Joseph Larmor
Joseph Larmor (1857-1942) - irlandzki fizyk i matematyk.
Prowadził badania w zakresie magnetyzmu, elektrodynamiki, teorii elektronu i struktury atomu. Odkrył precesję orbit elektronowych w atomie, tzw. precesję Larmora. Był profesorem uniwersytetów w Galway i Cambridge oraz członkiem Royal Society w Londynie.
W latach 1876-83 studiował w St John’s College na Uniwersytecie Cambridge; licencjat otrzymał w roku 1880 z najlepszym wynikiem (ang. Senior Wrangler)[1].
W 1919 roku zapoczątkował teorię dynama magnetohydrodynamicznego, sugerując że pole magnetyczne Słońca powstaje w wyniku ruchu wirowego substancji przewodzącej prąd elektryczny (plazmy), podobnie jak pole magnetyczne wytwarza obracająca się tarcza w dysku Faradaya.
Larmor został uhonorowany wieloma wyróżnieniami za swój wkład w rozwój fizyki i matematyki. W 1914 roku dostał De Morgan Medal, nagrodę za osiągnięcia w dziedzinie matematyki, przyznawaną przez The London Mathematical Society.[2] W 1915 roku otrzymał Royal Medal[3], zaś w 1921 roku Medal Copleya, nagrody naukowe przyznawane przez Royal Society w Londynie.[4]
W latach 1911-1922 zasiadał w brytyjskim parlamencie z okręgu wyborczego Cambridge University. Posiadał tytuł szlachecki Sir.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ ACAD ↓.
- ↑ List of LMS prize winners | London Mathematical Society, www.lms.ac.uk [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Royal Medals | Royal Society, royalsociety.org [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Copley Medal | Royal Society, royalsociety.org [dostęp 2017-11-24] (ang.).
BibliografiaEdytuj
- Larmor, Joseph (ang.). A Cambridge Alumni Database. [dostęp 2016-11-15].
- Encyklopedia PWN, Tom 2, Warszawa 1991, s. 278.