Jorge Eliécer Gaitán

Jorge Eliécer Gaitán
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1898 ; Cucunuba Kolumbia
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1948 ; Bogota, Kolumbia
	Minister edukacji
Okres	od 1940; do 1941
Przynależność polityczna	Kolumbijska Partia Liberalna
	Burmistrz Bogoty
Okres	od 1936; do 1937
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jorge Eliécer Gaitán (ur. 23 stycznia 1898 w Cucunuba, Kolumbia, zm. 9 kwietnia 1948 w Bogocie, Kolumbia) – kolumbijski polityk i adwokat, minister edukacji.

ŻyciorysEdytuj

Polityk Kolumbijskiej Partii Liberalnej, był również jej kandydatem w najbliższych wyborach prezydenckich z istotnymi szansami na zwycięstwo^[1]. W latach 1936–1937 pełnił urząd burmistrza Bogoty. Był również ministrem edukacji w rządzie prezydenta Eduarda Santosa Montejo.

Zginął zamordowany 9 kwietnia 1948 r. Tego dnia, po zakończeniu pracy, Gaitán planował spotkanie z Fidelem Castro, Enrique Ovaresem oraz Alfredo Guevarą, z którymi miał uzgodnić swój udział w Latynoamerykańskim Kongresie Młodzieży^[2]. W momencie, kiedy Gaitán opuścił kancelarię, został dwukrotnie postrzelony w głowę i raz w klatkę piersiową. Mimo szybkiej pomocy i przewiezienia do najbliższego szpitala (Clinica Central) w ciągu godziny polityk zmarł.

BogotazoEdytuj

Po informacji lekarzy o śmierci Gaitána stacja radiowa Últimas noticias, sprzyjająca liberałom, nadała komunikat oskarżający władze o doprowadzenie do śmierci polityka. Radio wezwało również mieszkańców Bogoty do wyjścia na ulice z kijami, kamieniami i bronią palną. Komunikat wywołał niezwykle gwałtowną reakcję najuboższych mieszkańców miasta, którzy obrzucili kamieniami pałac prezydencki, podpalali autobusy i samochody. Zamieszki zaczęły się również w innych miastach Kolumbii. Protestujący wyrażali nie tylko oburzenie z powodu śmierci polityka, ale i ogólny sprzeciw wobec sytuacji panującej w kraju, za którą winili najbogatsze warstwy Kolumbijczyków oraz związane z nimi partie^[3]. Stale rosnący tłum zaatakował siedzibę gazety „El Siglo”. Doszło do pierwszych starć z policją (której część postanowiła przyłączyć się do tłumów) i wojskiem, były ofiary śmiertelne. Uczestnicy zamieszek byli uzbrojeni w przypadkowe przedmioty^[4]. Zniszczone zostały również więzienia w Bogocie, z których uciekło kilkuset osadzonych^[3]. Ostatecznie siły zbrojne stłumiły zamieszki. Szacuje się, że bezpośrednio ofiarą Bogotazo padło 3000 osób^[3].

PrzypisyEdytuj

↑ 9 de abril: El Bogotazo. [dostęp 2011-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)]. (hiszp.).
↑ Fidel Castro reveals role in 9 April 1948 Colombian Uprising. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c The Bogotazo: 9th April, 1948
↑ Paul Wolf, The Bogotazo

Zobacz teżEdytuj

[elbo-1] 9 de abril: El Bogotazo. [dostęp 2011-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)]. (hiszp.).

[reve-2] Fidel Castro reveals role in 9 April 1948 Colombian Uprising. [dostęp 2011-02-03]. (ang.).

[latinam-3] The Bogotazo: 9th April, 1948

[wolfbogo-4] Paul Wolf, The Bogotazo

[1]

[2]

[3]

[4]