Jewhen Łewycki
Jewhen Łewycki (ukr. Євге́н Леви́цький, ur. 17 stycznia 1870 w Sydorowie, zm. 21 listopada 1925 w Wiedniu) – ukraiński działacz społeczny i polityczny, publicysta, prawnik.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do Reichsratu Przedlitawii | |
| Okres |
od 1907 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys edytuj
Był znanym działaczem ruchu studenckiego. W 1892 został wybrany przewodniczącym Wszechsłowiańskiego Kongresu Studenckiego w Wiedniu.
W październiku 1890 wraz z Iwanem Franko, Mychajłem Pawłykiem, Wiaczesławem Budzynowskim, Kyryłem Trylowskim byli inicjatorami utworzenia pierwszej ukraińskiej partii politycznej - Ukraińskiej Partii Radykalnej (URP).
Należał do prawego skrzydła URP (wraz z Wołodymyrem Ochrymowyczem, Wiaczesławem Budzynowśkim, Iwanem Franko), które w grudniu 1899 utworzyło Ukraińską Partię Narodowo-Demokratyczną (UNDP). Był członkiem najwyższego organu tej partii – Komitetu Ludowego. Był współautorem programów obu partii, pisał w oficjalnym organie partii – gazecie „Narod”. Był redaktorem gazet „Buducznist” (1899), „Swoboda” (1901), „Diło”(1903).
W 1905 sprostował twierdzenie że ubiega o mandat poselski po rezygnacji Jana Walewskiego[1]. W 1907 został wybrany na posła parlamentu austriackiego (w okręgu wyborczym Nr 59 Obertyn – Tłumacz – Potok Złoty – Stanisławów – Tyśmienica – Bohorodczany[2]). Podczas I wojny światowej z ramienia Związku Wyzwolenia Ukrainy prowadził działalność organizacyjną i oświatową wśród jeńców wojennych pochodzenia ukraińskiego, znajdujących się w obozach jenieckich na terenie Austrii. W okresie tym prawdopodobnie był zatrudniony przez Cesarstwo Niemieckie[3]
W latach 1918–1919 był członkiem Ukraińskiej Rady Narodowej, w latach 1919–1920 ambasadorem ZURL w Berlinie i Pradze. Po przegranej wojnie polsko-ukraińskiej pozostał na emigracji, prowadząc praktykę adwokacką w Wiedniu.
Przypisy edytuj
- ↑ Wybór do Rady Państwa. „Kurjer Stanislawowski”. 1041, s. 1, 3 września 1905.
- ↑ Po wyborach do parlamentu. „Kurjer Stanisławowski”. 1133, s. 1, 26 maja 1907.
- ↑ K. Grunberg, B. Sprengel: Trudne sąsiedztwo. Warszawa, 2005, s. 238.
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia ukrainoznawstwa. T. 4. s. 1267. (ukr.)
- Довідник з історії України. 2-е видання. Kijów, 2001, s. 397. (ukr.)