Joachim Peiper
Joachim Peiper, Jochen Peiper (ur. 30 stycznia 1915 w Berlinie, zm. 13 lipca 1976 w Traves) – niemiecki oficer SS i Waffen-SS, dowódca Kampfgruppe, zbrodniarz wojenny.
 Joachim Peiper (1943) | |
 SS-Obersturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1976 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1933–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Życiorys edytuj
Jego ojciec, pochodzący ze Śląska, służył w stopniu kapitana podczas I wojny światowej w Afryce Wschodniej. Joachim Peiper miał dwóch braci: Hansa i Horsta. W 1933 roku wstąpił do SS. W latach 1938-1941 był adiutantem Heinricha Himmlera; w 1939 ożenił się z jedną z sekretarek jego sztabu[1]. Po agresji Niemiec na Polskę towarzyszył Himmlerowi w wizytacjach obozów koncentracyjnych i gett na terenie Niemiec i Generalnego Gubernatorstwa. Według własnej relacji obserwował wczesne próby uśmiercania ludzi gazem[2]. Od sierpnia 1941 roku walczył na froncie wschodnim w szeregach 1 Dywizji Pancernej SS Leibstandarte-SS Adolf Hitler, do której modus operandi należało mordowanie jeńców i cywilów. Podczas ofensywy w Ardenach (grudzień 1944–styczeń 1945) dowodził Kampfgruppe Peiper. Był odpowiedzialny za masakrę w Malmedy w grudniu 1944. Pod koniec II wojny światowej był najmłodszym dowódcą Waffen-SS w stopniu SS-Obersturmbannführera.
W maju 1946 Peiper stanął wraz z grupą swoich żołnierzy z Waffen-SS przed amerykańskim sądem wojskowym w Dachau pod zarzutem dokonania zbrodni wojennych i został 11 lipca skazany na karę śmierci[3][4]. Peiper nie przyłączył się do rozpatrzonych w procesie skarg podkomendnych na rzekome maltretowanie w śledztwie i skomentował je prywatnie jako zdradę[5]. Po przegranym procesie i nieskutecznej apelacji do Sądu Najwyższego amerykański adwokat esesmanów uruchomił kampanię prasową i polityczną, która przy poparciu m.in. senatora McCarthy'ego, magazynu The Progressive, dwóch niemieckich biskupów i środowisk byłych nazistów podważała sprawiedliwość wyroku[6]. Mimo że żadna z komisji sądowych nie znalazła wystarczających dowodów, by unieważnić śledztwo, a kolejni dowódcy EUCOM podtrzymywali słuszność werdyktu z 1946, kara dla Peipera została w 1951 z pobudek politycznych zamieniona na dożywotne więzienie[7], a następnie skrócona.
Peiper został przedterminowo zwolniony z więzienia w 1956. Wsparcie HIAG (organizacji weteranów Waffen-SS) pozwoliło mu wybierać pomiędzy trzema ofertami zatrudnienia, z których najbardziej lukratywna była umowa z Porsche. Pracował tam w latach 1957–1960. Został zwolniony na skutek protestów włoskiego związku zawodowego, choć właściciel koncernu usiłował przenieść go na stanowisko menedżerskie. Peiper wygrał przeciw byłemu pracodawcy proces o odszkodowanie i z pomocą HIAG przeniósł się do Volkswagena[8][9]. Podjęte przez Centralę Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych w Ludwigsburgu w 1964 śledztwo w sprawie zbrodni dokonanej przez jednostkę Peipera na cywilnej ludności włoskiego miasteczka Boves w 1943 zostało umorzone z braku dowodów.
W 1972 roku osiadł we Francji, w departamencie Górna Saona, w miejscowości Traves. W 1974 roku, robiąc zakupy w pobliskim sklepie, został rozpoznany (najprawdopodobniej po nazwisku) przez francuskiego komunistę, który złożył o tym raport swojej Francuskiej Partii Komunistycznej. W czerwcu 1976 roku w Traves pojawiły się ulotki z podobizną Peipera, informujące o jego przeszłości. Artykuł o nim i miejscu jego pobytu pojawił się również w gazecie „L’Humanité”. W rezultacie Peiper otrzymał anonimowe groźby i ultimatum, że jeśli nie opuści Francji, zostanie zabity. Odesłał rodzinę do Niemiec, lecz sam zdecydował się pozostać w Traves. W nocy 13 lipca 1976 roku, w przeddzień Święta Narodowego Francji, w jego domu doszło do strzelaniny, a sam budynek spłonął w wyniku podpalenia. W zgliszczach znaleziono zwęglone zwłoki z kulą w piersi, które sąd uznał za ciało Peipera. Sprawców morderstwa nie wykryto[10][11][12].
Odznaczenia edytuj
- Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 (1938)[13]
- Medal Pamiątkowy 1 października 1938 (1938)[13]
- Krzyż Żelazny II Klasy (31 maja 1940)[14]
- Krzyż Żelazny I Klasy (1 lipca 1940)[14]
- Brązowa Odznaka Szturmowa Piechoty (1940)[13]
- Honorowy Pierścień SS (1941)[13]
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (1942)[13]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (9 marca 1943)[14]
- Złoty Krzyż Niemiecki (6 maja 1943)[14]
- Srebrna Odznaka za Zniszczenie Czołgu (Panzervernichtungsabzeichen in Silber) (24 lipca 1943)[14]
- Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz (Nahkampfspange in Silber)[14]
- Brązowa Odznaka Sportowa SA[13]
- Odznaka za Służbę w SS III Klasy[15]
- Złota Odznaka za Rany[16]
Przypisy edytuj
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 13.
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 288.
- ↑ Reichel 2007 ↓, s. 235.
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 124.
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 87, 135.
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 128–131, 146–147, 159–160, 181, 243.
- ↑ Remy 2017 ↓, s. 217–218, 263–264.
- ↑ Westemeier 2007 ↓, s. 176–181.
- ↑ Hein 2014 ↓, s. 559.
- ↑ Bernhard Brunner:Frankreich-komplex: Die nationalsozialistischen Verbrechen in Frankreich und die Justiz der Bundesrepublik Deutschland, Wallstein Verlag, 2004 ISBN 3-89244-693-8, s.325 [1]
- ↑ Biographie: Peiper Joachim
- ↑ Pech für ihn, Der Spiegel
- ↑ a b c d e f SS-Standartenführer Jochen Peiper [online], www.eestileegion.com [dostęp 2021-06-23].
- ↑ a b c d e f g h Peiper, Joachim - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-23].
- ↑ Heather Fishel, Some Facts We Didn't Know About SS-Standartenführer Joachim Peiper [online], WAR HISTORY ONLINE, 11 lutego 2018 [dostęp 2021-06-23] (ang.).
- ↑ Jochen Peiper Awards - Axis History Forum [online], forum.axishistory.com [dostęp 2021-06-23].
Bibliografia edytuj
- Malmedy massacre Investigation
- Steven P. Remy, The Malmedy Massacre: The War Crimes Trial Controversy, Cambridge, MA: Harvard University Press, 2017, ISBN 978-0-674-97195-0.
- Jens Westemeier, Joachim Peiper: A Biography of Himmler's SS Commander, Atglen, PA: Schiffer Military History, 2007, ISBN 978-0-7643-2659-2.
- Peter Reichel, Vergangenheitsbewältigung in Deutschland. Die Auseinandersetzung mit der NS-Diktatur von 1945 bis heute, wyd. 2, Monachium: C.H. Beck, 2007, ISBN 3-406-45956-0.
- Bastian Hein, recenzja J. Westemeier, ''Himmlers Krieger. Joachim Peiper und die Waffen-SS in Krieg und Nachkriegszeit'', „Historische Zeitschrift”, 299 (2), 2014, s. 557–559, DOI: 10.1515/hzhz-2014-0522.
- Malmedy Massacre. scrapbookpages.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-05)].
- Gordon Williamson, Malcolm McGregor German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2) Wyd. Osprey Publishing, Oksford 2006, str. 22-24, ISBN 1-84176-597-X (tu data urodzenia 15 stycznia 1915)