Jean Reno

francuski aktor

Jean Reno, właśc. Juan Moreno y Herrera Jiménez[1] (ur. 30 lipca 1948 w Casablance) – francuski aktor hiszpańskiego pochodzenia. Występował w produkcjach europejskich, amerykańskich i japońskich, takich jak Goście, goście (1993), Leon zawodowiec (1994), Mission: Impossible (1996), Ronin (1998), Godzilla (1998), Purpurowe rzeki (2000), Kod da Vinci (2006), Różowa Pantera (2006) i Opancerzony (2009).

Jean Reno
Ilustracja
Jean Reno (2010)
Imię i nazwisko

Juan Moreno y Herrera Jiménez

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1948
Casablanca

Zawód

aktor

Współmałżonek

Geneviève Reno
(1977-1995; rozwód)
Nathalie Dyszkiewicz
(1996-2001; rozwód)
Zofia Borucka
(od 2006)

Lata aktywności

od 1979

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
podpis
Jean Reno z żoną Zofią Borucką,
Nowy Jork 2010

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Casablance w rodzinie katolickiej[2]. Jego ojciec pochodził z Sanlúcar de Barrameda[3], a matka z Jerez de la Frontera[3] na południu Hiszpanii. Ojciec z zawodu był zecerem, a matka pracowała dorywczo[4]. Zaraz po ślubie wyemigrowali do Maroka, uciekając przed reżimem generała Franco. Wychowywał się z młodszą siostrą Maríą Teresą „Maite”[4]. Jego matka zmarła na raka, gdy był nastolatkiem[4].

W wieku siedemnastu lat zaciągnął się do wojska, stacjonował we Francji i w Niemczech[5]. Po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Paryżu, gdzie podjął naukę w szkole teatralnej Le Cours Simon[6][2]. Prowadził sklep spożywczy i biuro turystyczne[4].

Kariera

edytuj

Marzył o karierze aktorskiej i w związku z tym dołączył do teatralnej grupy objazdowej.

W 1979 zadebiutował we francusko-włoskim dramacie Costy-Gavrasa Blask kobiecości wg powieści autorstwa Romaina Gary’ego u boku Yves'a Montanda i Romy Schneider[7]. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Lucowi Bessonowi[8]. Role w jego filmach przyniosły mu międzynarodową sławę.

Był też twarzą kampanii reklamowej polskiego piwa EB (2000)[4], UPS w Wielkiej Brytanii, napojów i samochodów w Japonii, w tym Toyoty (2005)[4]. Wystąpił w teledysku do piosenki Vincenta Delerma „Cosmopolitan” (2002).

W 2001 ukazała się biografia Jean Reno autorstwa Emmanuela Haymanna[9], w 2004 przetłumaczono ją na język polski.

W 2004 jego postać pojawiła się w popularnej grze Onimusha 3: Demon Siege.

Życie prywatne

edytuj

W latach 1977–1995 był żonaty z Geneviève Reno, z którą ma dwoje dzieci: córkę Sandrę (ur. 1978) i syna Mickaëla (ur. 1980). W latach 1996–2001 jego drugą żoną była polska modelka Nathalie Dyszkiewicz, poznana na Champs Elysées w Paryżu, z którą również ma dwoje dzieci: syna Toma (ur. 1996) i córkę Serenę (ur. 1998). 29 lipca 2006 poślubił Zofię Borucką, urodzoną w Londynie modelkę i aktorkę. Świadkami na ślubie byli Nicolas Sarkozy i Johnny Hallyday[10]. Mają dwóch synów: Cielo (ur. 2009) i Deana (ur. 2011).

Nagrody i nominacje

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Film Rezultat
1989 Cezar Najlepsza aktor w roli drugoplanowej Wielki błękit (1988) Nominacja
1994 Najlepszy aktor Goście, goście (1993) Nominacja
1995 Najlepszy aktor Leon zawodowiec (1994) Nominacja
2000 Europejska Nagroda Filmowa Wybitne europejskie osiągnięcia w światowym kinie Wygrana
2001 Najlepszy aktor europejski Purpurowe rzeki (2000) Nominacja
2012 Giffoni Film Festival François Truffaut Award Wygrana

Filmografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Personalidade: Jean Reno (French Protectorate of Morocco). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-06]. (port.).
  2. a b Jean Reno Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-07-06]. (ang.).
  3. a b Jean Reno – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (ang.).
  4. a b c d e f Ze spożywczego do... Hollywood. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (pol.).
  5. Jean Reno. MYmovies.it. [dostęp 2019-07-06]. (wł.).
  6. Le Cours Simon. Le Cours Simon. [dostęp 2020-03-30]. (fr.).
  7. Jean Reno (30 de Julho de 1948). Filmow. [dostęp 2019-07-06]. (port.).
  8. Jean Reno. AlloCiné. [dostęp 2019-07-06]. (fr.).
  9. Emmanuel Haymann: Jean Reno. Éditions Favre, 2001. ISBN 978-2828906375.
  10. Les acteurs qui soutiennent des candidats: Jean Reno – Nicolas Sarkozy. L'Internaute. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)]. (fr.).

Linki zewnętrzne

edytuj