Wikipedia

Joe Cocker

brytyjski muzyk rockowy, wokalista

Joe Cocker, właśc. John Robert Cocker (ur. 20 maja 1944 w Sheffield[1], zm. 22 grudnia 2014 w Crawford[2][3]) – brytyjski piosenkarz muzyki rockowej i popowej.

Joe Cocker
Ilustracja
Joe Cocker (2013)
Imię i nazwisko

John Robert Cocker

Pseudonim

Vance Arnold, The Sheffield Soul Shouter

Data i miejsce urodzenia

20 maja 1944
Sheffield

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 2014
Crawford (Kolorado)

Przyczyna śmierci

rak płuca

Instrumenty

perkusja, harmonijka, gitara

Gatunki

rock, blues, pop, blues-rock, blue-eyed soul

Zawód

muzyk, kompozytor, aktor

Aktywność

1961–2014

Wydawnictwo

Regal Zonophone, A&M, Capitol, EMI, Decca

Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Cocker na festiwalu Woodstock

Laureat wielu nagród, w tym nagrody Grammy z 1983 za piosenkę „Up Where We Belong”. Zajął 97. miejsce na liście 100 najlepszych wokalistów wg czasopisma „Rolling Stone”[4]. Za zasługi dla muzyki został odznaczony w 2007 Orderem Imperium Brytyjskiego[5].

Życiorys edytuj

Urodził się w 20 maja 1944 w Sheffield w Wielkiej Brytanii. Karierę muzyczną rozpoczynał w wieku 15 lat w zespole The Avengers swojego brata Victora[6] pod pseudonimem scenicznym Vance Arnold. Następnie założył z basistą Chrisem Staintonem zespół Grease Band[6], z którym nagrał swój pierwszy przebój – cover „With a Little Help from My Friends” Beatlesów[6]. W kolejnych latach udzielał się w kilku projektach muzycznych. W 1969 wystąpił w amerykańskim programie telewizyjnym Ed Sullivan Show i zagrał koncert na Festiwalu Woodstock.

W latach 70. XX wieku ze względu na kłopoty z alkoholem i narkotykami jego twórczość była mniej ciekawa i zauważana. Po deportacji z Australii za posiadanie narkotyków w 1972 praktycznie zawiesił działalność[6]. W 1975 zamieszkał w Stanach Zjednoczonych[7]. W latach 80. powrócił do działalności artystycznej. Pierwszy album po długiej przerwie nie spotkał się z uznaniem, lecz dostrzeżono jego powrót. W następnych latach dalej nagrywał i wylansował przeboje: „Up Where We Belong”, „You Are So Beautiful”, „When the Night Comes”, „N'oubliez jamais” czy „Unchain My Heart” autorstwa Raya Charlesa.

Płyta Heart&Soul to przykład albumu zawierającego kompilacje znanych utworów soulowych, R’n’B oraz rockowych mających wpływ na twórczość Cockera. Znalazły się na niej takie kompozycje, jak: „Chain of Fools” Arethy Franklin, „I Who Have Nothing” Bena E. Kinga, „Love Don’t Live Here Any More” Rose Royce, „Jealous Guy” Johna Lennona, „One” U2 i „Everybody Hurts” R.E.M.[8].

17 września 2014 przyjaciel muzyka Billy Joel poinformował, że ze zdrowiem Cockera nie jest najlepiej i poparł muzyka za wprowadzeniem do Rock and Roll Hall of Fame[9]. Cocker zmarł na raka płuc 22 grudnia 2014 w Crawford, Kolorado. Przez wiele lat palił 40 papierosów dziennie, aż do rzucenia palenia w 1991[10].

Dyskografia edytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Joego Cockera.
 
Joe Cocker, 2003
 
Joe Cocker, koncert w Soczi, 2011

Płyty studyjne edytuj

Koncerty w Polsce edytuj

Kilkakrotnie koncertował w Polsce: w 1995, 1998 i 2007 roku zagrał w katowickim Spodku[11], w 1995 r. na Stadionie Gwardii w Warszawie[12], 2 lipca 2000 roku wystąpił na Inwazji Mocy na lotnisku Lublinek[13], w roku 2000, promując album No Ordinary World, w 2002 podczas trasy promującej płytę Respect Yourself 5 lipca 2002 na stadionie Pogoni w Szczecinie, 24 czerwca 2007 wystąpił w poznańskiej Arenie oraz 13 i 14 sierpnia 2007 w Krakowie i Gdyni na Skwerze Kościuszki. 10 grudnia 2007 Joe Cocker wystąpił na warszawskim Torwarze. 19 września 2010 roku wystąpił w polskiej edycji „Tańca z gwiazdami”[14], a niecały miesiąc później (6 października) odbył się jego koncert we wrocławskiej Hali Stulecia[6]. Ostatni raz był w Polsce w 2013 roku z trasą koncertową promującą płytę Fire It Up, występując w Sali Kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Holly George-Warren, Patricia Romanowski, Jon Pareles: The Rolling stone encyclopedia of rock & roll. Fireside, 2001, s. 192. ISBN 978-0-7432-0120-9.
  2. ↑ Joe Cocker, singer known for his raspy voice and unbridled performances, dies at 70 [online], The Washington Post [dostęp 2014-12-23] (ang.).
  3. ↑ Formidable vocalist who triumphed at Woodstock and won a Grammy with Up Where We Belong [online], The Independent [dostęp 2014-12-25] (ang.).
  4. ↑ 97. Joe Cocker [online], Rolling Stone (ang.).
  5. ↑ Rock star Joe Cocker dead at 70 [online], Yorkshire Post [dostęp 2014-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-25] (ang.).
  6. ↑ a b c d e Rafał Zieliński, Joe Cocker wystąpi dziś we wrocławskiej Hali Stulecia [online], Gazeta.pl, 6 października 2010, s. 1 [dostęp 2010-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-12] (pol.).
  7. ↑ Magdalena Pawlicka: Zacisze gwiazd. Wydawnictwo Picaresque, Telewizja Polska SA, 2009, s. 125. ISBN 978-83-926413-8-4.
  8. ↑ Joe Cocker– biografia [online], eska.pl [dostęp 2012-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-25] (pol.).
  9. ↑ Giles Jeff, Billy Joel Says Joe Cocker Is 'Not Very Well Right Now' [online], Ulimate Rock Classic.com, 25 sierpnia 2014 [dostęp 2014-10-31].
  10. ↑ Time And Trials Refine The Song Of Joe Cocker [online], Articles.sun-sentinel.com [dostęp 2018-01-25].
  11. ↑ Wyborcza.pl [online], katowice.wyborcza.pl [dostęp 2019-12-04].
  12. ↑ REPUBLIKA - biografia [online], republika.art.pl [dostęp 2019-12-04].
  13. ↑ INWAZJA NAJECHAŁA ŁÓDŹ [online], rmf24.pl [dostęp 2019-12-04] (pol.).
  14. ↑ Joe Cocker w polskim „Tańcu z gwiazdami” [online], fakt.pl.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joe_Cocker&oldid=73563647”