John Rymill
John Rymill (ur. 13 marca 1905 w Penoli, zm. 7 września 1968 tamże) – australijski polarnik, uczestnik wypraw Watkinsa na Grenlandię (1930–1931, 1932–1933) oraz kierownik Brytyjskiej Ekspedycji do Ziemi Grahama (ang. British Graham Land Expedition) do Ziemi Grahama i Morza Weddella na Antarktydzie (1934–1937).
 John Rymill, 1939 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
polarnik |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
John Rymill urodził się 13 marca 1905 roku w Penoli w Australii Południowej w rodzinie farmerskiej[1][2]. W 1906 roku jego ojciec zginął w wypadku motocyklowym[2]. Pierwsze nauki John pobierał u prywatnego nauczyciela, następnie uczęszczał do szkoły w Adelaide, a w latach 1917–1922 do Melbourne Grammar School[2].
Fascynowała go literatura o tematyce polarnej[2]. W 1927 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii na studia z zakresu nawigacji i miernictwa w Królewskim Towarzystwie Geograficznym i w Scott Polar Research Institute pod kierunkiem Franka Debenhama (1883–1965)[1][2]. Uzyskał wówczas również licencję pilota samolotów[2]. Doświadczenie w ciężkim terenie zbierał podczas wspinaczek w Alpy i dwóch wypraw do Kanady w latach 1928–1929[2].
W latach 1930–1931 brał udział w British Arctic Air Route Expedition na Grenlandię, zwerbowany przez brytyjskiego badacza Arktyki Gino Watkinsa (1907–1932), pracując jako mierniczy i pilot[1][2]. Zebrano wówczas wiele danych meteorologicznych i geograficznych, niezbędnych do wytyczenia połączenia lotniczego między Europą a Ameryką Północną[2]. Rymill wykazał się wówczas doskonałymi umiejętnościami narciarskimi i saneczkarskimi[2]. Kiedy inny uczestnik wyprawy Augustine Courtauld (1904–1959) pozostał na lądolodzie grenlandzkim i jego obóz został zasypany śniegiem, Rymillowi udało się go zlokalizować i uratować[2]. Wraz z W. E. Hamptonem przeprawił się saniami z bazy kolo Angmagssalik do Holsteinborg (640 km)[2].
W drugiej wyprawie Watkinsa na Grenlandię w latach 1932–1933 był już zastępcą dowódcy[2]. Po utonięciu Watkinsa podczas polowania, Rymill, Freddie Spencer Chapman (1907–1971) i Quintin Riley (1905–1980) nie przerwali ekspedycji, kontynuując zbieranie danych do wytyczenia połączenia lotniczego między Europą a Ameryką Północną[2].
W latach 1934–1937 Rymill poprowadził Brytyjską Ekspedycję do Ziemi Grahama (ang. British Graham Land Expedition) do Ziemi Grahama i Morza Weddella na Antarktydzie[2]. Była to jedna z najbardziej udanych wypraw antarktycznych owych czasów – odkryto wówczas Cieśninę Jerzego VI, udowodniono, że Ziemia Grahama jest częścią kontynentu antarktycznego i zbadano tereny wokół Morza Weddella[1][2].
Rymill ożenił się w 1938 z geografką Eleanor Mary Francis i razem osiedli na rodzinnej farmie Rymilla w Penoli[2]. Podczas II wojny światowej pozostawał w rezerwie armii australijskiej[2].
Rymill zginął w wypadku samochodowym 7 września 1968 roku w Penoli[1].
Odznaczenia, członkostwa i nagrody edytuj
- 1930–1931 – Medal Polarny (Arktyka) (ang. British Service Polar Medal with Arctic bar)[1]
- 1934–1937 – Medal Polarny (Antarktyda) (ang. British Service Polar Medal with Antarctic bar)[1]
- 1938 – medal Królewskiego Towarzystwa Geograficznego (ang. Founders Medal)[1]
- 1939 – medal Amerykańskiego Towarzystwa Geograficznego (ang. David Livingstone Centenary Gold Medal)[1]
Upamiętnienie edytuj
Na cześć Rymilla nazwano część zachodniego wybrzeża Ziemi Palmera – Rymill Coast, zatokę na Ziemi Grahama – Rymill Bay oraz szczyt w Prince Charles Mountains – Mount Rymill[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i G.J. McCarthy: Rymill, John Riddoch (1905 - 1968). W: Encyclopedia of Australian Science. 1993-10-20. [dostęp 2018-07-07].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s John Béchervaise: Rymill, John Riddoch (1905–1968). W: Australian Dictionary of Biography. National Centre of Biography, Australian National University. [dostęp 2018-07-07].