Jules Limbeck

francuski piłkarz

Jules Limbeck, węg. Gyula Limbeck (ur. na początku XX w. w Rumunii[1], zm. w 1937?) – francuski piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Jules Limbeck
Data i miejsce urodzenia

początek XX w.
Rumunia

Data i miejsce śmierci

1937?
ZSRR

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1925—? Újpest FC ? (?)
? Ferencvárosi TC ? (?)
? ? (Belgia) ? (?)
?—1930 Austria Wiedeń ? (?)
1934—1935 Amiens SC 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1930 Galatasaray SK
1931–? Olympique Lyon
? Racing Club
1934–1935 Amiens SC
1936 drużyna miasta Zaporoże
1936 Stal Dniepropetrowsk
1936–1937 Dinamo Tbilisi
1937 Lokomotiw Moskwa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska edytuj

Kariera klubowa edytuj

Urodził się w Rumunii, a później jego rodzina przeniosła się do Austro-Węgier. W latach 20. XX wieku występował na pozycji środkowego napastnika w najsilniejszych węgierskich zespołach Újpest FC i Ferencvárosi TC. Potem przeniósł się do Belgii[2], a zakończył karierę piłkarską w Austria Wiedeń.

Kariera trenerska edytuj

W 1930 r. został trenerem tureckiego Galatasaray SK i zdobył z nim mistrzostwo[3]. We Francji pracował w Olympique Lyon, Racing Club i Amiens SC (1934-1935). W ostatnim klubie również wychodził na boisko w roli piłkarza. We Francji przyjął obywatelstwo i zmienił rodzime imię Gyula na Jules[1].

W 1935 roku Jules Limbek razem z Czechem Antonínem Fivébrem przybył do ZSRR w celu wymiany doświadczeń. Przez jakiś czas pracował z zespołem miasta Zaporoże i Dniepropietrowska, trenując również Stal Dniepropietrowsk, który wiosną 1936 startował w pierwszych mistrzostwach ZSRR[4]. Potem udał się na Kaukaz, gdzie przeprowadził serię seminariów dla lokalnych trenerów. Następnie przyjął ofertę Dinamo Tbilisi, który zadebiutował jesienią 1936 w najwyższej lidze ZSRR. Z drużyną z Tbilisi Limbeck pracował do marca 1937 roku[5], dotarł z nim do finału Pucharu ZSRR, organizował szkoły piłkarskie dla dzieci.

W 1937 roku został trenerem Lokomotiwu Moskwa, z którym zajął 6 miejsce w lidze i wystąpił w półfinale Pucharu ZSRR (w poprzednim sezonie Lokomotiw był czwartym w lidze i zdobył Puchar).

Być może zginął w okresie tzw. czystki[4], choć możliwe też, że dożył lat 50. XX wieku.

Sukcesy i odznaczenia edytuj

Sukcesy trenerskie edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj