Jo Benkow

Jo Benkow
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1924 ; Trondheim
Data i miejsce śmierci	18 maja 2013 ; Oslo
	Przewodniczący Stortingu
Okres	od 9 października 1985; do 30 września 1993
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Per Hysing-Dahl
Następca	Kirsti Kolle Grøndahl
	Przewodniczący Partii Konserwatywnej
Okres	od 1980; do 1984
Poprzednik	Erling Norvik
Następca	Erling Norvik
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jo Benkow, właśc. Josef Elias Benkow (ur. 15 sierpnia 1924 w Trondheim, zm. 18 maja 2013 w Oslo^[1]) – norweski polityk żydowskiego pochodzenia^[2], przewodniczący Partii Konserwatywnej i przewodniczący Stortingu, działacz na rzecz praw człowieka i publicysta.

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny rosyjskich Żydów Benkowitzów mieszkającej w okolicach Grodna, jego ojciec wyemigrował w 1905. W trakcie II wojny światowej wyjechał do Szwecji, gdzie uciekli również jego ojciec i brat. Część rodziny, która pozostała w Norwegii, została wywieziona i zamordowana w Auschwitz-Birkenau^[2].

Jo Benkow kształcił się w Uppsali, w 1949 został absolwentem Instytutu Technicznego w Kopenhadze. Zaczął następnie prowadzić zakład fotograficzny. Był aktywnym działaczem politycznym związanym z Partią Konserwatywną. W latach 1961–1965 pełnił funkcję zastępcy poselskiego. W 1965 został wybrany do Stortingu. Reelekcję uzyskiwał w sześciu kolejnych wyborach, kończąc karierę parlamentarną w 1993 po 28 latach nieprzerwanego wykonywania mandatu i reprezentowania okręgu wyborczego Akershus. Od 9 października 1985 do 30 września 1993 przez dwie kadencje pełnił funkcję przewodniczącego norweskiego parlamentu. Obejmował liczne funkcje partyjne – w tym przewodniczącego klubu poselskiego (1981–1985), wiceprzewodniczącego (1974–1980) i przewodniczącego partii od 1980 do 1984^[1].

Był później wykładowcą Boston University (1994–1996), otrzymując w 1995 doktorat honoris causa tej uczelni^[1].

Jo Benkow był mężem Annelise Høegh, również zajmującej się działalnością polityczną^[2]. W 1998 otrzymał Komandorię Orderu św. Olafa^[1], a w 1985 nagrodę literacką Bokhandlerprisen^[2].

Wybrane publikacje edytuj

Fra synagogen til Løvebakken (1985)
Folkevalgt (1988)
Haakon, Maud og Olav. Et minnealbum i tekst og bilder (1989)
Hundre år med konge og folk (1990)
Olav – menneske og monark (1991)
Det ellevte bud (1994)

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Jo Benkow. stortinget.no. [dostęp 2021-09-30]. (norw.).
↑ ^a ^b ^c ^d Jo Benkow. snl.no. [dostęp 2013-08-06]. (norw.).

[bio-1] Jo Benkow. stortinget.no. [dostęp 2021-09-30]. (norw.).

[nbl-2] Jo Benkow. snl.no. [dostęp 2013-08-06]. (norw.).

[1]

[2]