Jezioro Nasera
Jezioro Nasera (Zbiornik Nasera, Jezioro Nubia, ang. Lake Nasser, arab.: بحيرة ناصر; transliteracja: Buhajrat Nasir) – sztuczny zbiornik zaporowy powstały w wyniku przegrodzenia Nilu Wysoką Tamą Asuańską w 1971 r.
Jezioro Nasera widziane z Abu Simbel | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Morfometria | |
Powierzchnia |
5250 km² |
Wymiary • max długość |
|
Głębokość • maksymalna |
|
Objętość |
157 km³ |
Hydrologia | |
Rodzaj jeziora |
zaporowe |
Położenie na mapie Egiptu | |
23°12,0′N 32°48,6′E/23,200000 32,810000 |
Jest to jedno z największych sztucznych jezior świata: jego powierzchnia wynosi 5250 km², długość 510 km, pojemność całkowita 157 km³, a głębokość sięga 180 m. Ciągnie się ono od Asuanu przez Nubię aż do Wadi Halfa w Sudanie. W 83% znajduje się na terytorium Egiptu i tu nosi imię Gamala Abdel Nasera, w Sudanie (17% całkowitej powierzchni) nazywane jest jeziorem Nubia.
Jego utworzenie pozwoliło uregulować bieg Nilu, zapobiegać powodziom, rozwinąć żeglugę i rybołówstwo oraz produkcję energii elektrycznej. Jednocześnie jednak jego utworzenie spowodowało ewakuację ludności z tych terenów, pola rolników przestały być użyźniane w naturalny sposób. Rolnicy zaczęli więc stosować duże ilości nawozów sztucznych, co znacznie zwiększyło koszty produkcji rolniczej[potrzebny przypis]. Nawadnianie pól doprowadziło do znacznego zasolenia gleb[potrzebny przypis]. Spowodowało to również zniszczenie wielu stanowisk archeologicznych. Najcenniejsze zabytki z tych terenów (m.in. świątynia Ramzesa II w Abu Simbel) zostały jednak rozłożone na części i przeniesione w inne, bezpieczne miejsca.
W latach 90. XX wieku Husni Mubarak rozpoczął wielkie projekty irygacyjne – doprowadzenie wody z Nilu Kanałem Szajcha Zajida (z największą na świecie stacją pomp Mubarak Pumping Station) do oazy Charga i innych w okolicach jezior Toszka.
Na południowy zachód od Jeziora Nasera znajduje się świątynia Maharraka (Maharraquah).