Jerzy II (landgraf Hesji-Darmstadt)

Jerzy II (ur. 17 marca 1605 r. w Darmstadt, zm. 11 czerwca 1661 r. tamże) – landgraf Hesji-Darmstadt od 1626 r.

Jerzy II
Ilustracja
ilustracja herbu
landgraf Hesji-Darmstadt
Okres

od 1626
do 1661

Poprzednik

Ludwik V Wierny

Następca

Ludwik VI

Dane biograficzne
Dynastia

heska

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1605
Darmstadt

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1661
Darmstadt

Ojciec

Ludwik V Wierny

Matka

Magdalena Hohenzollern

Żona

Zofia Eleonora Wettin
od 1626

Dzieci

Ludwik VI, Magdalena Sybilla, Jerzy, Zofia Eleonora, Elżbieta Amalia Magdalena, Luzia Krystyna, Anna Maria, Anna Zofia, Amalia Juliana, Henrietta Dorota, Jan, Augusta Filipina, Agnieszka, Maria Jadwiga

Życiorys

edytuj

Ludwik był najstarszym spośród synów landgrafa Hesji-Darmstadt Ludwika V Wiernego i Magdaleny, córki margrabiego-elektora brandenburskiego Jana Jerzego Hohenzollerna. Po objęciu tronu w 1626 r. w Hesji-Darmstadt starał się podtrzymać przewagę nad kuzynem Wilhelmem V z Hesji-Kassel. W 1627 r. zawarł układ, w którym potwierdził korzystne dla Hesji-Darmstadt rozstrzygnięcie sądu cesarskiego z 1623 r. dotyczącego przyznania landgrafom Hesji-Darmstadt dziedzictwa po zmarłym landgrafie Hesji-Marburg (egzekucję tego wyroku wcześniej prowadził zajmując liczne dobra znajdujące się pod zarządem Wilhelma). Jerzy dbał o rozwój uniwersytetu w Marburgu, który znalazł się w granicach Hesji-Darmstadt dzięki temu wyrokowi, założył gimnazjum w Darmstadt, prowadził liczne wizytacje kraju dbając o odpowiedni poziom kadry urzędniczej i kościelnej. Starał się zachować neutralność wobec toczących się wokół zmagań wojny trzydziestoletniej; choć sam był luteraninem, sprzyjał stronnictwu cesarskiemu. Mimo to wojna nie oszczędzała jego kraju, w którym stacjonowały wojska cesarskie.

Gdy w 1631 r. Wilhelm V, wciąż pragnący rewizji wyroku z 1623 r. i układu z 1627 r., sprzymierzył się z królem szwedzkim Gustawem II Adolfem, Wilhelm zaatakował Jerzego i odebrał mu część księstwa. Zwycięstwa szwedzkie spowodowały, że Jerzy rozpoczął rokowania z Gustawem Adolfem i wynegocjował uznanie przez króla jego neutralności w zamian za odstąpienie twierdzy Rüsselsheim. Mimo to wciąż trwała wojna z Kasselczykami, a kraj był zniszczony, panował głód, od 1629 do 1637 r. szerzyła się zaraza. W 1634 r. przez księstwo przemaszerowali Szwedzi, plądrując, niszcząc i mordując jego mieszkańców; podobnie zachowywały się inne wojska, w tym cesarskie. Po śmierci Wilhelma wdowa po nim, Anna Elżbieta, wspierana przez Francuzów i Szwedów, prowadziła wojnę przeciwko Jerzemu, odbierając mu Marburg. Francuzi zajęli Darmstadt, a Jerzy musiał uciekać do Gießen.

Dzięki pośrednictwu księciu Saksonii-Gotha Ernesta I Pobożnego w 1648 r. Jerzy zawarł z Hesją-Kassel układ w Kassel, zgodnie z którym dokonano rewizji podziału Hesji-Marburg. Pod władzą Jerzego pozostała tylko część przyznanego mu w 1623 r. udziału, część z Marburgiem przypadła Hesji-Kassel. W związku z utratą tamtejszego uniwersytetu Jerzy przywrócił do życia uniwersytet w Gießen. Powojenne lata Jerzy poświęcił odbudowie kraju ze zniszczeń, przykładając do tego ogromną troskę.

Rodzina

edytuj

Żoną Jerzego była od 1626 r. Zofia Eleonora (1609–1671), córka księcia Saksonii Jana Jerzego I Wettyna. Ze związku tego podchodziło czternaścioro dzieci:

Bibliografia

edytuj