Jozafat Ohryzko
Jozafat Ohryzko (ur. 1827 – zm. 1890 w Irkucku) – prawnik, wydawca i działacz polityczny.
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Pochodził ze szlachty. Ukończył gimnazjum mińskie i wydział prawny Uniwersytetu w Petersburgu. Pracował w Sankt Petersburgu – był urzędnikiem Ministerstwa Finansów.
Cieszył się dużym autorytetem w rosyjskich kręgach rewolucyjnych, blisko przyjaźnił się z Nikołajem Czernyszewskim. W lutym 1863 roku został komisarzem powstańczym na Petersburg. Aresztowany w listopadzie 1864 roku, w 1865 roku został skazany na karę śmierci, zamienioną na dwudziestoletnią katorgę. W 1866 roku za udział w buncie w Akatujsku został przesiedlony. Organizatorzy powstania zabajkalskiego planowali powołać go do władz planowanej przez siebie republiki Swobodosławia. 4 lata był przetrzymywany w samotności, pozbawiony nazwiska, jako numer 11 w specjalnie wybudowanym do tego celu ostrogu [1] w Wilujsku. W 1871 roku został zesłany do Jakucka. Tam zyskał sobie szacunek, ucząc miejscowych kultury rolnej. Zesłany był później do Wiercholeńska i Irkucka, gdzie pracował przy wydobyciu złota, a także świadczył usługi adwokackie dla górników.
Działalność literacka i wydawniczaEdytuj
W 1838 roku zainicjował wydawanie polskojęzycznej gazety Słowo. W latach 1859-1860 podjął się reedycji Volumina Legum. Przedrukował osiem pijarskich tomów i dwa inwentarze[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ oстрог (ros.) przestarzale: więzienie.
- ↑ Recenzja: Volumina Constitutionum, tom I 1493–1549, volumen 1. 1493–1526, Stanisław Grodziski, Irena Dwornicka, Wacław Uruszczak Strona sejmowa
BibliografiaEdytuj
- А.А.Калашников: Якутия. Хроника. Факты. События. 1632-1917 гг. Якутск: Бичик, 2000, 480 s. ISBN 5-7696-1200-2. (ros.)