Juan de Dios Castillo

meksykański piłkarz

Juan de Dios Castillo González (ur. 31 stycznia 1951 w mieście Meksyk, zm. 1 maja 2014 w Monterrey) – meksykański piłkarz występujący na pozycji napastnika, w późniejszym czasie trener.

Juan de Dios Castillo
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Juan de Dios Castillo González

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1951
m. Meksyk

Data i miejsce śmierci

1 maja 2014
Monterrey

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1978 Unión de Curtidores 63 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1991–1994 Meksyk U-20
1994–1995 Tampico
1995 Querétaro
1996 Atlético Yucatán
1998–1999 Santos Laguna
2000 Alacranes
2001–2003 Cruz Azul Hidalgo
2003–2005 Real España
2005–2006 Marathón
2007 Atlético Mexiquense
2008 Olimpia
2009 Motagua
2010–2011 Honduras
2012 Salwador
2013 Motagua
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Castillo jako profesjonalny piłkarz występował w kilku klubach w lidze meksykańskiej, takich jak CF Monterrey, CF Pachuca, Deportivo Toluca, Atlético Español, Tampico Madero FC, San Luis FC i Unión de Curtidores. Występował na pozycji napastnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej ukończył szkołę trenerską i pierwszą pracę w roli szkoleniowca podjął w drużynie młodzieżowej zespołu Tigres UANL z siedzibą w mieście Monterrey. W 1989 roku został asystentem w prowadzonej przez Alfonso Portugala reprezentacji Meksyku U-20 i pomógł jej się zakwalifikować na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Portugalii. Tam Meksykanie odpadli w ćwierćfinale, a po tym turnieju Castillo objął funkcję pierwszego trenera kadry U-20. W 1993 roku, po uprzednim zwycięstwie w turnieju eliminacyjnym, wziął z nią udział w Młodzieżowych Mistrzostwa Świata w Australii, gdzie ekipa Meksyku, mająca w składzie piłkarzy takich jak Oswaldo Sánchez, Duilio Davino czy Rafael García, ponownie zakończyła swój udział w rozgrywkach na ćwierćfinale.

W tym samym 1993 roku Castillo poprowadził meksykańską kadrę młodzieżową na Igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w Portoryku, gdzie dotarł ze swoimi piłkarzami do finału, przegrywając w nim ostatecznie z Kostaryką i zdobywając srebrny medal. W grudniu 1994 został szkoleniowcem meksykańskiego klubu Tampico Madero FC z Primera División, którego barwy reprezentował wcześniej jako piłkarz. W sezonie 1994/1995 spadł z nim do drugiej ligi, po czym przez kilka miesięcy pełnił funkcję trenera zespołu Querétaro FC. W 1996 roku prowadził drugoligowe Club Saltillo i Atlético Yucatán, a w sezonie 1997/1998 był szkoleniowcem rezerw drużyny Club Santos Laguna z miasta Torreón. W 1998 roku objął stanowisko pierwszego trenera Santos Laguny i pozostawał na nim do października 1999, nie odnosząc większych sukcesów, podobnie jak w kolejnym zespole, drugoligowym Alacranes de Durango.

W późniejszym czasie Castillo został członkiem sztabu szkoleniowego holenderskiego trenera Leo Beenhakkera, współpracując z nim w Club América i Feyenoordzie. W latach 2001–2003 trenował drugoligowy meksykański Cruz Azul Hidalgo, filię ekipy Cruz Azul z najwyższej klasy rozgrywkowej. Latem 2003 podpisał kontrakt z honduraskim Real España z miasta San Pedro Sula. Już w swoim debiutanckim sezonie, Apertura 2003, wywalczył z nim mistrzostwo kraju. W 2005 roku został trenerem kolejnego klubu z Hondurasu, CD Marathón, z którym w jesiennych rozgrywkach Apertura 2005 osiągnął tytuł wicemistrzowski. W 2007 roku powrócił do Meksyku, gdzie zanotował krótki epizod w drugoligowej filii Deportivo TolucaAtlético Mexiquense, jednak już parę miesięcy później, w sezonie Clausura 2008, wywalczył kolejne mistrzostwo Hondurasu, tym razem w roli trenera klubu CD Olimpia ze stołecznego miasta Tegucigalpa. W 2009 roku bez większych sukcesów trenował honduraski zespół CD Motagua.

W sierpniu 2010 Castillo został mianowany tymczasowym selekcjonerem reprezentacji Hondurasu, zastępując na stanowisku Reinaldo Ruedę. W styczniu 2011 wygrał z kadrą narodową Copa Centroamericana, pokonując w finale 2:1 Kostarykę i był to pierwszy triumf Hondurasu w tych rozgrywkach od szesnastu lat. Mimo to z końcem miesiąca nie przedłużył kontraktu z federacją i swój bilans w roli szkoleniowca drużyny narodowej zamknął na pięciu zwycięstwach, trzech remisach i dwóch porażkach w dziesięciu spotkaniach. W lipcu 2012 został następcą Rubéna Israela na stanowisku selekcjonera reprezentacji Salwadoru, jednak został zwolniony już po pięciu miesiącach, gdy prowadzona przez niego kadra odpadła z eliminacji do Mistrzostw Świata 2014. Ogółem Salwadorczyków poprowadził w sześciu spotkaniach, notując dwa zwycięstwa, remis i trzy porażki. W marcu 2013 po raz drugi został trenerem honduraskiej drużyny CD Motagua z siedzibą w stołecznym mieście Tegucigalpa, jednak wobec niezadowalających wyników opuścił to stanowisko po zaledwie dwóch miesiącach pracy.

Zmarł na raka skóry 1 maja 2014 w Monterrey, mając 63 lata.

Bibliografia edytuj