Jo Benkow

norweski polityk

Jo Benkow, właśc. Josef Elias Benkow (ur. 15 sierpnia 1924 w Trondheim, zm. 18 maja 2013 w Oslo[1]) – norweski polityk żydowskiego pochodzenia[2], przewodniczący Partii Konserwatywnej i przewodniczący Stortingu, działacz na rzecz praw człowieka i publicysta.

Jo Benkow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1924
Trondheim

Data i miejsce śmierci

18 maja 2013
Oslo

Przewodniczący Stortingu
Okres

od 9 października 1985
do 30 września 1993

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Per Hysing-Dahl

Następca

Kirsti Kolle Grøndahl

Przewodniczący Partii Konserwatywnej
Okres

od 1980
do 1984

Poprzednik

Erling Norvik

Następca

Erling Norvik

Odznaczenia
Komandor Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa

Życiorys

edytuj

Pochodził z rodziny rosyjskich Żydów Benkowitzów mieszkającej w okolicach Grodna, jego ojciec wyemigrował w 1905. W trakcie II wojny światowej wyjechał do Szwecji, gdzie uciekli również jego ojciec i brat. Część rodziny, która pozostała w Norwegii, została wywieziona i zamordowana w Auschwitz-Birkenau[2].

Jo Benkow kształcił się w Uppsali, w 1949 został absolwentem Instytutu Technicznego w Kopenhadze. Zaczął następnie prowadzić zakład fotograficzny. Był aktywnym działaczem politycznym związanym z Partią Konserwatywną. W latach 1961–1965 pełnił funkcję zastępcy poselskiego. W 1965 został wybrany do Stortingu. Reelekcję uzyskiwał w sześciu kolejnych wyborach, kończąc karierę parlamentarną w 1993 po 28 latach nieprzerwanego wykonywania mandatu i reprezentowania okręgu wyborczego Akershus. Od 9 października 1985 do 30 września 1993 przez dwie kadencje pełnił funkcję przewodniczącego norweskiego parlamentu. Obejmował liczne funkcje partyjne – w tym przewodniczącego klubu poselskiego (1981–1985), wiceprzewodniczącego (1974–1980) i przewodniczącego partii od 1980 do 1984[1].

Był później wykładowcą Boston University (1994–1996), otrzymując w 1995 doktorat honoris causa tej uczelni[1].

Jo Benkow był mężem Annelise Høegh, również zajmującej się działalnością polityczną[2]. W 1998 otrzymał Komandorię Orderu św. Olafa[1], a w 1985 nagrodę literacką Bokhandlerprisen[2].

Wybrane publikacje

edytuj
  • Fra synagogen til Løvebakken (1985)
  • Folkevalgt (1988)
  • Haakon, Maud og Olav. Et minnealbum i tekst og bilder (1989)
  • Hundre år med konge og folk (1990)
  • Olav – menneske og monark (1991)
  • Det ellevte bud (1994)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Jo Benkow. stortinget.no. [dostęp 2021-09-30]. (norw.).
  2. a b c d Jo Benkow. snl.no. [dostęp 2013-08-06]. (norw.).