Jerzy Sas Jaworski

polski wojskowy

Jerzy Sas Jaworski (ur. 5 stycznia 1920 we Włodzimierzu, zm. 25 grudnia 2008) – major kawalerii Wojska Polskiego.

W 1939 po zdaniu matury w Zamościu wstąpił do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W kampanii wrześniowej w składzie 22 pułku Ułanów Podkarpackich (Armia „Łódź”) uczestniczył w walkach nad Bzurą i w obronie stolicy, kończąc szlak bojowy nad Sanem. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w AK na ziemi szczebrzeszyńskiej. W 1944 wstąpił do 1 Armii WP. Dowodził plutonem zwiadu konnego 7 pułku piechoty, z którym przeszedł szlak bojowy przez Wał Pomorski, Kołobrzeg i Berlin. Za zasługi wojenne odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Po rozwiązaniu kawalerii w Wojsku Polskim (1947) pracował w stadninach jako hodowca, m.in. w stadninie w Kozienicach, której był dyrektorem w latach 1954–1991. Jako jeździec był wicemistrzem Polski w 1953, jako hodowca wychował konie wyścigowe, w tym zwycięzców Derby. Udzielał się w Polskim Związku Jeździeckim. W 2000 odznaczony przez prezydenta Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Będąc na emeryturze działał w Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej.

Bibliografia edytuj

  • Stanisław Komornicki, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 3, Regularne Jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, ISBN 83-11-07419-4, s. 45.
  • Biogram ze zdjęciem. swiatkoni.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  • "Ułan Wołyński"