Jednokładność, homotetia[1] (gr. ὁμοίως + θέσεις = pokrewieństwo) o środku i niezerowej skali odwzorowanie geometryczne prostej, płaszczyzny lub przestrzeni, określone następująco:

Obraz trójkąta w jednokładności
o środku i skali 5/3

Z definicji w szczególności wynika, że:

Liczba nazywana jest także stosunkiem jednokładności.

Dla jednokładność jest odwzorowaniem tożsamościowym, dla jednokładność jest symetrią środkową o środku Każda jednokładność jest podobieństwem o skali Dwie figury i są jednokładne, gdy istnieje punkt i niezerowa skala takie, że jednokładność przekształca figurę na figurę

Ważną własnością jednokładności jest to, że dowolne podobieństwo na płaszczyźnie, w przestrzeni itd. jest złożeniem pewnej izometrii i pewnej jednokładności[2].

Zbiór jednokładności o wspólnym środku jest grupą, przy tym

  • złożenie jednokładności jest jednokładnością
  • jednokładnością odwrotną do jest
  • jednością grupy jest tożsamość

W przypadku złożenia dwóch jednokładności o dowolnych środkach zachodzą dwie możliwości:

  • jeśli to jest translacją tzn. translacją o wektor
  • jeśli to jest jednokładnością

Ponadto dla jednokładności i translacji o wektor zachodzi:

  • złożenie jest jednokładnością
  • złożenie jest jednokładnością

Oznacza to, że zbiór jednokładności wraz ze zbiorem translacji tworzy grupę przekształceń geometrycznych. Jest ona izomorficzna z grupą dylatacji.

Przypisy edytuj

  1. jednokładność, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-13].
  2. Kordos i Szczerba 1976 ↓, s. 309, 331.

Bibliografia edytuj

  • Marek Kordos, Lesław W. Szczerba: Geometria dla nauczycieli. 1976.