Juryj Żadobin

radziecki i białoruski wojskowy, minister obrony

Juryj Wiktarawicz Żadobin (biał. Юрый Віктаравіч Жадобін, ros. Юрий Викторович Жадобин, Jurij Wiktorowicz Żadobin, ur. 14 listopada 1954 w Dniepropietrowsku) – radziecki i białoruski wojskowy, szef Służby Bezpieczeństwa Prezydenta Republiki Białorusi (2003–2007), przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi (2007–2008), sekretarz Rady Bezpieczeństwa (2008–2009), minister obrony (2009–2014).

Juryj Żadobin
Юрый Жадобін
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1954
Dniepropietrowsk

Szef Służby Bezpieczeństwa Prezydenta Republiki Białorusi
Okres

od 9 września 2003
do 17 lipca 2007

Poprzednik

Jauhien Dwiarnicki

Następca

Andrej Uciuryn

Przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi
Okres

od 17 lipca 2007
do 15 lipca 2008

Poprzednik

Sciapan Sucharenka

Następca

Wadzim Zajcau

Sekretarz Rady Bezpieczeństwa Republiki Białorusi
Okres

od 15 lipca 2008
do 4 grudnia 2009

Poprzednik

Wiktar Szejman

Następca

Leanid Malcau

Minister Obrony Republiki Białorusi
Okres

od 4 grudnia 2009
do 25 listopada 2014

Poprzednik

Leanid Malcau

Odznaczenia
Order Ojczyzny III stopnia (Białoruś) Order Za Służbę Ojczyźnie III stopnia (Białoruś) Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za nienaganną służbę” III Klasy (ZSRR) Order Przyjaźni

Życiorys edytuj

W 1976 ukończył studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Kazaniu, a w 1985 studia na Wydziale Dowodzenia Akademii Wojskowej Wojsk Pancernych im. Rodiona Malinowskiego.

W latach 1976–1990 służył na stanowiskach dowódczych (od dowódcy plutonu do dowódcy pułku) w Armii Radzieckiej. Od 1990 pełnił funkcje kierownicze w systemie obrony cywilnej Republiki Białorusi oraz w wojskach wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W latach 1999–2003 był dowódcą wojsk wewnętrznych w randze wiceministra spraw wewnętrznych.

9 września 2003 objął funkcję szefa Służby Bezpieczeństwa Prezydenta, zaś cztery lata później otrzymał nominację na przewodniczącego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi. W latach 2008–2009 zajmował stanowisko sekretarza Rady Bezpieczeństwa.

Od 4 grudnia 2009 pełni funkcję ministra obrony. 2 lutego 2011 roku znalazł się na liście pracowników organów administracji Białorusi, którzy za udział w domniemanych fałszerstwach i łamaniu praw człowieka w czasie wyborów prezydenckich w 2010 otrzymali zakaz wjazdu na terytorium Unii Europejskiej[1]. 25 listopada 2014 został odwołany ze stanowiska i przeniesiony do rezerwy[2].

Posiada stopień generała porucznika.

Jest prezesem Białoruskiej Federacji Biatlonu.

Nagrody i odznaczenia edytuj

Otrzymał ordery: „Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy, Order Ojczyzny III klasy, Przyjaźni i Czerwonej Gwiazdy, Medal „Za nienaganną służbę” I, II i III klasy, Medal 65-lecia wyzwolenia Republiki Białorusi od niemiecko-faszystowskich najeźdźców, Medal 80 lat Prokuratury Białorusi, Medal 80 lat Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego Republiki Białorusi, Medal 80 lat Białoruskiej Milicji, Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”, Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”, Medal 850-lecia Moskwy (rosyjski).

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj