Wikipedia

Jerzy Szlifirz-Karski

major Wojska Polskiego

Jerzy Władysław Stefan Szlifirz-Karski, ps. „Ślepowron”[1] (ur. 27 czerwca 1895 w Końskich, zm. 26 stycznia 1981) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Jerzy Szlifirz-Karski
Ślepowron
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1895
Końskie

Data śmierci

26 stycznia 1981

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Biała Podlaska

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi (II RP)
Grób Jerzego Szlifirza-Karskiego na cmentarzu Witomińskim

Życiorys edytuj

Urodził się 27 czerwca 1895 w Końskich, ówczesnym mieście powiatowym guberni radomskiej, w rodzinie Antoniego i Klementyny z Gajewskich[1][2]. Od 21 grudnia 1914 roku służył w 1 Legionie Polskim Puławskim. Od marca 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, a od 28 sierpnia tego roku żołnierzem 4 Dywizji Strzelców Polskich[3].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chełmnie, a jego oddziałem macierzystym był 65 Pułk Piechoty[4]. W latach 1922–1927 kontynuował służbę w 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 445. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a 12 kwietnia 1927 roku mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W maju tego roku został przeniesiony do 1 Batalionu Ciężkich Karabinów Maszynowych w Biedrusku na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Białej-Bielsku[11][12]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko komendanta[13]. W lipcu 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[14]. Następnie został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 11[1].

Zmarł 26 stycznia 1981 roku. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 15-8-30)[15].

Ordery i odznaczenia edytuj

Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[21][22].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
  3. ↑ Szlifirz-Karski Jerzy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-03-02].
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 189, 906.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 311, 408.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 278, 353.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 110, 179.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 106.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 508.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  15. ↑ śp. JERZY SZLIFISZ-KARSKI. Cmentarze Komunalne w Gdyni. [dostęp 2019-08-07].
  16. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  17. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  19. ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 634. 1928-11-10. [dostęp 2023-01-03].
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 408.
  21. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..
  22. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02]..

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Szlifirz-Karski&oldid=71690037”