Jeļena Ostapenko
Jeļena Ostapenko (ukr. Олена Євгенівна Остапенко – Ołena Jewheniwna Ostapenko), znana także jako Aļona Ostapenko[1] (ur. 8 czerwca 1997 w Rydze) – łotewska tenisistka narodowości ukraińskiej, zwyciężczyni French Open 2017.
_(48199115066).jpg)
| |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1997 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend | ||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
aktywna | ||||||||||||||||||
| Trener |
Stanislav Khmarsky | ||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
5 WTA, 7 ITF | ||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
5 (19 marca 2018) | ||||||||||||||||||
| Australian Open |
3R (2017, 2018, 2022) | ||||||||||||||||||
| Roland Garros |
W (2017) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon |
SF (2018) | ||||||||||||||||||
| US Open |
3R (2017–2019) | ||||||||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
5 WTA, 8 ITF | ||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu |
16 (27 czerwca 2022) | ||||||||||||||||||
| Australian Open |
QF (2020) | ||||||||||||||||||
| Roland Garros |
SF (2022) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon |
3R (2016, 2018) | ||||||||||||||||||
| US Open |
QF (2019) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Kariera tenisowaEdytuj
2012–2014Edytuj
W zawodach rangi ITF w Tallinnie w roku 2012 po raz pierwszy przeszła przez kwalifikacje i wygrała jeden mecz w turnieju głównym.
Jeszcze w tym samym sezonie zdobyła pierwszy tytuł (w Sztokholmie).
Dwa lata później wygrała juniorski Wimbledon w grze pojedynczej oraz została brązową medalistką igrzysk olimpijskich młodzieży w Nankinie.
2015–2016Edytuj
W kolejnym sezonie dotarła do finału rozgrywek cyklu WTA w Québecu, w finale przegrywając z Anniką Beck.
Rok później, po pokonaniu Kuzniecowej i Kvitovej, osiągnęła ostatni etap zawodów rangi WTA Premier 5 w Dosze, gdzie była bliska zwycięstwa, ostatecznie ulegając Carli Suárez Navarro.
2017Edytuj
Nowy sezon zaczęła od półfinału w Auckland. Na australijskim Wielkim Szlemie przegrała w trzeciej rundzie z Karolíną Plíškovą 6:4, 0:6, 8:10. Następnie wygrała zawody deblowe w Petersburgu w parze z Alicją Rosolską oraz w Stuttgarcie razem z Raquel Atawo.
Okres gry na kortach ziemnych zaczęła od wygrania z Caroline Wozniacki i dotarcia do finału w Charleston. Pokonała Dunkę także w Pradze, kończąc udział na półfinale. Po raz trzeci wygrała z nią podczas French Open, a następnie doszła do finału, w którym zwyciężyła z rozstawioną z numerem trzecim Simoną Halep 4:6, 6:4, 6:3. W ten sposób stała się pierwszym nierozstawionym zdobywcą paryskiego tytułu od czasu Gustavo Kuertena.
W Londynie osiągnęła ćwierćfinał, triumfując między innymi nad Switoliną. W spotkaniu o półfinał przegrała z późniejszą finalistką zawodów Venus Williams.
Jesienią na kortach twardych w Azji Wschodniej Ostapenko wygrała w Seulu oraz osiągnęła półfinał w Wuhanie i Pekinie. Dostała się do turnieju mistrzyń w Singapurze, gdzie nie udało jej się wyjść z grupy. Zaliczyła jedno zwycięstwo i dwie porażki.
Rok zakończyła jako 7. rakieta świata.
2018Edytuj
W kolejnym roku Ostapenko wygrała turniej deblowy w Dosze, następnie doszła do singlowego finału w Miami i półfinału Wimbledonu.
Razem z Soraną Cîrsteą doszła do półfinału deblowych rozgrywek w Rzymie, ulegając w nim późniejszym triumfatorkom tego turnieju.
Na US Open dotarła do trzeciej rundy, ulegając Marii Szarapowej. Również szybko pożegnała się z turniejami odbywającymi się w Azji.
Zakończyła rok jako 22. rakieta świata.
2019Edytuj
Rok zaczęła od trzech porażek z rzędu. Pierwsze zwycięstwo zaliczyła w Petersburgu z Kristiną Mladenovic, a później, w drugiej rundzie, uległa Pawluczenkowej.
Fed Cup w Łotwie był dla niej udany – wygrała po jednym singlowym i deblowym spotkaniu.
Po nieudanych występach na Półwyspie Arabskim i w Stanach Zjednoczonych, wzięła udział w turnieju w Charleston, gdzie doszła do trzeciej rundy.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 3R | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | 0 / 7 | 7 – 7 | |||||||||||||
| French Open | A | A | A | Q1 | 1R | W | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 1 / 7 | 10 – 6 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | 2R | 1R | QF | SF | 1R | NH | 3R | 4R | 0 / 7 | 15 – 7 | |||||||||||||
| US Open | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 3R | 3R | A | A | 0 / 5 | 7 – 5 | ||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 892 | 672 | 308 | 79 | 43 | 7 | 22 | 44 | 44 | 28 | 1 / 26 | 39 – 25 | ||||||||||||||
Występy w grze podwójnejEdytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 3R | 2R | 0 / 7 | 7 – 7 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | QF | 3R | 3R | SF | 0 / 7 | 10 – 7 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 3R | 1R | 3R | 1R | NH | 2R | 0 / 5 | 5 – 3 | |||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | A | 0 / 4 | 4 – 4 | |||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 934 | 409 | 452 | 152 | 101 | 42 | 38 | 22 | 19 | 23 | 0 / 23 | 26 – 21 | |||||||||||||||
Występy w grze mieszanejEdytuj
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | A | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | NH | A | A | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | SF | A | A | F | NH | A | QF | 0 / 3 | 11 – 3 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | NH | A | 0 / 2 | 1 – 2 | |||||||||||||||
| 0 / 9 | 13 – 9 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra pojedyncza 12 (5–7)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 20 września 2015 | Québec | Dywanowa (hala) |  Annika Beck
|
2:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 27 lutego 2016 | Doha | Twarda |  Carla Suárez Navarro
|
6:1, 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 9 kwietnia 2017 | Charleston | Ceglana |  Darja Kasatkina
|
3:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 10 czerwca 2017 | French Open | Ceglana |  Simona Halep
|
4:6, 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 2. | 24 września 2017 | Seul | Twarda |  Beatriz Haddad Maia
|
6:7(5), 6:1, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 31 marca 2018 | Miami | Twarda |  Sloane Stephens
|
6:7(5), 1:6 |
| Finalistka | 5. | 13 października 2019 | Linz | Twarda (hala) | Coco Gauff
|
3:6, 6:1, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 20 października 2019 | Luksemburg | Twarda (hala) | Julia Görges
|
6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 czerwca 2021 | Eastbourne | Trawiasta |  Anett Kontaveit
|
6:3, 6:3 |
| Finalistka | 6. | 19 września 2021 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Clara Tauson
|
3:6, 6:4, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 19 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Wieronika Kudiermietowa
|
6:0, 6:4 |
| Finalistka | 7. | 25 czerwca 2022 | Eastbourne | Trawiasta |  Petra Kvitová
|
3:6, 2:6 |
Gra podwójna 11 (5–6)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 5 lutego 2017 | Petersburg | Twarda (hala) |  Alicja Rosolska
|
 Darija Jurak Xenia Knoll
|
3:6, 6:2, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30 kwietnia 2017 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Raquel Atawo
|
Abigail Spears Katarina Srebotnik
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 18 lutego 2018 | Doha | Twarda |  Gabriela Dabrowski
|
Andreja Klepač María José Martínez Sánchez
|
6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 28 lipca 2019 | Jurmała | Ceglana |  Galina Woskobojewa
|
Sharon Fichman Nina Stojanović
|
6:2, 6:7(1), 6–10 |
| Finalistka | 2. | 6 października 2019 | Pekin | Ceglana |  Dajana Jastremśka
|
Sofia Kenin Bethanie Mattek-Sands
|
3:6, 7:6(5), 7–10 |
| Finalistka | 3. | 28 lutego 2020 | Doha | Twarda | Gabriela Dabrowski
|
 Hsieh Su-wei Barbora Strýcová
|
2:6, 7:5, 2–10 |
| Finalistka | 4. | 5 marca 2021 | Doha | Twarda | Monica Niculescu
|
Nicole Melichar Demi Schuurs
|
2:6, 6:2, 8–10 |
| Zwyciężczyni | 4. | 23 października 2021 | Moskwa | Twarda | Kateřina Siniaková
|
Nadija Kiczenok Raluca Olaru
|
6:2, 4:6, 10–8 |
| Finalistka | 5. | 19 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Ludmyła Kiczenok
|
Wieronika Kudiermietowa Elise Mertens
|
1:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 19 czerwca 2022 | Birmingham | Trawiasta | Ludmyła Kiczenok
|
Elise Mertens Zhang Shuai
|
walkower |
| Finalistka | 6. | 25 czerwca 2022 | Eastbourne | Trawiasta | Ludmyła Kiczenok
|
Aleksandra Krunić Magda Linette
|
walkower |
Gra mieszana 1 (0–1)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 14 lipca 2019 | Wimbledon | Trawiasta |  Robert Lindstedt
|
Latisha Chan Ivan Dodig
|
2:6, 3:6 |
Występy w Turnieju MistrzyńEdytuj
W grze pojedynczejEdytuj
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2017 | Faza grupowa | Garbiñe Muguruza Venus Williams Karolína Plíšková |
3:6, 4:6 5:7, 7:6(3), 5:7 6:3, 6:1 |
Występy w Turnieju WTA Elite TrophyEdytuj
W grze pojedynczejEdytuj
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2018 | Wycofanie | zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji | |
Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedynczaEdytuj
| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 29/11/2012 | Sztokholm
|
10 000 | twarda (hala) | Ellen Allgurin
|
6:1, 6:3 |
| 2. | 18/02/2013 | Helsingborg
|
10 000 | dywanowa (hala) | Ellen Allgurin
|
6:2, 7:6(3) |
| 3. | 11/11/2013 |  Helsinki
|
10 000 | twarda (hala) | Susanne Celik
|
7:5, 4:6, 7:5 |
| 4. | 07/04/2014 |  Pula
|
10 000 | ceglana |  Jade Suvrijn
|
7:6(4), 6:1 |
| 5. | 21/04/2014 | Pula
|
10 000 | ceglana | Yvonne Cavalle-Reimers
|
6:2, 7:5 |
| 6. | 28/04/2014 | Pula
|
10 000 | ceglana | Alice Balducci
|
4:6, 7:6(1), 6:3 |
| 7. | 23/02/2015 | Petersburg
|
50 000 | twarda (hala) | Patricia Maria Țig
|
3:6, 7:5, 6:2 |
Występy w igrzyskach olimpijskichEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Łotwa
| ||
| I runda |  Australia: Samantha Stosur [13]
|
6:1, 3:6, 2:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Łotwa
| ||
| I runda |  Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina
|
4:6, 7:6(2), 4:6 |
Gra podwójnaEdytuj
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Łotwa
| |||
| I runda | Anastasija Sevastova
|
Australia: Ellen Perez / Samantha Stosur
|
|
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (1)Edytuj
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2014 |  Wimbledon
|
Trawiasta |  Kristína Schmiedlová
|
2:6, 6:3, 6:0 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Aļona Ostapenko: “Neviens mani nav tā apmācījis. Tas vienkārši ir stils, kurā spēlēju” (łot.). Latvijas Avīze, 2017-06-12. [dostęp 2020-08-23].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-01-14] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-01-14] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-01-14] (ang.).