Wikipedia

John Forsythe

amerykański aktor

John Forsythe, właśc. Jacob Lincoln Freund (ur. 29 stycznia 1918 w Penns Grove, zm. 1 kwietnia 2010 w Santa Ynez) – amerykański aktor.

John Forsythe
Ilustracja
John Forsythe w kadrze z filmu Kłopoty z Harrym (1955)
Imię i nazwisko

Jacob Lincoln Freund

Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1918
Penns Grove, New Jersey, USA

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2010
Santa Ynez, Kalifornia, USA

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Parker Worthington McCormick
(1939-43; rozwód)
Julie (Wagner) Warren
(1943-1994; jej śmierć)
Nicole Carter
(2002–2010; jego śmierć)

Lata aktywności

1943–2006

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jego popularność obejmowała trzy dekady; jako ojciec playboy Bentley Gregg w sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1957–62), jako tajemniczy milioner Charles Townsend w popularnym serialu kryminalnym ABC Aniołki Charliego (1976–81) oraz jako bezwzględny i umiłowany patriarcha Blake Carrington w popularnej operze mydlanej ABC Dynastia (1981–89).

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6549 Hollywood Boulevard[1][2].

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się w Penns Grove w New Jersey w rodzinie zasymilowanych Żydów aszkenazyjskich[3] jako najstarszy z trójki dzieci Blanche Materson (z domu Blohm) i Samuela Jeremiaha Freunda, maklera papierów wartościowych[4]. Jego ojciec urodził się w Nowym Jorku w rodzinie polskich Żydów[3]. Jego matka urodziła się w Pensylwanii w rodzinie rosyjskich Żydów i niemieckich Żydów[3]. Wychowywał się w nowojorskim Brooklynie, gdzie jego ojciec pracował jako biznesmen na Wall Street w czasie wielkiego kryzysu w 1929. Mając szesnaście lat, ukończył Abraham Lincoln High School w Brooklynie i rozpoczął studia na Uniwersytecie Karoliny Północnej w Chapel Hill w stanie Karolina Północna. W 1936, w wieku osiemnastu lat, podjął pracę jako sprawozdawca radiowy i spiker w Ebbets Field Stadium w Brooklynie, relacjonował swoją miłość z dzieciństwa – baseball. Pomimo początkowej niechęci, na życzenie ojca rozpoczął karierę aktorską.

Kariera edytuj

W 1939 wystąpił na scenie w sztuce Dick Whittington i jego kot (Dick Whittington and His Cat). Kilka lat później podpisał kontrakt z wytwórnią Warner Bros. i zagrał obiecująco w kilku małych rolach w melodramacie wojennym Akcja na Północy (Northern Pursuit, 1943) u boku Errola Flynna, filmie przygodowo-wojennym Delmera Davesa Cel Tokio (Destination Tokyo, 1943) z Cary Grantem. Podczas II wojny światowej pojawił się w Siłach Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych w Skrzydlate zwycięstwo (Winged Victory, 1944), a następnie współpracował z rannymi żołnierzami, którzy mieli problemy z mową.

Nie zerwał kontaktu ze sceną, w gruncie rzeczy właśnie w teatrze stworzył swoje najlepsze kreacje. Występował na Broadwayu w sztukach: Yankee Point (1942), Skrzydlate zwycięstwo (Winged Victory, 1943-44), Żółta febra (Yellow Jack, 1944), Czy to ty, czy to ja (It Takes Two, 1947), Herbaciarnia pod księżycem (The Teahouse of the August Moon, 1953-56) i Weekend (1968)[5]. W 1956 wyreżyserował spektakl broadwayowski Mister Roberts[4].

W 1947 przez jakiś czas był słuchaczem Actors Studio w Nowym Jorku, gdzie spotkał innych obiecujących młodych aktorów, takich jak Marlon Brando i Julie Harris. W 1952 otrzymał nagrodę pisma „TV Guide”.

W latach pięćdziesiątych wyrobił sobie pozycję na ekranie, przerzucając się od czarnej komedii Alfreda Hitchcocka Kłopoty z Harrym (The Trouble with Harry, 1955) z Shirley MacLaine do westernu Johna Sturgesa Ucieczka z Fortu Bravo (Escape from Fort Bravo, 1953) u boku Williama Holdena. Komercyjnym sukcesem była komedia Córka ambasadora (The Ambassador's Daughter, 1956) z Olivią de Havilland. Wziął udział w mamucim włoskim widowisku Dubrowsky (Il Vendicatore, 1959). o buncie wołżańskich burłaków. W dramacie kryminalnym Kotka z biczem (Kitten with a Whip, 1964) romansował na meksykańskiej granicy z Ann-Margret, a stylowym salonie z Laną Turner w melodramacie Madame X (1966). Zagrał potem we wstrząsającej w swoim obiektywizmie rekonstrukcji zbrodni Z zimną krwią (In Cold Blood, 1967), thrillerze Alfreda Hitchcocka Topaz (1969) u boku Michela Piccoli, dramacie Richarda Brooksa Szczęśliwe zakończenie (The Happy Ending, 1969) z Jean Simmons, thrillerze Do widzenia i amen (Goodbye e amen, 1977) z Claudią Cardinale i dramacie sądowym Normana Jewisona ...i sprawiedliwość dla wszystkich (...And Justice for All, 1979) u boku Ala Pacino.

Po czym nastąpiła przerwa na dużym ekranie. Objął główną rolę ojca playboya Bentleya Gregga w sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1957-62), kontynuowanym z powodzeniem przez pięć lat. Prowadził własny program NBC John Forsythe zaprasza (The John Forsythe Show, 1965-66). W sitcomie CBS Do Rzymu z pozdrowieniami (To Rome with Love, 1969-71) wystąpił w głównej roli Michaela Endicotta. Swoim barytonem mówił teksty tajemniczego milionera Charliego w popularnym serialu kryminalnym ABC Aniołki Charliego (1976-81) oraz w kinowych wersjach z 2000 i 2003 roku.

W pamięci telewidzów pozostał przede wszystkim w roli Blake’a Carringtona z sagi telewizyjnej ABC Dynastia (1981-89), spin-off Dynastia Colbych (The Colbys, 1985, 1986) oraz sequelu Aaron Spelling Productions Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion, 1991). Był jedynym aktorem, który wystąpił we wszystkich odcinkach „Dynastii”.

Forsythe każdego roku brał udział w akcji czytania organizowanej dla dzieci podczas bożnarodzeniowego programu emerytalnego w pobliżu jego domu na wsi wspólnoty Solvang w stanie Kalifornia, na północ od Los Angeles.

Życie prywatne edytuj

Spotykał się przez dwa lata z aktorką teatralną Parker MacCormick (ur. 1918, zm. 1980 na nowotwór złośliwy), przez trzy lata byli małżeństwem (1938-40), mają syna Dalla (ur. 1943). Z drugiego małżeństwa (od 18 grudnia 1942 do 15 sierpnia 1994) z aktorką Julie Warren (ur. 1919), ma dwie córki Page i Brooke Forsythe. W dniu 25 lipca 2002 roku ożenił się po raz trzeci z Nicole Carter (ur. 27 maja 1941[6]).

11 października 2006 zdiagnozowano u niego raka jelita grubego. Zmarł w Santa Ynez w stanie Kalifornia wskutek komplikacji po zapaleniu płuc.

Nagrody i nominacje edytuj

Rok Nagroda Kategoria Rezultat Tytuł Rola
1982 Złoty Glob Najlepsza rola Nominacja Dynastia Blake Carrington
1983 Najlepsza rola Wygrana
1984 Najlepsza rola Wygrana
1985 Najlepsza rola Nominacja
1986 Najlepsza rola Nominacja
1986 Soap Opera Digest Award Najlepsza rola Wygrana
1987 Złoty Glob Najlepsza rola Nominacja

Filmografia edytuj

Filmy kinowe edytuj

Filmy TV edytuj

  • 1964: O co biega? (See How They Run) jako Martin Young
  • 1968: Cień lądu (Shadow on the Land) jako Generał Wendell Bruce
  • 1976: Amelia Earhart jako G.P. Putnam
  • 1977: Emily, Emily jako Niles Putnam
  • 1981: Sizzle jako Mike Callahan
  • 1982: Tajemnicza druga (Mysterious Two) jako He
  • 1987: W ogniu (On Fire) jako Joe Leary Sr.
  • 1990: Przeciwieństwa się przyciagają (Opposites Attract) jako Rex Roper
  • 1991: Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion) jako Blake Carrington

Seriale TV edytuj

  • 1948-55: Studio One jako Pete Maynard
  • 1955: Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents) jako Kim Stanger
  • 1956: Playwrights '56 jako Joe Neville
  • 1957-62: Ojciec kawaler (Bachelor Father) jako Bentley Gregg
  • 1962: Spotkanie z Alfredem Hitchcockiem (The Alfred Hitchcock Hour) jako Michael Barnes
  • 1965-66: John Forsythe zaprasza (The John Forsythe Show) jako major John Foster
  • 1969-71: Do Rzymu z miłością (To Rome with Love) jako Michael Endicott
  • 1974: Policyjna opowieść (Police Story) jako Sam McCullough
  • 1976-81: Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) jako Charles Townsend (głos)
  • 1978: Zmiana (Switch)
  • 1981-89: Dynastia (Dynasty) jako Blake Carrington
  • 1983: Statek miłości (The Love Boat)
  • 1985: Dynastia Colbych (The Colbys) jako Blake Carrington
  • 1986: Dynastia Colbych (The Colbys) jako Blake Carrington

Przypisy edytuj

  1. ↑ John Forsythe. Hollywood Walk of Fame. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  2. ↑ Claudia Luther: Hollywood Star Walk: John Forsythe. „Los Angeles Times”, 2010-04-02. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  3. ↑ a b c John Forsythe What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  4. ↑ a b John Forsythe Biography (1918–2010). Film Reference. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  5. ↑ John Forsythe. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  6. ↑ Marie Cunningham, Court reporter Nicole Carter-Forsythe, 68 [online], Beverly Hills, CA Patch, 27 maja 2010 [dostęp 2013-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-20] (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Forsythe&oldid=69508274”