Jonathan Stark
Jonathan Stark[1] (ur. 3 kwietnia 1971 w Medford) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej i Wimbledonu 1995 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1971 |
Wzrost |
188 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
1991 |
Zakończenie kariery |
2001 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
36 (28 lutego 1994) |
Australian Open |
3R (1993) |
Roland Garros |
3R (1993) |
Wimbledon |
3R (1996) |
US Open |
2R (1992, 1998) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
19 |
Najwyżej w rankingu |
1 (1 sierpnia 1994) |
Australian Open |
F (1994) |
Roland Garros |
W (1994) |
Wimbledon |
QF (1992, 1993) |
US Open |
QF (1995) |
Kariera tenisowa
edytujJako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001. Na kortach zarobił łącznie 3 220 867 dolarów amerykańskich[1].
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 1 finale.
W 1992 roku wygrał swój pierwszy deblowy tytuł ATP World Tour, w Wellington grając wspólnie z Jaredem Palmerem. W 1994 roku awansował do finału wielkoszlemowego Australian Open (z Byronem Blackiem). W meczu o tytuł mistrzowski przegrał z parą Jacco Eltingh–Paul Haarhuis 7:6, 3:6, 4:6, 3:6. W tym samym roku Amerykanin odniósł swój największy w karierze sukces, wygrywając French Open. W finale pokonał 6:4, 7:6 parę Jan Apell–Jonas Björkman. Partnerem deblowym Amerykanina był Byron Black. W sezonie 1997 wygrał razem z Rickiem Leachem ATP World Tour World Championships. Ostatnie deblowe zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour Stark odniósł w 2001 roku w Long Island, partnerując Kevinowi Ullyettowi. Łącznie Stark odniósł 19 zwycięstw oraz osiągnął 21 finałów rozgrywek ATP World Tour.
W 1995 roku Stark został mistrzem Wimbledonu w grze mieszanej. Razem z Martiną Navrátilovą pokonali duet Gigi Fernández–Cyril Suk 6:4, 6:4[2][3].
Amerykanin reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Najlepszym jego wynikiem jest dojście do finału imprezy w 1997 roku. Rywalami Stanów Zjednoczonych w ostatniej fazie rozgrywek byli Szwedzi, którzy wygrali konfrontację 5:0. Stark swoje obydwa mecze przegrał, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.
Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w lutym 1994 roku, będąc na 36. pozycji, a wśród rankingu deblistów był liderem w sierpniu 1994 roku. Na szczycie listy gry podwójnej utrzymywał się łącznie przez 6 tygodni.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–1)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta | Michael Stich | 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 1. | 17 października 1993 | Bolzano | Dywanowa (hala) | Cédric Pioline | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 6 października 1996 | Singapur | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 6:4, 6:4 |
Gra mieszana (1–0)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 8 lipca 1995 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Martina Navrátilová | Gigi Fernández Cyril Suk |
6:4, 6:4 |
Gra podwójna (19–21)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda | Jared Palmer | Michiel Schapers Daniel Vacek |
6:3, 6:3 |
Finalista | 1. | 16 sierpnia 1992 | Cincinnati | Twarda | Patrick McEnroe | Todd Woodbridge Mark Woodforde |
3:6, 6:1, 3:6 |
Finalista | 2. | 4 października 1992 | Brisbane | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Steve DeVries David Macpherson |
4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 11 października 1992 | Sydney | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Jim Grabb Richey Reneberg |
6:2, 6:3 |
Finalista | 3. | 7 lutego 1993 | San Francisco | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Scott Davis Jacco Eltingh |
1:6, 6:4, 5:7 |
Finalista | 4. | 21 marca 1993 | Miami | Twarda | Patrick McEnroe | Richard Krajicek Jan Siemerink |
7:6, 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 3. | 16 maja 1993 | Coral Springs | Ceglana | Patrick McEnroe | Paul Annacone Doug Flach |
6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 13 czerwca 1993 | Rosmalen | Trawiasta | Patrick McEnroe | David Adams Andriej Olchowski |
7:6, 1:6, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 3 października 1993 | Bazylea | Twarda (hala) | Byron Black | Brad Pearce Dave Randall |
3:6, 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 6. | 10 października 1993 | Tuluza | Twarda (hala) | Byron Black | David Prinosil Udo Riglewski |
7:5, 7:6 |
Zwycięzca | 7. | 24 października 1993 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Byron Black | Mike Bauer David Prinosil |
6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black | Tom Nijssen Cyril Suk |
4:6, 7:5, 6:2 |
Finalista | 5. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Alex O’Brien | Tom Nijssen Cyril Suk |
4:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 30 stycznia 1994 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
7:6, 3:6, 4:6, 3:6 |
Finalista | 7. | 6 lutego 1994 | San Jose | Twarda (hala) | Byron Black | Rick Leach Jared Palmer |
6:4, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 9. | 13 lutego 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Byron Black | Jim Grabb Jared Palmer |
7:6, 6:4 |
Finalista | 8. | 13 marca 1994 | Indian Wells | Twarda | Byron Black | Grant Connell Patrick Galbraith |
5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 10. | 5 czerwca 1994 | French Open, Paryż | Ceglana | Byron Black | Jan Apell Jonas Björkman |
6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 11. | 31 lipca 1994 | Toronto | Twarda | Byron Black | Patrick McEnroe Jared Palmer |
6:4, 6:4 |
Finalista | 9. | 9 października 1994 | Sydney | Twarda (hala) | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
4:6, 6:7 |
Finalista | 10. | 16 października 1994 | Tokio | Dywanowa (hala) | Byron Black | Grant Connell Patrick Galbraith |
3:6, 6:3, 4:6 |
Finalista | 11. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
6:3, 6:7, 5:7 |
Zwycięzca | 12. | 26 lutego 1995 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
7:6, 6:7, 6:3 |
Zwycięzca | 13. | 16 kwietnia 1995 | Tokio | Twarda | Mark Knowles | John Fitzgerald Anders Järryd |
6:3, 3:6, 7:6 |
Zwycięzca | 14. | 28 maja 1995 | Bolonia | Ceglana | Byron Black | Libor Pimek Vince Spadea |
7:5, 6:3 |
Finalista | 12. | 18 lutego 1996 | San Jose | Twarda (hala) | Richey Reneberg | Trevor Kronemann David Macpherson |
4:6, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 15. | 28 kwietnia 1996 | Seul | Twarda | Rick Leach | Kent Kinnear Kevin Ullyett |
6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 16. | 10 listopada 1996 | Sztokholm | Twarda (hala) | Patrick Galbraith | Todd Martin Chris Woodruff |
7:6, 6:4 |
Finalista | 13. | 12 stycznia 1997 | Auckland | Twarda | Rick Leach | Ellis Ferreira Patrick Galbraith |
4:6, 6:4, 6:7 |
Finalista | 14. | 23 lutego 1997 | Memphis | Twarda (hala) | Rick Leach | Ellis Ferreira Patrick Galbraith |
3:6, 6:3, 1:6 |
Finalista | 15. | 12 października 1997 | Singapur | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
4:6, 4:6 |
Finalista | 16. | 26 października 1997 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Todd Woodbridge Mark Woodforde |
3:6, 3:6 |
Finalista | 17. | 2 listopada 1997 | Paryż | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
2:6, 6:7 |
Zwycięzca | 17. | 23 listopada 1997 | Doubles Championship, Hartford | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
6:3, 6:4, 7:6 |
Finalista | 18. | 29 marca 1998 | Miami | Twarda | Alex O’Brien | Ellis Ferreira Rick Leach |
2:6, 4:6 |
Finalista | 19. | 18 czerwca 2000 | Londyn | Trawiasta | Eric Taino | Todd Woodbridge Mark Woodforde |
7:6(5), 3:6, 6:7(1) |
Zwycięzca | 18. | 27 sierpnia 2000 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett | Jan-Michael Gambill Scott Humphries |
6:4, 6:4 |
Finalista | 20. | 25 lutego 2001 | Memphis | Twarda (hala) | Alex O’Brien | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 6:7(3) |
Finalista | 21. | 4 marca 2001 | San Jose | Twarda (hala) | Jan-Michael Gambill | Mark Knowles Brian MacPhie |
3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 19. | 26 sierpnia 2001 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett | Leoš Friedl Radek Štěpánek |
6:1, 6:4 |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jonathan Stark. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
- ↑ Wimbledon Mixed Doubles. worldtennissource.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
- ↑ Bill Glauber: Mixed feelings for Navratilova WIMBLEDON. baltimoresun.com, 10 lipca 1995. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lipca 2010)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).