Julija Putincewa
Julija Putincewa (ros. Юлия Антоновна Путинцева; ur. 7 stycznia 1995 w Moskwie) – kazachska tenisistka narodowości rosyjskiej, finalistka US Open 2010 i Australian Open 2012 w grze pojedynczej dziewcząt, medalistka igrzysk azjatyckich.
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1995 Moskwa | |
Wzrost | 163 cm | |
Masa ciała | 59 kg | |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |
Zakończenie kariery | aktywna | |
Trener | Anton Putincew | |
Gra pojedyncza | ||
Wygrane turnieje | 1 WTA, 6 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 27 (6 lutego 2017) | |
Australian Open | 3R (2016, 2020) | |
Roland Garros | QF (2016, 2018) | |
Wimbledon | 2R (2015, 2016, 2018, 2019) | |
US Open | QF (2020) | |
Gra podwójna | ||
Wygrane turnieje | 0 | |
Najwyżej w rankingu | 160 (21 października 2019) | |
Australian Open | 2R (2019) | |
Roland Garros | 1R (2016, 2017, 2019, 2020) | |
Wimbledon | 2R (2016) | |
US Open | 3R (2019) |
![]() | ||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Kariera tenisowaEdytuj
Podczas Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Singapurze w 2010 roku odpadła w ćwierćfinale gry pojedynczej oraz zajęła 4. miejsce w grze podwójnej, grając w parze z Darją Gawriłową.
Finalistka juniorskiego US Open 2010. Przegrała w nim z Gawriłową 3:6, 2:6. Na Wimbledonie w 2010 doszła do półfinału, gdzie została pokonana przez Kristýnę Plíškovą. W turnieju juniorskim Australian Open 2012 przegrała w finale z Amerykanką Taylor Townsend 1:6, 6:3, 3:6[1].
W maju 2011 roku, w Moskwie, wygrała swój pierwszy turniej singlowy rangi ITF, pokonując w finale Weronikę Kapszaj z Ukrainy. W lipcu 2011 roku, w tureckim Samsun, wygrała kolejny turniej tej rangi, pokonując w finale Martę Domachowską. W sumie wygrała sześć turniejów singlowych rangi ITF.
W maju 2012 roku Putintseva przestała grać pod rosyjską flagą i zaczęła reprezentować Kazachstan[2].
W rankingu singlowym wśród seniorek najwyżej sklasyfikowana była na 27. miejscu.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Rosja | Kazachstan | |||||||||||||||||||||||||
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 3R | 2R | 2R | 2R | 3R | 0 / 8 | 8 – 8 | |||||||||||||
French Open | A | A | Q2 | 2R | Q3 | 2R | QF | 3R | QF | 1R | 2R | 0 / 7 | 13 – 7 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | A | 2R | 2R | 1R | 2R | 2R | NH | 0 / 6 | 4 – 6 | |||||||||||||
US Open | A | A | Q1 | A | Q2 | 1R | 2R | 2R | 1R | 3R | QF | 0 / 6 | 8 – 6 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | 725 | 241 | 121 | 105 | 113 | 74 | 34 | 53 | 45 | 34 | 28 | 0 / 27 | 33 – 27 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 0 / 5 | 1 – 5 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | 1R | 1R | 0 / 4 | 0 – 4 | ||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 1R | 1R | NH | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | A | 0 / 5 | 2 – 5 | ||||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | – | – | 1079 | 1131 | 335 | 751 | 791 | 160 | 186 | 0 / 17 | 4 – 17 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Julija Putincewa nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTAEdytuj
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
od 2009 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series |
Gra pojedyncza 3 (1-2)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 5 lutego 2017 | Petersburg | Twarda (hala) | Kristina Mladenovic | 2:6, 7:6(3), 4:6 |
Finalistka | 2. | 22 września 2018 | Kanton | Twarda | Wang Qiang | 1:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 25 maja 2019 | Norymberga | Ceglana | Tamara Zidanšek | 4:6, 6:4, 6:2 |
Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedynczaEdytuj
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 22/05/2011 | Moskwa | ITF | 25 000 | ziemna | Weronika Kapszaj | 6:2, 6:1 |
2. | 24/07/2011 | Samsun | ITF | 25 000 | twarda | Marta Domachowska | 7:6, 6:2 |
3. | 14/08/2011 | Kazań | ITF | 50 000 | twarda | Caroline Garcia | 6:4, 6:2 |
4. | 31/12/2011 | Tiumeń | ITF | 50 000 | twarda | Elina Switolina | 6:2, 6:4 |
5. | 12/02/2012 | Launceston | ITF | 25 000 | twarda | Lesley Kerkhove | 6:1, 6:3 |
6. | 13/05/2012 | Cagnes-sur-Mer | ITF | 100 000 | ziemna | Patricia Mayr-Achleitner | 6:2, 6:1 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (2)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2010 | US Open | Twarda | Darja Gawriłowa | 3:6, 2:6 |
Finalistka | 2012 | Australian Open | Twarda | Taylor Townsend | 1:6, 6:3, 3:6 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Edwin Smith: Final of the future to precede main event (ang.). W: News & Photos [on-line]. australianopen.com, 2012-01-27. [dostęp 2012-01-28].
- ↑ Теннис. Третья ракетка Мира перешла под флаг Казахстана (ros.). 2012-05-24.
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 16 stycznia 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 16 stycznia 2014].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 16 stycznia 2014].