Jean-Luc Godard

reżyser francuski

Jean-Luc Godard (ur. 3 grudnia 1930 w Paryżu, zm. 13 września 2022 w Rolle, w Szwajcarii[1][2]) – francuski reżyser, scenarzysta, operator, montażysta, producent i krytyk filmowy. Jest często utożsamiany z grupą filmowców określanych jako przedstawicieli francuskiej Nowej Fali (fr. Nouvelle Vague).

Jean-Luc Godard
Ilustracja
Godard w 1968
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1930
Paryż

Data i miejsce śmierci

13 września 2022
Rolle

Zawód

reżyser, scenarzysta, aktor

podpis

Życiorys edytuj

Wychowywał się w Szwajcarii[3]. Jego ojciec prowadził klinikę[4]. Studiował etnologię[3] na Uniwersytecie Paryskim[4]. Pracował tamże jako krytyk filmowy[3]. W latach 60. XX wieku poślubił aktorkę Anne Wiazemsky(inne języki)[4]. Zmarł 13 września 2022 w Rolle, w Szwajcarii w wyniku wspomaganego samobójstwa[2].

Charakterystyka dorobku edytuj

Wiele z filmów Godarda stało się wyzwaniem dla tradycyjnej konwencji kina Hollywood, a także francuskej „tradycji jakości”. Jako reżyser jest często uważany za jednego z najbardziej ekstremalnych lub radykalnych przedstawicieli Nowej Fali. Jego filmy są odzwierciedleniem jego politycznych ideologii, jak również jego znajomości historii filmu. Godard był zapalonym czytelnikiem filozofii egzystencjalnej i marksistowskiej, dlatego filmy często odwołują się do egzystencjalizmu.

Jego radykalne podejście w konwencji filmu, polityki i filozofii uczyniły go jednym z najbardziej wpływowych twórców francuskiej Nowej Fali. Filmy Godarda okazały się inspiracją dla wielu różnych reżyserów, jak Quentin Tarantino, Martin Scorsese, Bernardo Bertolucci, Arthur Penn, Richard Linklater, Gregg Araki, John Woo, Mike Figgis, Robert Altman, Steven Soderbergh, Richard Lester, Jim Jarmusch, Rainer Werner Fassbinder, Brian De Palma, Wim Wenders, Oliver Stone i Ken Loach.

W 2002 roku w plebiscycie magazynu filmowego "Sight & Sound" krytycy umieścili Godarda na trzecim miejscu w rankingu dziesięciu reżyserów wszech czasów[5]. W sierpniu 2010 Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej ogłosiła go laureatem Oscara za całokształt twórczości. Godard nie odebrał jednak tej nagrody osobiście.

Wybrana filmografia edytuj

Reżyser

Nagrody i wyróżnienia edytuj

W 1965 za film Alphaville otrzymał nagrodę Złotego Niedźwiedzia na 15. MFF w Berlinie. W 1983 za film Imię: Carmen otrzymał nagrodę Złotego Lwa na 40. MFF w Wenecji. W 1987 otrzymał nagrodę Cezar Honorowy. W 2011 otrzymał Honorowego Oscara.

Sześciokrotnie nominowany do nagrody Złotej Palmy na MFF w Cannes.

Życie prywatne edytuj

Potomek dawnych kalwińskich rodzin. Kuzyn byłego peruwiańskiego prezydenta Pedro Pablo Kuczynskiego[6].

Godard był dwa razy żonaty, m.in. z francuską aktorką Anną Kariną.

Przypisy edytuj

  1. Jean-Luc Godard, giant of the French new wave, dies at 91. The Guardian. [dostęp 2022-09-13].
  2. a b Jean-Luc Godard zdecydował się na "wspomagane samobójstwo" | Interia Film, 13.09.2022
  3. a b c Zbigniew Pitera, Leksykon reżyserów filmowych, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, s. 78.
  4. a b c Jean-Luc Godard, www.britannica.com, 15 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-23] (ang.).
  5. Nick James i inni, BFI | Sight & Sound | Top Ten Poll 2002 - The Critics' Top Ten Directors, old.bfi.org.uk [dostęp 2017-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-08] (ang.).
  6. Pierwsza tura dla córki byłego prezydenta, w drugiej czeka Kuczynski. tvn24.pl, 2016-04-12. [dostęp 2016-06-11].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj