Julian Różycki
Julian Józef Różycki (ur. 11 marca 1834 w Warszawie, zm. 23 kwietnia 1919 tamże) – warszawski farmaceuta, właściciel dwóch aptek, inwestor i działacz społeczny. Założyciel bazaru Różyckiego
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Życiorys
edytujSyn Adama, mistrza stolarskiego, i Pauliny z Żółtowskich[1]. W listopadzie 1853 r. ukończył Warszawską Szkołę Farmaceutyczną, a w 1859 r. zdobył tytuł magistra farmacji na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie. Prowadził aptekę przy ul. Brukowej 31 (obecnie Okrzei), odkupioną od Salomei (wdowy po Józefie) i Jana Mrozowskiego[2]. Zakup apteki był możliwy dzięki pożyczce, którą zaciągnęła przyszła teściowa Juliana (wdowa po zdunie Pawle Rygier) zabezpieczając ją na całym swoim majątku i solidarnie na przyszłym majątku Juliana (aptece)[3].
W 1892 r. kupił Pierwszą Krajową Fabrykę Plastrów Chemicznych[4].
Był współzałożycielem Towarzystwa Budowy i Eksploatacji Dróg Żelaznych Podjazdowych, którego staraniem wybudowano w latach 1896–1897 kolejkę marecką
Był opiekunem VII Ochrony (przedszkola) przy ul. Sprzecznej, zajmował się Salą Ochrony Sierot przy ul. Brukowej, zorganizował Kasę Groszowych Oszczędności i Bezpłatną Czytelnię, wspomagał „Ogródek dziecięcy” przy ul. Szerokiej (obecnie Kłopotowskiego), partycypował w kosztach Szpitala Najświętszej Maryi Panny, uzyskał zgodę władz rosyjskich na założenie na terenie Pragi gimnazjum męskiego (dzisiejsze LO im. Władysława IV).
Był również założycielem bazaru Różyckiego otwartego oficjalnie w 1881 na terenie między ulicami: Targową, Ząbkowską i Brzeską (na terenie posesji należących do Różyckiego)[5].
Podczas I wojny światowej był opiekunem okręgu XV Kuratorium Rodzin Rezerwistów m.st. Warszawy.
Zmarł w Warszawie w wieku 85 lat. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 36-5-15/16)[6].
Życie prywatne
edytujW listopadzie 1859 r. ożenił się z Franciszką Apolonią z Rygierów. Miał z nią trzech synów: Władysława, Wacława i Leona, którzy również zostali farmaceutami oraz córkę Amelię.
Upamiętnienie
edytuj- Tablica pamiątkowa odsłonięta w 2002 roku przy wejściu na Bazar Różyckiego przy ul. Targowej 54[7].
- Tablica odsłonięta w 90. rocznicę śmierci Juliana Różyckiego na budynku VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV w 2009 roku.
- Tablica w Praskiej Galerii Sław wmurowana w chodnik ul. Stalowej w 2017 roku[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Piotr Kulesza: Niebieski syfon. Z dziejów bazaru Różyckiego. Warszawa: Książka i Wiedza, 2004, s. 42, 44. ISBN 83-05-13334-6.
- ↑ Adam Dylewski: Ruda, córka Cwiego. Historia Żydów na warszawskiej Pradze. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2018, s. 166. ISBN 978-83-8049-775-7.
- ↑ Marek Miller: Co dzień świeży pieniądz, czyli dzieje bazaru Różyckiego. Tom II i III. Za Stalina, za Gomółki, za Gierka, za Solidarności, za Unii. Warszawa: Fundacja Laboratorium Reportażu. 2020. s. 542. ISBN 987-83-959546-0-3
- ↑ Katarzyna Komar-Michalczyk. Leki z warszawskiej apteki. „Stolica”, s. 29, lipiec−sierpień 2021.
- ↑ Marek Miller: Co dzień świeży pieniądz, czyli dzieje bazaru Różyckiego.Tom I. Za cara, za sanacji i za Niemca. Warszawa: Fundacja Laboratorium Reportażu i Narodowe Centrum Kultury, 2018, s. 70. ISBN 978-83-7982-337-6.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RÓŻYCCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 309. ISBN 83-912463-4-5.
- ↑ Na Stalowej odsłonięto Praską Galerię Sław. twoja-praga.pl, 30 września 2017. [dostęp 2023-02-28].