Joseph Othmar von Rauscher

duchowny katolicki, kardynał

Joseph Othmar von Rauscher (ur. 6 października 1797 w Wiedniu, zm. 24 listopada 1875 tamże) – austriacki duchowny katolicki, książę-arcybiskup Wiednia, kardynał.

Joseph Othmar von Rauscher
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Austro-Węgry

Data i miejsce urodzenia

6 października 1797
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1875
Wiedeń

Miejsce pochówku

Katedra św. Szczepana w Wiedniu

Arcybiskup Wiednia
Okres sprawowania

1853–1875

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 marca 1823

Nominacja biskupia

29 stycznia 1849

Sakra biskupia

15 kwietnia 1849

Kreacja kardynalska

17 grudnia 1855
Pius IX

Kościół tytularny

S. Mariae de Victoria

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 kwietnia 1849

Konsekrator

Friedrich Josef von Schwarzenberg

Współkonsekratorzy

Heinrich von Hofstätter
Anton Martin Slomšek

Życiorys

edytuj

Kształcił się w rodzinnym mieście. Na Uniwersytecie Wiedeńskim uzyskał doktoraty z filozofii, prawa i teologii. Początkowo rodzice byli przeciwni jego wstąpieniu do seminarium duchownego, ale ostatecznie przyjęli wybór syna. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 marca 1823 roku. Został następnie wikariuszem w Hutteldorf, a następnie wykładowcą historii Kościoła i prawa kanonicznego w Salzburgu, gdzie jego ulubieńcem był późniejszy kardynał Friedrich Josef von Schwarzenberg. Dzięki niemu spotkały go późniejsze awanse w karierze kościelnej. Schwarzenberg przyczynił się bowiem jako prymas do nominacji biskupiej dla swego dawnego wykładowcy.

W uznaniu "jego wybitnych cech, wiedzy i zasług" Rauscher mianowany został 29 stycznia 1849 roku ordynariuszem diecezji Seckau. Nominację Stolica Apostolska potwierdziła 12 kwietnia tego samego roku. Sakry udzielił mu kardynał von Schwarzenberg, arcybiskup Salzburga. Od roku 1852 był cesarskim pełnomocnikiem do zawarcia konkordatu. Negocjacje były żmudne i trudne. Ostatecznie podpisany został 5 listopada 1855 roku. 27 czerwca 1853 otrzymał nominację na arcybiskupa Wiednia. Dwa lata później otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera S. Mariae de Victoria. W roku 1869 został członkiem Komisji Przygotowawczej do Soboru watykańskiego I. Już podczas trwania obrad był przywódcą hierarchów przeciwnych dogmatowi o nieomylności papieża. Zmarł w Wiedniu i pochowany został w katedrze metropolitalnej.

Bibliografia

edytuj