Jutro idziemy do kina
Jutro idziemy do kina – polski film telewizyjny z 2007 roku w reżyserii Michała Kwiecińskiego.
| ||
| Gatunek | melodramat, wojenny | |
| Data premiery | 1 września 2007 | |
| Kraj produkcji | Polska | |
| Język | Polski | |
| Czas trwania | 101 min | |
| Reżyseria | Michał Kwieciński | |
| Scenariusz | Jerzy Stefan Stawiński | |
| Główne role | Mateusz Damięcki Antoni Pawlicki Kuba Wesołowski | |
| Muzyka | Michał Hairulin | |
| Zdjęcia | Piotr Wojtowicz | |
| Scenografia | Magdalena Dipont | |
| Kostiumy | Magdalena Biedrzycka | |
| Montaż | Milenia Fiedler | |
| Produkcja | Akson Studio | |
Zdjęcia rozpoczęto 21 maja 2007.
Spis treści
ObsadaEdytuj
- Mateusz Damięcki – Andrzej Skowroński
- Antoni Pawlicki – Piotr Dołowy
- Jakub Wesołowski – Jerzy Bolesławski
- Grażyna Szapołowska – matka Krysi
- Olgierd Łukaszewicz – ojciec Krysi
- Sylwia Oksiuta-Warmus – prostytutka
- Anna Gzyra – Krysia Włosowska, ukochana Jerzego
- Julia Pietrucha – Zosia Paluch, narzeczona Piotra
- Maria Niklińska – Basia
- Marta Ścisłowicz – Ania, córka starosty, ukochana Andrzeja
- Krzysztof Banaszyk – porucznik Zaborowski
- Krzysztof Stelmaszyk – starosta, ojciec Ani
- Katarzyna Gniewkowska – matka Bolesławskiego
- Jacek Romanowski – ojciec Bolesławskiego
- Krzysztof Skonieczny – Bzowski
- Adam Krawczyk – Zawada
- Piotr Żurawski – Natan Cymertopf
- Andrzej Szenajch – Generał
- Daniel Olbrychski – właściciel kabrioletu
- Grzegorz Łaguna – maturzysta
- Sebastian Cybulski – maturzysta
- Monika Jakowczuk – restauratorka Marina
- Magdalena Lamparska – Małgosia
- Karol Stępkowski – matematyk
- Zofia Tomaszewska-Charewicz – Rózia
- Jerzy Słonka – urzędnik
- Michał Rolnicki – kolega Skowrońskiego
- Bożena Adamek
i inni.
Opis fabułyEdytuj
Scenariusz filmu powstał na kanwie debiutanckiej powieści Dawida Bieńkowskiego Jest[1]. Film opowiada o losach trzech przyjaciół, maturzystów z 1938. Opisuje tragiczne losy pokolenia ludzi urodzonych już w świeżo odzyskanej ojczyźnie. Wojna tym ludziom odebrała u progu dorosłości bliskich, nadzieję, przyszłość, cały dobytek, szanse na normalne życie, a bardzo często pozbawiła ich życia.
Jest rok 1938, coraz poważniej mówi się o wojnie. Polska młodzież wychowana w duchu romantyzmu, a przede wszystkim będąca pierwszym pokoleniem urodzonym w wolnym kraju, za punkt honoru bierze sobie wojskową służbę. Troje przyjaciół: Andrzej Skowroński, Jerzy Bolesławski i Piotr Dołowy kończą gimnazjum. Zaraz po maturze stają przed pierwszym poważnym życiowym krokiem – co dalej?
Do wojska dostają się Andrzej – do szkoły podchorążych kawalerii w Grudziądzu i Jerzy – do szkoły podchorążych łączności w Zegrzu. Piotr, mający wadę serca, pozostaje w cywilu i rozpoczyna studia na medycynie. Każdy z trójki przyjaciół, tak naprawdę jeszcze chłopców, wciąż traktuje życie jako ekscytującą przygodę, więc zapowiedzi coraz bardziej nieuchronnej wojny podświadomie starają się przyjmować bez emocji. Ponieważ są młodzi, z gorącymi i otwartymi sercami, w kręgu zainteresowań są kobiety. Chłopcy są pełni wiary w to, że nic złego nie może ich spotkać, bo przecież jeszcze tyle chcą w życiu zrobić i doświadczyć.
Andrzej zakochał się w pięknej Ani (Marta Ścisłowicz), córce starosty szykującej się do studiów malarskich we Lwowie i umawia się z nią w końcu na randkę. Mają się spotkać szóstego września, gdy on wróci z ćwiczeń z Pomorza, a ona ze Lwowa. Spotkanie pierwszego września wyznaczają sobie z kolei Jurek i Krysia (Anna Gzyra), któremu udało się wreszcie przełamać opory dziewczyny. Mają iść do kina, a później do niej. Piotr i Zosia (Julia Pietrucha) są w tym samym czasie nad morzem, na pierwszych wspólnych wakacjach.
Nadchodzi wrzesień 1939 roku. Wieść o wybuchu wojny spada na nich wszystkich jak grom. Dla niektórych jej pierwszy dzień będzie zarazem ostatnim. Jerzy, Andrzej i Piotr nigdy więcej się nie spotkali. Żaden z nich nie przeżył wojny.