Juliusz Kłos

polski architekt

Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, kierownik Wydziału I architektury i opieki nad krajobrazem w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919 roku[1].

Juliusz Kłos
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1881
Warszawa

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1933
Wilno

Zawód, zajęcie

architekt

Życiorys edytuj

Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.

Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).

 
Nagrobek Juliusza Kłosa na cmentarzu Na Rossie w Wilnie

Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu. Pochowany został na cmentarzu Na Rossie.

Realizacje edytuj

 
Kolonia urzędnicza w Brasławiu, budynki w stylu zakopiańskim

Publikacje edytuj

  • Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.

Przypisy edytuj

  1. Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.

Bibliografia edytuj

  • Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.

Linki zewnętrzne edytuj