Jezioro Lisowskie (Warszawa)

starorzecze w Warszawie, w dzielnicy Wilanów

Jezioro Lisowskie – starorzecze w Warszawie[1], w dzielnicy Wilanów, o powierzchni ponad 6 ha.

Jezioro Lisowskie
Ilustracja
Jezioro Lisowskie, widok z ulicy Rosochatej
Położenie
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Morfometria
Powierzchnia

6,0529 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


850 m
100 m

Głębokość
• średnia


2–3 m

Hydrologia
Rodzaj jeziora

starorzecze

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lisowskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lisowskie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Lisowskie”
Ziemia52°07′42″N 21°07′32″E/52,128333 21,125556

Położenie i charakterystyka edytuj

Jezioro leży po lewej stronie Wisły, w Warszawie, w dzielnicy Wilanów, w rejonie osiedli Powsin i Lisy niedaleko ulic: Rosochatej i Zastruże. Jezioro ma połączenie z Jeziorem Pod Morgami[2], w kierunku którego odpływają wody[3], a także dalej poprzez Rów Powsinkowy z Jeziorem Powsinkowskim. Leży w zlewni rzeki Wilanówki[2].

Zgodnie z ustaleniami w ramach Programu Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r. jezioro położone jest na terasie nadzalewowym i zasilane jest stale wodami podziemnymi. Odpływ natomiast ma formę cieku. Powierzchnia jeziora wynosi 6,0529 hektara[4]. Długość jeziora wynosi 850 m, a jego maksymalna szerokość to 100 m. Głębokość jeziora to 2–3 m[3]. Jezioro ma wydłużony kształt w kierunku SE-NW. W otoczeniu znajdują się pola uprawne. Brzegi są wyniesione ok. 1,5 do 2 m ponad lustro wody[5].

Akwen współtworzy 12-kilometrowy ciąg starorzeczy, rozpoczynający się od jezior Bielawskich (Jeziorko Bielawskie Górne i Jeziorko Bielawskie Dolne), przez Jezioro Lisowskie, Jezioro pod Morgami, Jezioro Powsinkowskie do Jeziora Wilanowskiego[2].

W 2013 roku utworzono na jeziorze dwusłupowy wyciąg z przeszkodami do uprawiania wakeboardingu o długości 160 metrów[6].

Przyroda edytuj

Zbiornik wodny leży na terenie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu utworzonego rozporządzeniem Wojewody Warszawskiego z dnia 29 sierpnia 1997 r. w sprawie utworzenia obszaru chronionego krajobrazu na terenie województwa warszawskiego. Rozporządzenie to zmieniono rozporządzeniem Wojewody Mazowieckiego z dnia 3 sierpnia 2000 r. i dodano m.in. zapis, iż w skład obszaru chronionego krajobrazu wejdą tereny otwarte ze zbiornikami wodnymi – jeziorami: Lisowskim i Pod Morgami o łącznej powierzchni: 13,1258 ha[7][8][9].

Zgodnie z badaniem z 2004 roku na terenie zbiornika wodnego i w jego okolicach stwierdzono występowanie następujących gatunków ptaków: perkoz dwuczuby, bączek, podgorzałka, czernica, błotniak stawowy, bocian biały, wodnik, orzełek włochaty, czajka, górniczek, gąsiorek, srokosz i kaczka krzyżówka[10]. Stwierdzono także występowanie rybitwy czarnej, brzęczki i trzciniaka[11].

Jezioro jest istotne w szerszym kontekście dla mikroklimatu Warszawy. Zbiornik ten należy – wraz z m.in. Jeziorem Powsinkowskim, Jeziorem Wilanowskim, doliną rzeki Wilanówka, Morysinem oraz pobliskimi łąkami, polami, ciekami i zbiornikami wodnymi – do ważnego ciągu przyrodniczego Warszawy, który pełni istotne funkcje hydrologiczne, ma też spore znaczeniu dla klimatu. Ciąg ten nawietrza Warszawę transportowanymi od południa masami czystego powietrza znad Lasu Kabackiego i Lasów Chojnowskich[12]. Jest to tzw. Korytarz Wilanowski[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 179, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c d Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy. Miejska Pracownia Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju, 2006. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  3. a b Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, Program Ochrony Środowiska dla Miasta Stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r., Warszawa, listopad 2009, s. 20 [dostęp 2020-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11].
  4. Rada m.st. Warszawy: ZAŁĄCZNIK TEKSTOWY I TABELARYCZNY DO PROGRAMU OCHRONY ŚRODOWISKA DLA MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010 r.. [dostęp 2013-09-16]. (pol.).
  5. Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 52. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2020-04-22].
  6. Piotr Wesołowicz: Nowa atrakcja Wilanowa: popływaj na desce na jeziorze. gazeta.pl Warszawa, 16 czerwca 2013. [dostęp 2013-09-16]. (pol.).
  7. Formy ochrony przyrody na terenie dzielnicy Wilanów. wilanow.pl. [dostęp 2013-09-16]. (pol.).
  8. Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 42/14.02.2007 r., poz. 870: Rozporządzenie Nr 3 Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu [data dostępu: 2015-01-08]
  9. Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2015-01-08].
  10. Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy - Załącznik nr II.7. Biuro Naczelnego Architekta Miasta, 2004. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  11. Grzegorz Węcławowicz, Janusz Księżak, Andrzej Jarosz, Przemysław Śleszyński: Atlas Warszawy, Zeszyt 8, Ptaki Warszawy 1962-2000. Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, 2001, s. 50, 74, 76. ISBN 83-87954-95-0.
  12. Małgorzata Kaczyńska: Krajobraz Kulturowy Wilanowa. wilanow.pl. [dostęp 2013-09-14]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj