Joachim Peiper
Joachim Peiper, Jochen Peiper (ur. 30 stycznia 1915 w Berlinie, zm. 13 lipca 1976 w Traves) – niemiecki oficer SS i Waffen-SS, dowódca Kampfgruppe.
 Joachim Peiper (1943) | |
 SS-Obersturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1976 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1933–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
praca w Porsche i Volkswagenie |
| Odznaczenia | |
         
| |
ŻyciorysEdytuj
Jego ojciec, pochodzący ze Śląska, służył w stopniu kapitana podczas I wojny światowej w Afryce Wschodniej. Joachim Peiper miał dwóch braci: Hansa i Horsta. W 1933 roku wstąpił do SS. W latach 1938-1941 był adiutantem Heinricha Himmlera. Od sierpnia 1941 roku walczył na froncie wschodnim w szeregach 1 Dywizji Pancernej SS Leibstandarte-SS Adolf Hitler. Podczas ofensywy w Ardenach (grudzień 1944–styczeń 1945) dowodził Kampfgruppe Peiper. Pod koniec II wojny światowej był najmłodszym dowódcą Waffen-SS w stopniu SS-Obersturmbannführera.
Został oskarżony o masakrę amerykańskich jeńców wojennych w Malmedy oraz inne zbrodnie wojenne i skazany na karę śmierci, zamienioną później na dożywotne więzienie[1]. Śledztwo w sprawie zbrodni dokonanej przez jednostkę Peipera na cywilnej ludności włoskiego miasteczka Boves zostało umorzone z braku dowodów. W kwietniu 1946 roku odbył się w Dachau przed amerykańskim sądem wojskowym proces dowódcy dywizji LSSAH Josefa „Seppa” Dietricha, dowódcy „Kampfgruppe Peiper” Joachima Peipera i ich podkomendnych ujętych przez siły alianckie. Peipera i 42 oskarżonych skazano na karę śmierci przez powieszenie.
Wskutek protestów niemieckiej opinii publicznej (m.in. przeciwko wykorzystywaniu sfałszowanych relacji) podjęte zostało dodatkowe śledztwo przez komisję Senatu USA, które wykazało uchybienia procesowe i dowodowe, w związku z czym kary śmierci zmienione zostały na kary więzienia, w większości przypadków dożywotniego.
Joachim Peiper podczas procesu wziął na siebie odpowiedzialność za masakrę, chcąc chronić swoich podwładnych, chociaż w jej trakcie nie tylko o niej nie wiedział, ale nawet nie był w jej pobliżu. Został pierwotnie skazany na śmierć, jednak w obliczu kontrowersji które pojawiły się w trakcie procesu karę zamieniono na dożywotnie pozbawienie wolności.
Został zwolniony z więzienia przedterminowo w 1956 roku. W latach 1957–1960 był zatrudniony w Porsche, gdzie szybko awansował. Rozwiązano z nim jednak umowę o pracę na skutek protestów związków zawodowych, które sprzeciwiły się planom awansowania zbrodniarza wojennego na stanowisko menedżerskie. Mimo to, dzięki pomocy i kontaktom z innymi weteranami Waffen-SS, nadal działał zawodowo w przemyśle motoryzacyjnym.
W 1972 roku osiadł we Francji, w departamencie Górna Saona, w miejscowości Traves. W 1974 roku, robiąc zakupy w pobliskim sklepie, został rozpoznany (najprawdopodobniej po nazwisku) przez francuskiego komunistę, który złożył o tym raport swojej Francuskiej Partii Komunistycznej. W czerwcu 1976 roku w Traves pojawiły się ulotki z podobizną Peipera, informujące o jego przeszłości. Artykuł o nim i miejscu jego pobytu pojawił się również w gazecie „L’Humanité”. W rezultacie Peiper otrzymał anonimowe groźby i ultimatum, że jeśli nie opuści Francji, zostanie zabity. Odesłał rodzinę do Niemiec, lecz sam zdecydował się pozostać w Traves. W nocy 13 lipca 1976 roku, w przeddzień Święta Narodowego Francji, w jego domu doszło do strzelaniny, a sam budynek spłonął w wyniku podpalenia. W zgliszczach znaleziono zwęglone zwłoki z kulą w piersi, które sąd uznał za ciało Peipera. Sprawców morderstwa nie wykryto[2][3][4].
OdznaczeniaEdytuj
- Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 (1938)[5]
- Medal Pamiątkowy 1 października 1938 (1938)[5]
- Krzyż Żelazny II Klasy (31 maja 1940)[6]
- Krzyż Żelazny I Klasy (1 lipca 1940)[6]
- Brązowa Odznaka Szturmowa Piechoty (1940)[5]
- Honorowy Pierścień SS (1941)[5]
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (1942)[5]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (9 marca 1943)[6]
- Złoty Krzyż Niemiecki (6 maja 1943)[6]
- Srebrna Odznaka za Zniszczenie Czołgu (Panzervernichtungsabzeichen in Silber) (24 lipca 1943)[6]
- Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz (Nahkampfspange in Silber)[6]
- Brązowa Odznaka Sportowa SA[5]
- Odznaka za Służbę w SS III Klasy[7]
- Złota Odznaka za Rany[8]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Peter Reichel:Vergangenheitsbewältigung in Deutschland: Die Auseinandersetzung mit der NS-diktatur von 1945 bis heute, C.H.Beck, 2001 ISBN 3-406-45956-0, s.235 [1]
- ↑ Bernhard Brunner:Frankreich-komplex: Die nationalsozialistischen Verbrechen in Frankreich und die Justiz der Bundesrepublik Deutschland, Wallstein Verlag, 2004 ISBN 3-89244-693-8, s.325 [2]
- ↑ Biographie: Peiper Joachim
- ↑ Pech für ihn, Der Spiegel
- ↑ a b c d e f SS-Standartenführer Jochen Peiper, www.eestileegion.com [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d e f g h Peiper, Joachim - TracesOfWar.com, www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-23].
- ↑ Heather Fishel, Some Facts We Didn't Know About SS-Standartenführer Joachim Peiper, WAR HISTORY ONLINE, 11 lutego 2018 [dostęp 2021-06-23] (ang.).
- ↑ Jochen Peiper Awards - Axis History Forum, forum.axishistory.com [dostęp 2021-06-23].
BibliografiaEdytuj
- Malmedy massacre Investigation
- Malmedy Massacre. scrapbookpages.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-05)].
- Gordon Williamson, Malcolm McGregor German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2) Wyd. Osprey Publishing, Oksford 2006, str. 22-24, ISBN 1-84176-597-X (tu data urodzenia 15 stycznia 1915)