Justyn Piskorski

polski prawnik, karnista

Justyn Aleksander Piskorski (ur. 9 stycznia 1971 w Kożuchowie) – polski prawnik, karnista, doktor habilitowany nauk prawnych, członek Komisji Weneckiej, członek zagraniczny Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy, sędzia Trybunału Konstytucyjnego zaprzysiężony 18 września 2017, wybrany w 2017 przez Sejm VIII kadencji na sędziego na miejsce obsadzone już przez Krzysztofa Ślebzaka. Specjalizuje się w prawie karnym, prawie międzynarodowym i polityce kryminalnej, nauczyciel akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Justyn Piskorski
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1971
Kożuchów

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo karne
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,
Uniwersytet w Bonn

Doktorat

2002 – prawo międzynarodowe
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

2014 – prawo karne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Kierownik Katedry
Katedra

Prawa Karnego WPiA UAM

Okres zatrudn.

od 2017 do 2020

Sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.

od 18 września 2017

Życiorys edytuj

Jest absolwentem prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1995) oraz prawa porównawczego na Reńskim Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma w Bonn (1998)[1]. W 2002 otrzymał stopień doktorski na podstawie pracy pt. Odpowiedzialność karna cudzoziemców w świetle polskiego prawa (promotorem był Andrzej Jan Szwarc)[2][1]. Habilitował się w 2014 na podstawie oceny dorobku naukowego i rozprawy Legitymizacja prawa karnego Unii Europejskiej[1][2].

Pracuje na stanowisku profesora uczelni w Zakładzie Prawa Karnego macierzystego wydziału, gdzie od 1 września 2017 pełni funkcję kierownika katedry[1][3][4]. Ukończył aplikację prokuratorską w Prokuraturze Wojewódzkiej w Poznaniu. Ponadto jest byłym ekspertem Instytutu Sobieskiego[5], członkiem Fundacji Uniwersyteckich Poradni Prawnych[6] oraz przedstawicielem wojewody wielkopolskiego w Radzie Kuratorów Fundacji Zakłady Kórnickie[7]. Od 2013 pełni funkcję zastępcy redaktora naczelnego Humanistycznych Zeszytów Naukowych – Prawa Człowieka. Od 2017 pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Jana Sehna w Krakowie[4].

Został członkiem Rady Naukowej kwartalnika „Prawo i Więź[8].

Na posiedzeniu Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy (Національна академія правових наук України), które odbywało się 28 sierpnia 2020 r. w Połtawie, w uznaniu zasług naukowych oraz współpracy z Akademią został jednogłośnie wybrany do grona Akademii jako jej członek zagraniczny. Wniosek przedstawił prezes Akademii prof. Oleksandr Petryshyn. Prof. Justyn Piskorski jest pierwszym Polakiem w tym gronie[9][10].

Wybrany 15 września 2017 do Trybunału Konstytucyjnego, mimo iż stanowisko w Trybunale Konstytucyjnym wówczas było już obsadzone przez prof. Krzysztofa Ślebzaka, który oczekuje na złożenie ślubowania. 18 września Justyn Piskorski złożył ślubowanie przed prezydentem RP[11].

22 października 2020 jako sprawozdawca był w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego, w którym TK wydał wyrok o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wykonywania aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu[12]. Wyrok Trybunału doprowadził do licznych protestów przeciwko zmianie przepisów aborcyjnych na ogólnokrajową skalę[13][14][15]. W następstwie protestów został poproszony przez współpracowników o rezygnację z kierowania Zakładem Prawa Karnego[16].

Został powołany do Komisji Weneckiej (Europejska Komisja na rzecz Demokracji przez Prawo) na kadencję 2022-2026[17].

Wybrane publikacje edytuj

  • Odpowiedzialność karna cudzoziemców w Polsce, Warszawa 2003, ISBN 83-7284-776-2
  • Unijna polityka karna w świetle polskiego prawa (współredaktor wraz z A. Szwarcem), Poznań 2010, ISBN 978-83-7177-605-2
  • Szkoła domowa. Między wolnością a przymusem (red.), Warszawa 2011, ISBN 978-83-927691-1-8
  • ponadto rozdziały w pracach zbiorowych i artykuły publikowane w czasopismach prawniczych[1]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e dr hab. Justyn Piskorski. Wydział Prawa i Administracji UAM. [dostęp 2015-09-25].
  2. a b Dr hab. Justyn Aleksander Piskorski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-09-28].[martwy link]
  3. Wydział Prawa i Administracji – Zakład Prawa Karnego. prawo.amu.edu.pl. [dostęp 2020-12-28].
  4. a b [http://orka.sejm.gov.pl/Druki8ka.nsf/0/E08616F80AF5C5A9C125818C003DE038/%24File/1778.pdf Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego]. sejm.gov.pl, 30 sierpnia 2017. [dostęp 2020-11-01].
  5. Justyn Piskorski. sobieski.org.pl. [dostęp 2015-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-11)].
  6. Justyn Aleksander Piskorski. mojepanstwo.pl. [dostęp 2015-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-29)].
  7. Władze fundacji. fzk.pl. [dostęp 2020-07-11].
  8. Rada Naukowa. prawoiwiez.edu.pl. [dostęp 2018-08-18].
  9. w, Wydział Prawa i Administracji - Wybór Prof. UAM dr hab. Justyna Piskorskiego do Narodowej Akademii Nauk Prawnych Ukrainy [online], prawo.amu.edu.pl [dostęp 2020-12-28].
  10. Іноземні члени НАПрН України [online], www.aprnu.kharkiv.org [dostęp 2020-12-28].
  11. Prezydent RP przyjął ślubowanie od nowego sędziego TK. prezydent.pl, 18 września 2017. [dostęp 2017-09-24].
  12. Planowanie rodziny, ochrona płodu ludzkiego i warunki dopuszczalności przerywania ciąży, Sygn. akt K 1/20, Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. trybunal.gov.pl, 22 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  13. Aborcja. Protesty po wyroku TK. TAZ: Wojna kulturowa w Polsce. wp.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  14. „To nie państwo, to oprawca”, „suweren przemówił”. Kolejne protesty po wyroku TK. wprost.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  15. Światowe media piszą o decyzji TK i protestach kobiet w Polsce: szokujący, drastyczny wyrok. onet.pl, 24 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  16. Mikołaj Woźniak, Sędzia TK Justyn Piskorski poproszony o rezygnację ze stanowiska. Minister Czarnek zapowiedział interwencję w jego sprawie [online], Głos Wielkopolski, 28 października 2020 [dostęp 2020-12-28] (pol.).
  17. Venice Commission :: Council of Europe [online], www.venice.coe.int [dostęp 2022-09-21].

Linki zewnętrzne edytuj