John Van Ryn

tenisista amerykański

John William Van Ryn (ur. 30 czerwca 1905 w Newport News, zm. 7 sierpnia 1999 w Palm Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu, mistrzostw USA i mistrzostw Francji w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

John Van Ryn
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1905
Newport News

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1999
Palm Beach

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Gra pojedyncza
Australian Open

4R (1933)

Roland Garros

QF (1931)

Wimbledon

QF (1931)

US Open

QF (1929–1931, 1936, 1937)

Gra podwójna
Australian Open

SF (1933)

Roland Garros

W (1931)

Wimbledon

W (1929–1931)

US Open

W (1931, 1935)

Kariera tenisowa edytuj

Van Ryn ukończył w 1928 roku studia na Princeton University, rok wcześniej zdobywając w deblu akademickie mistrzostwo USA w parze z Kennethem Appelem.

W grze pojedynczej 5 razy osiągnął ćwierćfinał mistrzostw USA (obecnie US Open) i po razie w Mistrzostwach Francji (obecnie French Open) i Wimbledonie.

Sukcesy odnosił w grze podwójnej, głównie w parze z Wilmerem Allisonem. W latach 1930–1936 Amerykanie sześć razy wystąpili w finale mistrzostw USA, wygrywając w 1931 i 1935 roku. W 1929 i 1930 Van Ryn i Allison wygrywali również grę podwójną na Wimbledonie, kolejny finał osiągając w 1935 roku. Van Ryn wygrał również mistrzostwa Francji wspólnie z George’em Lottem w 1931 roku. Razem z Lottem triumfował w tym samym roku na Wimbledonie. W 1932 roku para Van Ryn–Lott zdobyła halowe mistrzostwo USA.

W rankingu amerykańskim Van Ryn 6 razy znalazł się w czołowej dziesiątce (między 1927 a 1932 rokiem), najwyższe miejsce zajmując w 1931 roku – nr 4. W 1929 i 1931 roku był również w dziesiątce nieoficjalnego rankingu światowego magazynu The Daily Telegraph (odpowiednio na 8. i 10. miejscu).

Van Ryn był jednym z reprezentantów USA w Pucharze Davisa. Z samym Wilmerem Allisonem odniósł 14 zwycięstw (przy dwóch porażkach), a łącznie odniósł 22 zwycięstwa deblowe i poniósł 2 porażki. Miał także dodatki bilans singlowy – 7 wygranych i 1 porażka.

W 1963 roku Van Ryn został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj

Gra podwójna (6–5) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1929 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Wilmer Allison   Ian Collins
  Colin Gregory
6:4, 5:7, 6:3, 10:12, 6:4
Zwycięzca 2. 1930 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Wilmer Allison   John Doeg
  George Lott
6:3, 6:3, 6:2
Finalista 1. 1930 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   John Doeg
  George Lott
6:8, 3:6, 6:3, 15:13, 4:6
Zwycięzca 3. 1931 French Championships, Paryż Ceglana   George Lott   Vernon Kirby
  Norman Farquharson
6:4, 6:3, 6:4
Zwycięzca 4. 1931 Wimbledon, Londyn Trawiasta   George Lott   Henri Cochet
  Jacques Brugnon
6:2, 10:8, 9:11, 3:6, 6:3
Zwycięzca 5. 1931 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   Berkeley Bell
  Gregory Mangin
6:4, 6:3, 6:2
Finalista 2. 1932 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   Keith Gledhill
  Ellsworth Vines
4:6, 3:6, 2:6
Finalista 3. 1934 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   George Lott
  Lester Stoefen
4:6, 7:9, 6:3, 4:6
Finalista 4. 1935 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Wilmer Allison   Jack Crawford
  Adrian Quist
3:6, 7:5, 2:6, 7:5, 5:7
Zwycięzca 6. 1935 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   Don Budge
  Gene Mako
6:2, 6:3, 2:6, 3:6, 6:1
Finalista 5. 1936 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Wilmer Allison   Don Budge
  Gene Mako
4:6, 2:6, 4:6

Bibliografia edytuj