Jerzy Lanzendoerfer
Jerzy Lanzendoerfer (ur. 23 grudnia 1922 w Łodzi, zm. 23 marca 1993)[1] – polski specjalista w dziedzinie dynamiki pojazdów, profesor Politechniki Łódzkiej.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1922 |
| Data śmierci |
23 marca 1993 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: dynamika pojazdów | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1960 |
| Habilitacja |
1968 |
| Profesura |
1974 |
| Uczelnia |
Politechnika Łódzka |
| Instytut |
Instytutu Pojazdów |
| Stanowisko |
Dyrektor |
| Okres zatrudn. |
1976–1983 |
| Prodziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1969–1971 |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1971–1975 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Po ukończeniu studiów w 1952 roku na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej rozpoczął pracę w Katedrze Budowy Samochodów, która od 1970 roku weszła w skład Instytutu Pojazdów. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 roku stopień doktora habilitowanego, w 1974 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 roku tytuł profesora zwyczajnego. Wypromował 8 doktorów. Pełnił szereg funkcji: w latach 1970–1976 stanowisko zastępcy dyrektora Instytutu Pojazdów, w latach 1976–1983 dyrektora tegoż instytutu[2], w latach 1969–1971 prodziekana, a następnie do 1975 roku dziekana Wydziału Mechanicznego.
Był autorem i współautorem kilku książek, ponad 30 artykułów naukowych i 50 referatów. Był także autorem wielu oryginalnych rozwiązań konstrukcyjnych m.in. hybrydowego układu napędowego czy urządzenia przeciwblokującego do hamulców samochodów osobowych. Jako uznany autorytet w zakresie teorii, konstrukcji i badań samochodów był powołany do licznych gremiów naukowych, takich jak Komitet Transportu PAN, Rady Naukowe Przemysłowego Instytutu Motoryzacji, Instytutu Transportu Samochodowego i Instytutu Techniki Pancernej i Samochodowej, którym przewodniczył. Był także przez wiele lat członkiem, a następnie wiceprzewodniczącym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Był mężem Jadwigi (1925–2013), dr. nauk medycznych[3].
Spoczywa z żoną na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Łodzi (sektor 5_Z-1-18)[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Armii Krajowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)[4]
Upamiętnienie edytuj
Od 1995 przyznawana jest Nagroda im. prof. Jerzego Lanzendoerfera (ufundowana przez żonę Profesora) - dla najlepszych studentów IV roku, głównie w ramach specjalności prowadzonych przez Katedrę Pojazdów PŁ[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Cmentarz ewangelicko-augsburski w Łodzi - wyszukiwarka osób pochowanych [online], lodzogrodowa.grobonet.com [dostęp 2024-01-31].
- ↑ Historia Katedry | Katedra Pojazdów i Podstaw Budowy Maszyn - Politechnika Łódzka [online], pojazdy.p.lodz.pl [dostęp 2024-01-31].
- ↑ „Dziennik Łódzki”. Nekrologi i kondolencje z 13 czerwca 2013 r. [dostęp 2024-01-31].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/176 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ Nagroda im. Prof. Lanzendoerfera. „Życie Uczelni”. Nr 111 (1/2010), s. 31, Marzec 2010. Łódź: Politechnika Łódzka. ISSN 1425-4344. [dostęp 2024-01-31].
Bibliografia edytuj
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 143.
Linki zewnętrzne edytuj
- Prof. zw. dr hab. in Jerzy Lanzendoerfer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-02-07].[martwy link]