Jerzy Zbaraski

Jerzy Zbaraski herbu własnego (ur. 1574, zm. 30 sierpnia 1631 roku^[1]^[2] w Krakowie) – książę, był krajczym wielkim koronnym od 1612, podczaszym wielkim koronnym od 1619, kasztelanem krakowskim od 1620, starosta piński, starosta sokalski w 1607 roku^[3], starosta radohowski, starosta żarnowiecki w 1629 roku^[1], starosta wiślicki w 1628 roku^[4] .

Był synem Janusza Zbaraskiego i ks. Anny Czetwertyńskiej, bratem Krzysztofa Zbaraskiego. Nie ożenił się i nie miał dzieci. Był ostatnim z rodziny Zbaraskich herbu własnego.

Poseł na sejm zwyczajny 1620 roku z województwa krakowskiego, jako senator brał udział w sejmach: 1621, 1623, 1627, 1629 (I) i 1631 roku^[5].

Ufundował kaplicę Zbaraskich przy krakowskim kościele Dominikanów pw. św. Trójcy, w której został też pochowany; był też pomysłodawcą budowy nowego zamku w Zbarażu, oraz ufundował w tym mieście kościół i klasztor oo. Bernardynów^[6].

PrzypisyEdytuj

↑ ^a ^b Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 100.
↑ sam Chłapowski podaje w innych miejscach datę śmierci 10 lipca 1631 roku i 30 lipca 1631 roku
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo sokalskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 263.
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo wiślickie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 143.
↑ Leszek Andrzej Wierzbicki,Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 180.
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 509.Sprawdź autora:1.