 14 stycznia 2021].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 14 stycznia 2021].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 14 stycznia 2021].