Jerzy Janiszewski (dziennikarz)
Jerzy Andrzej Janiszewski (ur. 17 września 1944 w Przemyślu, zm. 16 listopada 2019 w Lublinie[1]) – polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy. Świadek brytyjskiej i amerykańskiej bohemy artystycznej lat 60. XX wieku. Uczestnik Festiwalu w Woodstock[1].
 Jerzy Janiszewski (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1944 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 listopada 2019 |
| Zawód, zajęcie |
redaktor muzyczny |
| Miejsce zamieszkania |
Lublin |
| Narodowość |
Polska |
| Edukacja |
Wydział Geografii UMCS |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytujProducent i redaktor nagrań w lubelskim radiu (obecnie Radio Lublin) w latach 1969–2012[2]. Dyrektor lubelskiego studia System, potem Hendrix, od I połowy lat 70. do 2006 roku[3]. Menadżer, realizator tras koncertowych i „dobry duch” Urszuli i Budki Suflera. Największy kolekcjoner płyt winylowych we wschodniej Polsce[4].
Jerzy Janiszewski ukończył studia na wydziale geografii i kartografii UMCS, z pasji został dziennikarzem muzycznym. W czasie studiów (1963[5]) zaangażował się w Akademickim Radiu Centrum w Lublinie. W 1967 roku podczas wygranego konkursu wyjechał w studencką delegację do Birmingham w Wielkiej Brytanii[5], gdzie zapoznał się z angielską bohemą muzyczną (m.in. z zespołem Procol Harum) i z pracą w londyńskim studiu Abbey Road. W studiu Abbey Road po raz pierwszy poznał Jimiego Hendrixa i zespół The Beatles[potrzebny przypis].
Miałem legitymację studencką radiowca, więc chodziłem po znanych wytwórniach płytowych. Wpisałem się też na listę dystrybucyjną dla DJ-ów i prezenterów, którzy dostawali płyty do grania w radio. Pamiętam jak w styczniu przyszła do mnie debiutancka płyta Pictures of Matchstick Men Status Quo, z dołączonym listem, że nie można było grać jej przez pierwsze dwa miesiące ze względu na ustalenia kontraktowe. Ale my odważyliśmy się zagrać ten album w Radiu Lublin i przegoniliśmy tym samym Radio Luxembourg
W 1967 został pracownikiem Rozgłośni Polskiego Radia w Lublinie. Przed ogłoszeniem stanu wojennego prowadził audycje radiowe w programie II Polskiego Radia[6]. W marcu 1968 współorganizował wspólnie m.in. ze Stanisławem Kierońskim i Zbigniewem Fonczakiem pod Chatką Żaka w Lublinie wiec poparcia dla strajkujących studentów w Warszawie. Wiec przeistoczył się w marsz protestacyjny i przez kolejne dni zorganizowano kolejne manifestacje na Placu Litewskim oraz na terenach KUL-u. Jerzy Janiszewski został przez Milicję Obywatelską aresztowany za udział w manifestacjach i również za to, że był jedną z trzech osób, które posiadały klucze do radiowęzła (w eterze nadawano audycję Radia Wolna Europa)[7]. Po kilku tygodniach zwolniono Janiszewskiego z aresztu. W latach 80. współpracował z Radiową Trójką, prowadząc nocne audycje wspólnie m.in. z Piotrem Kaczkowskim[8] czy Piotrem Metzem[5][9][10][11]. W Radiu Lublin prowadził popularną lokalną audycję Poranek z radiem, także Wehikuł Czasu oraz Beatlemania. W latach 90., współpracując z lubelską redaktorką Anną Kaczkowską, prowadził nocne rozmowy ze słuchaczami, a także audycję Barachołka, lansując i promując w sposób humorystyczny muzykę disco polo[11]. W maju 2012 odszedł z Radia Lublin.
Redaktor serii artykułów pt. Budka Suflera Story…, które ukazały się na łamach lubelskiej gazety Kurier Lubelski, poświęconych historii i muzyce Budki Suflera, a także zespołom i artystom im towarzyszącym. Seria liczyła 34 odcinki i ukazywała się w latach 1984–1986. Do dziś jest kompletną i prawdziwą historię zespołu, sięgającą jeszcze okresu końca lat 60[12].
18 września 2014 brał udział, w roli gościa specjalnego i twórcy sukcesu Budki Suflera, w ich ostatnim koncercie pt. Memu miastu na do widzenia w Lublinie na Placu Zamkowym. Redaktor otrzymał oficjalne podziękowania za całokształt działalności radiowej i za ponad 40-letnią współpracę z Radiem Lublin i z Budką Suflera[13][14].
Bez powodzenia kandydował w 2004 i 2014 do Parlamentu Europejskiego (odpowiednio z listy Ogólnopolskiego Komitetu Obywatelskiego „OKO” i Polski Razem Jarosława Gowina)[15], a w 2006 i 2010 do rady miasta Lublin (odpowiednio z ramienia Bloku Obywatelskiego „Kochamy Lublin” i Listy Sierakowskiej – Lewica). Bez powodzenia ubiegał się na stanowisko prezesa Radia Lublin w 2010 i 2015 roku[16].
W roku 2003 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[17].
W latach 1983–2019[18] był honorowym członkiem Fan Club-u The Beatles w Lublinie - Reaktywacja (PL)[19][20]
- 1980 Ona przyszła prosto z chmur – Budka Suflera
- 1981 Maanam – Maanam
- 1982 Za ostatni grosz – Budka Suflera
- 1983 Urszula – Urszula
- 1984 Malinowy król – Urszula
- 1984 Czas czekania, czas olśnienia – Budka Suflera
- 1985 Martwa woda – Bajm
- 1986 Giganci tańczą – Budka Suflera
- 1986 Chroń mnie – Bajm
- 1992 The Story of Budka Suflera 1974–1989 – Budka Suflera
- 1992 4 Pieces to Go – Budka Suflera
- 1995 Noc – Budka Suflera[22]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Nie żyje Jerzy Janiszewski. radio.lublin.pl, 2019-11-16. [dostęp 2019-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-18)]. (pol.).
- ↑ Dziennikarz, urzędnik czy polityk PiS? Sylwetka prezesa Radia Lublin. lublin.wyborcza.pl. [dostęp 2016-08-28].
- ↑ Janiszewski odchodzi z Radia Lublin. lublin.wyborcza.pl. [dostęp 2016-08-28].
- ↑ 12 cali muzyki | LAJF.info – Magazyn Lubelski. lajf.info. [dostęp 2016-08-28].
- ↑ a b c 12 cali muzyki | LAJF.info – Magazyn Lubelski. lajf.info. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Turn it on Again czyli złote czasy radia. cz.7. MegaZin – oficjalny megafon portalu MegaTotal.pl. [dostęp 2017-01-16].
- ↑ Komandos ’68 – LAJF. lajf.info. [dostęp 2018-10-17].
- ↑ Piotr Kaczkowski: najsłynniejszy głos bez twarzy. Onet Muzyka, 2013-03-19. [dostęp 2017-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-16)].
- ↑ Płyty The Beatles w Polsce. beatles.kielce.com.pl. [dostęp 2016-08-21].
- ↑ blacksun69: Najsłynniejszy głos bez twarzy/Piotr Kaczkowski kończy 65 lat!. W blasku słońca, 2011-02-14. [dostęp 2016-08-28].
- ↑ a b Słownik dziennikarstwa lubelszczyzny. SDRP Lublin. [dostęp 2016-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-10)].
- ↑ Jerzy Janiszewski, Budka Suflera Story, „Kurier Lubelski”, odc.1-34, 1983–1986.
- ↑ Jerzy Janiszewski na koncercie Budki Suflera. palekot65 [dostęp 2016-08-28].
- ↑ Budka Suflera „Memu miastu na do widzenia” Lublin 18.09.2014. 5 minut red.Jerzego Janiszewskiego.. Chłopina z Lublina [dostęp 2016-08-28].
- ↑ Dziennik Wschodni: Znamy pół listy Gowina w Lublinie – Dziennik Wschodni. [dostęp 2016-08-21].
- ↑ Karol Adamaszek: Radio Lublin. Prezesem Komorski, czy Chromcewicz. lublin.wyborcza.pl, 2010-02-11. [dostęp 2019-11-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 kwietnia 2003 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 618).
- ↑ Fan Club The Beatles w Lublinie - Reaktywacja (Polska) - Struktura organizacyjna [online], Fan Club The Beatles w Lublinie - Reaktywacja (PL) [dostęp 2019-11-20] (pol.).
- ↑ Ryszard Bogdański, "Radio było dla nas ważniejsze niż studia" - Jerzy Janiszewski we wspomnieniach Andrzeja Szwabe [online], Radio Centrum, 18 listopada 2019 [dostęp 2019-11-20] (pol.).
- ↑ Krzysztof Stanisław Werner, Działalność Fan Club-u The Beatles w Lublinie, „Polska 1944/45 - 1989. Studia i materiały”, Warszawa: Wyd. Instytut Historii PAN, 2016, ISSN 2450-8357.
- ↑ Jerzy Janiszewski. Discogs. [dostęp 2017-10-31]. (ang.).
- ↑ Polskie Radio Lublin [online], radio.lublin.pl [dostęp 2019-11-18].