Kłaczyna

wieś w województwie dolnośląskim

Kłaczyna (nazwa niemiecka Kauder, do 1945 r.) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Dobromierz, na Przedgórzu Sudeckim na granicy z Pogórzem Kaczawskim i Pogórzem Wałbrzyskim w Sudetach.

Kłaczyna
wieś
Ilustracja
Widok wsi ze wzgórza
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Dobromierz

Wysokość

240-260 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

605[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

58-173[3]

SIMC

0852097

Położenie na mapie gminy Dobromierz
Mapa konturowa gminy Dobromierz, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kłaczyna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kłaczyna”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kłaczyna”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kłaczyna”
Ziemia50°56′35″N 16°11′43″E/50,943056 16,195278[1]

Podział administracyjny

edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego. Do Kłaczyny należy także przysiółek Celów.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi ze średniowiecznego dokumentu z 1249 roku, gdzie wymieniona jest w zlatynizowanej formie Chuderovo[4]. Tuż po wojnie miejscowość nazywała się Kodyr[5].

Położenie

edytuj

Miejscowość położona jest w dolinie Nysy Szalonej. Górna część w Sudetach, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego (Pogórze Wojcieszowskie) i Pogórza Wałbrzyskiego, zaś dolna część na Przedgórzu Sudeckim (Obniżenie Podsudeckie)[6].

Budowa geologiczna

edytuj

Górna część Kłaczyny leży w obrębie zapadliska Wolbromka, niewielkiej jednostki geologicznej (tektonicznej), będącej południowo-wschodnim odgałęzieniem niecki północnosudeckiej. Obszar ten zbudowany jest ze skał osadowych: szarogłazów, piaskowców, mułowców, brekcji i zlepieńców dolnego permu (czerwonego spągowca). Dolna część leży na plejstoceńskich piaskach, żwirach i glinach zwałowych. W całej dolinie Nysy Szalonej zalegają holoceńskie osady rzeczne - piaski i żwiry, miejscami mady[7][8].

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[9]:

  • kościół filialny pw. św. Jakuba Apostoła i św. Anny, gotycki z XV w., XVIII w., murowany, jednonawowy, orientowany, z wieżą na osi
  • dom nr 13, z XIX w.
  • ruiny rycerskiego zamku z przełomu XIV/XV wieku, położonego dawniej na wyspie w rozlewisku Nysy Szalonej. Po gruntownym przebudowaniu przez rodzinę Rybniców (Reibnitzów), zamek zniszczono podczas wojny 30-letniej, gdy okupowali go Szwedzi. Budowlę udało się odbudować, jednak obiekt w 1850 r. spłonął. Dzieła zniszczenia dokonały pioruny, które w latach 1877 i 1891 - dwa razy trafiały w budynek. Później miejscowi chłopi rozebrali resztki budowli zabierając na swoje potrzeby łupek i kamień ciosany z którego zamek był zbudowany. Dzisiejsze ruiny to drobne fragmenty murów i fosy, pozostałość narożnej baszty oraz rozsypane pośród traw kamienie z murów; wszystko to znajduje się na zachodnim brzegu Nysy około 300 m na południe od mostu na drodze Roztoka-Bolków.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54397
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 485 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Stanisław Jastrzębski, "Jawor i okolice", Ossolineum Wrocław 1973, str. 123
  5. Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
  6. Góry i Pogórze Kaczawskie, mapa turystyczna, skala 1:40.000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004, wyd. II, ISBN 83-88049-02-X
  7. Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław, 2002, ISBN 83-85773-49-9
  8. Park Krajobrazowy Chełmy, mapa geologiczna dla turystów, skala 1:50 000, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa, 1995, ISBN 83-903704-1-7
  9. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 159,160. [dostęp 2012-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj