Jotek wierzbowiec (Cladius grandis) – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.

Jotek wierzbowiec
Cladius grandis
(Serville, 1823)
Ilustracja
gąsienica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

błonkoskrzydłe

Rodzina

pilarzowate

Rodzaj

Cladius

Gatunek

Jotek wierzbowiec

Synonimy
  • Nematus grandis Serville, 1823
  • Tenthredo viminalis Fallen, 1808

Zasięg występowania edytuj

Gatunek szeroko rozpowszechniony w Europie. Notowany w Austrii, na Białorusi, w Belgii, Bułgarii, Chorwacji, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii we Francji w Holandii, Irlandii, Luksemburgu, na Łotwie, w Mołdawii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, Rumunii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii i we Włoszech[1]. Występuje również w Ameryce Północnej[1][2].

Budowa ciała edytuj

Gąsienice osiągają do 20 mm długości. Ciało spłaszczone i pokryte włoskami wyrastającymi ze szczytów brodawek. Ubarwienie zmienne, od szkilsto-zielonego, przez zielonkawe do żółtego i pomarańczowego z rzędami dużych, czarnych plam po bokach. Głowa czarna i świecąca.

Imago osiągają 7-9 mm długości. Ubarwienie ciała żółte z czarną głową i grzbietem. Czułki stosunkowo długie, czarne od góry i żółtawe od spodu. Na przedniej parze skrzydeł brązowa pterostygma[2].

Biologia i ekologia edytuj

Gatunek związany z gatunkami z rodzaju topola, choć bywa spotykany również na wierzbach.

Rocznie występują dwa lub więcej pokoleń. Imago spotyka się od maja do sierpnia. Jaja składane są w rzędach na ogonkach liści; po wykluciu się larw, w miejscu ich złożenia pozostaje charakterystyczne wgłębienie biegnące wzdłuż ogonka liściowego. Gąsienice przebywają gromadnie przez cały czas swojego rozwoju, chroniąc się w dzień pod spodem liścia, i żerując jedna przy drugiej. Młode larwy wgryzają się tylko w naskórek liścia, starsze zaś wygryzają w nim rozległe dziury. Po zakończeniu żerowania rozchodzą się, wędrując po pniu rośliny żywicielskiej w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do przepoczwarczenia. Po jego znalezieniu, w szczelinach kory, bądź na ziemi, przędą one kokon o podwójnych ścianach, w którym wkrótce się przepoczwarczają. Gąsienice są spotykane latem i wczesną jesienią[2].

Znaczenie dla człowieka edytuj

Uznawany za szkodnika. Może powodować znaczną defoliację zaatakowanych roślin[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Cladius (Trichiocampus) grandis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. Museum fur Naturkunde Berlin. [dostęp 2020-09-23].
  2. a b c d David F. Alford: Pests of Ornamental Trees, Shrubs and Flowers: A Colour Handbook. Helsinki: Taylor & Francis Group, LLC, 2012. ISBN 978-1-84076-628-8. [dostęp 2020-09-23]. (ang.).