Wikipedia

Jimmy Connors

tenisista amerykański

Jimmy Connors, właśc. James Scott Connors (ur. 2 września 1952 w Belleville) – amerykański tenisista i trener tenisa, lider rankingu światowego, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i 2 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.

Jimmy Connors
Ilustracja
Jimmy Connors (Miami, 2007)
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

2 września 1952
Belleville

Wzrost

178 cm

Gra

leworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1972

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

109

Najwyżej w rankingu

1 (29 lipca 1974)

Australian Open

W (1974)

Roland Garros

SF (1979, 1980, 1984–1985)

Wimbledon

W (1974, 1982)

US Open

W (1974, 1976, 1978, 1982, 1983)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

15

Najwyżej w rankingu

370 (15 marca 1993)

Australian Open

3R (1974)

Roland Garros

F (1973)

Wimbledon

W (1973)

US Open

W (1975)

Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera tenisowa edytuj

Zawodnik leworęczny, znany z ambicji i waleczności; awansował na pozycję lidera rankingu ATP World Tour w lipcu 1974 i pozostawał na czołowym miejscu przez kolejne 160 tygodni. Powracał na pozycję lidera jeszcze kilkakrotnie, spędzając łącznie na nim 268 tygodni (5 wynik w historii). W latach 1974–1983 nieprzerwanie figurował w czołowej trójce najlepszych tenisistów na świecie.

Do legendy przeszły jego pojedynki z Björnem Borgiem, Johnem McEnroe, Ivanem Lendlem, Johnem Newcombem[1]. Z turniejów wielkoszlemowych nie udało mu się triumfować jedynie we French Open. Jest rekordzistą pod względem wygranych turniejów – wygrał ich 109 – oraz pod względem występów w finałach turniejów, osiągając 164. Zwyciężył także w największej liczbie meczów w karierze (1274)[2]. Connors wygrał też najwięcej meczów w US Open (98).

Pod koniec kariery, w wieku 39 lat doszedł do półfinału US Open 1991, pokonując kilku znacznie młodszych rywali; przegrał dopiero z przyszłym liderem tenisa męskiego Courierem[3]. W turnieju tym startował jeszcze rok później (zdołał przejść do 2 rundy). W cyklu ATP World Tour w czerwcu 1995, otrzymawszy od organizatorów turnieju w Halle dziką kartę, awansował do ćwierćfinału, po zwycięstwach nad dwoma rywalami z czołowej setki rankingu; uległ późniejszemu zwycięzcy turnieju Markowi Rossetowi, młodszemu o 19 lat.

Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa zdobywając to trofeum w 1981 roku. W 1984 roku Amerykanie w składzie z Connorsem przegrali w finale. Łącznie Connors zagrał w tych rozgrywkach 13 meczów singlowych, odnosząc 10 zwycięstw.

W 1998 roku został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[4].

Zwycięstwa w turniejach ATP World Tour edytuj

Zwycięstwa turniejowe (109):

  • twarda – 50
  • dywanowa – 39
  • ceglana – 11
  • trawiasta – 9
Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik w finale Wynik
1. 1972 Jacksonville twarda   Clark Graebner 7:5, 6:4
2. 1972 Roanoke twarda   Vladimír Zedník 6:4, 7:6
3. 1972 Londyn trawiasta   John Paish 6:2, 6:3
4. 1972 Columbus twarda   Andrew Pattison 7:5, 6:3, 7:5
5. 1972 Cincinnati ceglana   Guillermo Vilas 6:3, 6:3
6. 1972 Albany dywanowa   Roscoe Tanner 6:2, 7:6
7. 1973 Baltimore twarda   Sandy Mayer 6:4, 7:5
8. 1973 Roanoke twarda   Ian Fletcher 6:2, 6:3
9. 1973 Salt Lake City twarda   Paul Gerken 6:1, 6:2
10. 1973 Salisbury twarda   Karl Meiler 7:6, 7:6, 6:3
11. 1973 Hampton twarda   Ilie Năstase 4:6, 6:3, 7:5, 6:3
12. 1973 Paramus twarda   Clark Graebner 6:1, 6:2
13. 1973 Boston twarda   Arthur Ashe 6:3, 4:6, 6:4, 3:6, 6:2
14. 1973 Columbus twarda   Charlie Pasarell 3:6, 6:3, 6:3
15. 1973 Los Angeles twarda   Tom Okker 7:5, 7:6
16. 1973 Quebec dywanowa   Marty Riessen 6:1, 6:4, 6:7, 6:0
17. 1973 Johannesburg twarda   Arthur Ashe 6:4, 7:6, 6:3
18. 1974 Australian Open trawiasta   Phil Dent 7:6(7), 6:4, 4:6, 6:3
19. 1974 Roanoke twarda   Karl Meiler 6:4, 6:3
20. 1974 Little Rock dywanowa   Karl Meiler 6:2, 6:1
21. 1974 Birmingham dywanowa   Sandy Mayer 7:5, 6:3
22. 1974 Salisbury dywanowa   Frew McMillan 6:4, 7:5, 6:3
23. 1974 Hampton dywanowa   Ilie Năstase 6:4, 6:4
24. 1974 Salt Lake City dywanowa   Vitas Gerulaitis 4:6, 7:6, 6:3
25. 1974 Tempe twarda   Vijay Amritraj 6:2, 6:3
26. 1974 Manchester trawiasta   Mike Collins 13:11, 6:2
27. 1974 Wimbledon trawiasta   Ken Rosewall 6:1, 6:1, 6:4
28. 1974 Indianapolis ceglana   Björn Borg 5:7, 6:3, 6:4
29. 1974 US Open trawiasta   Ken Rosewall 6:1, 6:0, 6:1
30. 1974 Los Angeles twarda   Harold Solomon 6:3, 6:1
31. 1974 Londyn dywanowa   Brian Gottfried 6:2, 7:6
32. 1974 Johannesburg twarda   Arthur Ashe 7:6, 6:3, 6:1
33. 1975 Nassau twarda   Karl Meiler 6:0, 6:2
34. 1975 Birmingham dywanowa   Billy Martin 6:4, 6:3
35. 1975 Salisbury dywanowa   Vitas Gerulaitis 5:7, 7:5, 6:1, 3:6, 6:0
36. 1975 Boca Raton twarda   Jürgen Fassbender 6:4, 6:2
37. 1975 Hampton dywanowa   Jan Kodeš 3:6, 6:3, 6:0
38. 1975 Denver dywanowa   Brian Gottfried 6:3, 6:4
39. 1975 North Conway ceglana   Ken Rosewall 6:2, 6:2
40. 1975 Hamilton ceglana   Vitas Gerulaitis 6:1, 6:4
41. 1975 Maui twarda   Sandy Mayer 6:1, 6:0
42. 1976 Birmingham dywanowa   Roscoe Tanner 6:4, 3:6, 6:1
43. 1976 Filadelfia dywanowa   Björn Borg 7:6(5), 6:4, 6:0
44. 1976 Hampton dywanowa   Ilie Năstase 6:2, 6:2, 6:2
45. 1976 Palm Springs twarda   Roscoe Tanner 6:4, 6:4
46. 1976 Denver dywanowa   Ross Case 7:6(1), 6:2
47. 1976 Las Vegas twarda   Ken Rosewall 6:1, 6:3
48. 1976 Waszyngton ceglana   Raúl Ramírez 6:2, 6:4
49. 1976 North Conway ceglana   Raúl Ramírez 7:6, 4:6, 6:3
50. 1976 Indianapolis ceglana   Wojtek Fibak 6:2, 6:4
51. 1976 US Open ceglana   Björn Borg 6:4, 3:6, 7:6(9), 6:4
52. 1976 Kolonia dywanowa   Frew McMillan 6:2, 6:3
53. 1976 Wembley dywanowa   Roscoe Tanner 3:6, 7:6, 6:4
54. 1977 Birmingham dywanowa   Bill Scanlon 6:3, 6:3
55. 1977 St. Louis dywanowa   John Alexander 7:6, 6:2
56. 1977 Las Vegas twarda   Raúl Ramírez 6:4, 5:7, 6:2
57. 1977 Dallas dywanowa   Dick Stockton 6:7, 6:1, 6:4, 6:3
58. 1977 Maui twarda   Brian Gottfried 6:2, 6:0
59. 1977 Sydney twarda   Ken Rosewall 7:5, 6:4, 6:2
60. 1977 Las Vegas dywanowa   Roscoe Tanner 6:2, 5:7, 3:6, 6:2, 7:5
61. 1977 Colgate Masters dywanowa   Björn Borg 6:4, 1:6, 6:4
62. 1978 Filadelfia dywanowa   Roscoe Tanner 6:2, 6:4, 6:3
63. 1978 Denver dywanowa   Stan Smith 6:2, 7:6
64. 1978 Memphis dywanowa   Tim Gullikson 7:6, 6:3
65. 1978 Rotterdam dywanowa   Raúl Ramírez 7:5, 7:5
66. 1978 Birmingham trawiasta   Raúl Ramírez 6:3, 6:1, 6:2
67. 1978 Waszyngton ceglana   Eddie Dibbs 7:5, 7:5
68. 1978 Indianapolis ceglana   José Higueras 7:5, 6:1
69. 1978 Stowe twarda   Tim Gullikson 6:2, 6:3
70. 1978 US Open twarda   Björn Borg 6:4, 6:2, 6:2
71. 1978 Sydney twarda   Geoff Masters 6:0, 6:0, 6:4
72. 1979 Birmingham dywanowa   Eddie Dibbs 6:2, 3:6, 7:5
73. 1979 Filadelfia dywanowa   Arthur Ashe 6:3, 6:4, 6:1
74. 1979 Dorado Beach twarda   Vitas Gerulaitis 7:5, 6:0, 6:4
75. 1979 Memphis dywanowa   Arthur Ashe 6:4, 5:7, 6:3
76. 1979 Tulsa twarda   Eddie Dibbs 6:7, 7:5, 6:1
77. 1979 Indianapolis ceglana   Guillermo Vilas 6:1, 2:6, 6:4
78. 1979 Stowe twarda   Mike Cahill 6:0, 6:1
79. 1979 Hongkong twarda   Pat Du Pré 7:5, 6:3, 6:1
80. 1980 Birmingham dywanowa   Eliot Teltscher 6:3, 6:2
81. 1980 Filadelfia dywanowa   John McEnroe 6:3, 2:6, 6:3, 3:6, 6:4
82. 1980 Dallas dywanowa   John McEnroe 2:6, 7:6, 6:1, 6:2
83. 1980 North Conway ceglana   Eddie Dibbs 6:3, 5:7, 6:1
84. 1980 Kanton dywanowa   Eliot Teltscher 6:2, 6:4
85. 1980 Tokio dywanowa   Tom Gullikson 6:1, 6:2
86. 1981 La Quinta twarda   Ivan Lendl 6:3, 7:6
87. 1981 Bruksela dywanowa   Brian Gottfried 6:2, 6:4, 6:3
88. 1981 Rotterdam dywanowa   Gene Mayer 6:1, 2:6, 6:2
89. 1981 Wembley dywanowa   John McEnroe 3:6, 2:6, 6:3, 6:4, 6:2
90. 1982 Monterrey dywanowa   Johan Kriek 6:2, 3:6, 6:3
91. 1982 Los Angeles twarda   Mel Purcell 6:2, 6:1
92. 1982 Las Vegas twarda   Gene Mayer 5:2, ret.
93. 1982 Londyn trawiasta   John McEnroe 7:5, 6:3
94. 1982 Wimbledon trawiasta   John McEnroe 3:6, 6:3, 6:7(2), 7:6(5), 6:4
95. 1982 Columbus twarda   Brian Gottfried 7:5, 6:0
96. 1982 US Open twarda   Ivan Lendl 6:3, 6:2, 4:6, 6:4
97. 1983 Memphis dywanowa   Gene Mayer 7:5, 6:0
98. 1983 Las Vegas twarda   Mark Edmondson 7:6, 6:1
99. 1983 Londyn trawiasta   John McEnroe 6:3, 6:3
100. 1983 US Open twarda   Ivan Lendl 6:3, 6:7(2), 7:5, 6:0
101. 1984 Memphis dywanowa   Henri Leconte 6:3, 4:6, 7:5
102. 1984 La Quinta twarda   Yannick Noah 6:2, 6:7(7), 6:3
103. 1984 Boca West twarda   Johan Kriek 7:5, 6:4
104. 1984 Los Angeles twarda   Eliot Teltscher 6:4, 4:6, 6:4
105. 1984 Tokio dywanowa   Ivan Lendl 6:4, 3:6, 6:0
106. 1988 Waszyngton twarda   Andrés Gómez 6:1, 6:4
107. 1988 Tuluza dywanowa   Andrei Chesnokov 6:2, 6:0
108. 1989 Tuluza dywanowa   John McEnroe 6:3, 6:3
109. 1989 Tel Awiw-Jafa twarda   Gilad Blum 2:6, 6:2, 6:1

Kariera trenerska edytuj

Po raz pierwszy jako trener zaczął pracować w 2006 roku, z Andym Roddickiem[5]. Ich współpraca zakończyła się w 2008 roku. W 2013 roku był szkoleniowcem Marii Szarapowej[6]. W 2015 pracował wspólnie z Eugenie Bouchard[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Greatest rivalries from the Open era of professional tennis. msn.com, 28 sierpnia 2016. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  2. ↑ Marcin Motyka: ATP Madryt: Roger Federer obronił meczbole i pokonał Gaela Monfilsa. 1200. zwycięstwo Szwajcara w karierze. sportowefakty.wp.pl, 9 maja 2019. [dostęp 2019-05-09]. (pol.).
  3. ↑ Fred W. Kiger: Jimbo turned back the clock at the '91 Open. espn.go.com, 19 listopada 2003. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  4. ↑ FRANK LITSKY: TENNIS; Connors, Hero of the Open, Swaggers Into the Hall of Fame. nytimes.com, 12 lipca 1998. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  5. ↑ Connors agrees to coach Roddick. bbc.co.uk, 2006-07-26. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
  6. ↑ Connors nowym trenerem Szarapowej [online], Tenisklub [dostęp 2018-03-06] (pol.).
  7. ↑ Greg Archuleta: Eugenie Bouchard News: Jimmy Connors Out; Ex-Maria Sharapova Coach Thomas Hogstedt In. sportsworldnews.com, 5 października 2015. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jimmy_Connors&oldid=71828309”