Juliusz Florus
Iulius Florus (zm. 21 n.e.) – galijski arystokrata z plemienia Trewerów, który otrzymał obywatelstwo rzymskie. Razem z Juliuszem Sakrowirem jeden z przywódców powstania antyrzymskiego w Galii w 21 n.e.
Powodem do powstania były zbyt duże ciężary podatkowe nałożone na Galów, a sprzyjającym momentem śmierć Germanika w 19 n.e. Florus miał podburzać Belgów[1]. Próbował przeciągnąć na swoją stronę oddział jazdy rekrutującej się spośród Trewerów[2]. Legiony pod wodzą legata Acyliusza Awioli, Wizeliusza Warrona legata Germanii Dolnej i Gajusza Syliusza legata Germanii Górnej wysłane do stłumienia powstania szybko uporały się ze zbuntowanymi plemionami[3]. Sam Florus w obliczu klęski popełnił samobójstwo[2]. W walce z Florusem brał udział oddział Juliusza Indusa, również pochodzącego z plemienia Trewerów. Według Tacyta Indus miał być poróżniony z Florusem i dlatego tym chętniej przyłączył się do tłumienia powstania[2].
Łuk triumfalny w Arauzjonie (obecnie Orange w południowej Francji) datowany na czasy Tyberiusza został zapewne wzniesiony dla uczczenia zwycięstwa nad Florusem i Sakrowirem[4][5].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Źródła
- Tacyt: Dzieła. Tłumaczenie Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2004. ISBN 83-07-02993-7.
- Opracowania
- Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu: Od najdawniejszych czasów do Konstantyna. Tłumaczenie Jerzy Schwakopf. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992. ISBN 83-06-01859-1.
- Wielka Historia Świata. Praca zbiorowa pod redakcją Aleksandra Krawczuka. T. 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005. ISBN 83-85719-84-9.