Jerzy Ciemniewski
Jerzy Stanisław Ciemniewski (ur. 2 sierpnia 1939 w Warszawie, zm. 11 stycznia 2018[1] tamże) – polski prawnik i polityk, doktor habilitowany nauk prawnych, nauczyciel akademicki, poseł na Sejm I, II i III kadencji, sędzia Trybunału Konstytucyjnego.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 2 sierpnia 1939 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 11 stycznia 2018 Warszawa | |
| Sędzia Trybunału Konstytucyjnego | ||
| Okres | od 18 grudnia 1998 do 18 grudnia 2007 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Syn Stanisława i Władysławy. W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1963–1969 był pracownikiem naukowym na tym wydziale, następnie od 1969 w Instytucie Nauk Prawnych PAN, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych, a w 1989 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. System delegacki na tle ewolucji ustroju politycznego SFR Jugosławii doktora habilitowanego w dziedzinie prawa konstytucyjnego[2]. Zawodowo związany z Instytutem Nauk Prawnych PAN, gdzie doszedł do stanowiska docenta[2]. Był także profesorem nadzwyczajnym Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej[3] oraz wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie.
Działał w „Solidarności” od 1980 do 1989. W 1983 był współzałożycielem Komitetu Helsińskiego w Polsce. Publikował teksty prawnicze w prasie podziemnej.
W trakcie obrad Okrągłego Stołu był członkiem zespołu do spraw prawa i wymiaru sprawiedliwości oraz ekspertem zespołu do spraw politycznych. Został delegowany przez „Solidarność“ do Państwowej Komisji Wyborczej na czas wyborów w 1989.
W latach 1989–1991 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów i sekretarza Rady Ministrów. W latach 1991–1998 przez trzy kadencje z ramienia Unii Demokratycznej i Unii Wolności sprawował mandat poselski. Pracował w Komisji Ustawodawczej, Komisji o Spraw Służb Specjalnych, Komisji Obrony Narodowej, był przewodniczącym Komisji nadzwyczajnej do spraw kodyfikacji, w latach 1992–1993 zastępcą przewodniczącego Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, następnie członkiem Komisji Konstytucyjnej.
W 1998 złożył mandat poselski, obejmując urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego, 18 grudnia 2007 po zakończeniu kadencji przeszedł w stan spoczynku. Zaangażował się w działalność konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”.
Autor publikacji naukowych z dziedziny prawa konstytucyjnego. Do 2016 był zastępcą redaktora naczelnego „Przeglądu Sejmowego”[4].
W 2010 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5] (dekoracja nastąpiła w 2011[6]).
W 2014 na jego cześć wydano publikację pt. Konstytucja, rząd, parlament. Księga jubileuszowa Profesora Jerzego Ciemniewskiego[7].
31 stycznia 2018 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[8].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Odszedł prof. Jerzy Ciemniewski. rp.pl, 12 stycznia 2018. [dostęp 12 stycznia 2018].
- ↑ a b Jerzy Ciemniewski w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 20 marca 2016].
- ↑ Międzynarodowa konferencja naukowa z bezpieczeństwa. wsfip.edu.pl. [dostęp 14 stycznia 2018].
- ↑ Cała redakcja „Przeglądu Sejmowego” odwołana. „Żegnajcie przyjaciele konstytucjonaliści”. wyborcza.pl, 18 marca 2016. [dostęp 18 marca 2016].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 31, poz. 357
- ↑ Prezydent odznaczył sędziów Trybunału. prezydent.pl, 11 stycznia 2011. [dostęp 3 kwietnia 2011].
- ↑ Konstytucja, rząd, parlament. Księga jubileuszowa Profesora Jerzego Ciemniewskiego, Piotr Radziewicz (red.), Jan Wawrzyniak (red.), Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2014, ISBN 978-83-7666-303-6, OCLC 883494794.
- ↑ Jerzy Ciemniewski. wyborcza.pl, 26 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-31].
BibliografiaEdytuj
- Nota biograficzna na stronie Trybunału Konstytucyjnego. [dostęp 31 sierpnia 2014].
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 3 kwietnia 2011].