Juan García de Loaysa
Juan García de Loaysa OP (ur. w 1478 w Talavera de la Reina, zm. 22 kwietnia 1546 w Madrycie) – hiszpański kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1478 |
| Data i miejsce śmierci |
22 kwietnia 1546 |
| Generał dominikanów | |
| Okres sprawowania |
1518–1524 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Sakra biskupia |
29 września 1524 |
| Kreacja kardynalska |
9 marca 1530 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
29 września 1524 |
|---|---|
| Konsekrator |
Życiorys edytuj
Urodził się w 1478 roku w Talavera de la Reina, jako syn Pedra de Loaysy i Cataliny de Mendozy[1]. Wstąpił do dominikanów, a w 1518 roku został wybrany generałem zakonu[2]. W czasie powstania Comuneros, które w niektórych częściach Kastylii było prowadzone przez dominikanów, Loyasa nakazał nieangażowanie się w spory polityczne i ukarał czterech duchownych, którzy ostatecznie trafili do więzienia[1]. W kolejnych latach wizytował konwenty zakonne, by spacyfikować nastroje powstańcze[1]. W 1522 roku został inkwizytorem generalnym Kastylii i Aragonii, a w okresie 1522–1523 był przewodniczącym Rady Inkwizycyjnej[1]. Pozostawał wówczas w związku z Doñą Marią de la Torre, z którą miał dwoje dzieci[1]. Był gorliwym zwolennikiem Karola V, przez co zaniedbywał swoje obowiązki generała zakonu i w 1524 roku zrezygnował z funkcji[1]. 8 czerwca tego samego roku został wybrany biskupem Osmy[2]. Miesiąc później cesarz wydał nakaz rezydowania biskupów w swoich diecezjach z wyjątkiem przewodniczącego Rady Królewskiej, arcybiskupa Sewilli, inkwizytora generalnego i biskupa Loaysy, który był spowiednikiem i jamłużnikiem Karola[1]. 29 września przyjął sakrę[2]. Po zwycięskiej bitwie pod Pawią postulował uwolnienie Franciszka I, a rok później został powołany jako stały członek Rady Stanu przy cesarzu[1]. W 1529 roku Karol V mianował go ambasadorem Hiszpanii przy Stolicy Piotrowej[1]. 9 marca 1530 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Susanna[2]. Dwa lata później został przeniesiony do diecezji Sigüenza, co umożliwiło mu powrót do ojczyzny[1]. W 1539 roku został arcybiskupem Sewilli[2]. Na krótko przed śmiercią, która nastąpiła 22 kwietnia 1546 roku w Madrycie, został mianowany wielkim inkwizytorem Hiszpanii[1].