Jewgienij Abałakow

Jewgienij Abałakow (ros.) Евгений Михайлович Абалаков (ur. 4 lutego^?/ 17 lutego 1907, zm. 24 marca 1948) — radziecki alpinista, jeden z pierwszych zdobywców szczytów Kaukazu, rzeźbiarz, geograf.

Jewgienij Abałakow

Евгений Михайлович Абалаков

Data urodzenia	4 lutego?/ 17 lutego 1907
Data śmierci	24 marca 1948
Zawód, zajęcie	alpinista, rzeźbiarz, geograf

W 1933 jako pierwszy wszedł na Pik Stalina (obecnie Szczyt Ismaila Samaniego) - najwyższy szczyt na terenie ZSRR, poprzez zainstalowanie automatycznej stacji meteorologicznej na wysokości 6900 m. Wspiął się na co najmniej 50 szczytów, prowadził badania naukowe, studiował i mapował pasma górskie i lodowce Pamiru i Tian Shan.

W 1933 Eugene ukończył Moskiewski Państwowy Akademicki Instytut Sztuki im. V.I. Surikova (studia w klasie słynnego rzeźbiarza VG Mukhiny). W 1933 Eugene był członkiem Związku Artystów Plastyków ZSRR, stworzył szereg obrazów i rzeźb [6], wśród których - najsłynniejszą grupę rzeźbiarską „Wspinacz i Wspinacz” (zainstalowaną na Stadionie Łużniki w Moskwie). Pomnik VI Lenina w Kerczu autorstwa Abałakowa został zniszczony przez nazistów w 1941 roku.

Alpinizm uprawiał z bratem Witalijem Abałakowem.

Na samym początku wojny radziecko-niemieckiej zgłosił się na ochotnika do wojska. Do lata 1942 walczył pod Moskwą w ramach Specjalnej Brygady Strzelców Zmotoryzowanych (OMSBON). Od sierpnia 1942 r. wraz z innymi wspinaczami brał udział w obronie Kaukazu. Od początku bitwy o Kaukaz do maja 1946 uczył w szkole alpinizmu wojskowego i narciarstwa Frontu Zakaukaskiego oraz wspinaczki górskiej.

Przez kilka lat był członkiem prezydium Związku Alpinizmu ZSRR, publikował raporty i publikował w prasie. Był członkiem Wszechzwiązkowego Towarzystwa Geograficznego, był członkiem jego prezydium.

Eugeniusz Abałakow zmarł w nocy z 23 na 24 marca 1948 r. Według oficjalnej wersji - od zatrucia tlenkiem węgla. Ta wersja śmierci Eugeniusza Abałakowa była krytykowana w tamtych latach.

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.