Kłodawa (gmina w województwie wielkopolskim)

Kłodawa
	gmina miejsko-wiejska
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	kolski
TERC	3009063
Siedziba	Kłodawa
Burmistrz	Piotr Michalak; (od 2018)
Powierzchnia	128,97 km²
Populacja (30.06.2016); • liczba ludności	; 13 067
• gęstość	101,3 os./km²
Nr kierunkowy	63
Tablice rejestracyjne	PKL
	Adres urzędu:ul. Dąbska 17; 62-650 Kłodawa
Szczegółowy podział administracyjny
	Położenie na mapie powiatu;
	52°15′00,77″N 18°55′00,16″E/52,250214 18,916711
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa
	Biuletyn Informacji Publicznej

Kłodawa – gmina miejsko-wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie konińskim.

Siedziba gminy to Kłodawa.

Gminę Kłodawa pod koniec 2014 r. zamieszkiwało 13 172^[2] mieszkańców, co stanowi 14,8% ludności powiatu kolskiego i 0,4% ludności województwa wielkopolskiego. Gęstość zaludnienia regionu osiągnęła wartość 102 os/km².

Za Królestwa Polskiego gmina należała do powiatu kolskiego w guberni kaliskiej. 19 maja^?/31 maja 1870 do gminy przyłączono pozbawioną praw miejskich Kłodawę^[3].

Środowisko naturalne edytuj

Gmina Kłodawa leży na Wysoczyźnie Kłodawskiej, która charakteryzuje się płaskim, równinnym krajobrazem, urozmaiconym jedynie przez wcięte doliny cieków wodnych i pagórki kemowe we wsiach Dębina i Leszcze. Główny wpływ na rzeźbę gminy miało zlodowacenie warty oraz późniejsze procesy denudacyjne. W holocenie ważną rolę w przekształcaniu rzeźby zaczęła odgrywać działalność człowieka w zakresie osadnictwa, rolnictwa i górnictwa^[4].

W obrębie gminy istnieją złoża piasków, żwirów, pospółki, węgla brunatnego oraz soli kamiennej i potasowej. Sól wydobywana jest metodą głębinową w kopalni soli Kłodawa^[4].

Gmina leży w dorzeczu Warty. Głównym ciekiem jest przepływająca równoleżnikowo Rgilewka, będąca prawym dopływem Warty^[4].

Lasy stanowią zaledwie kilka procent powierzchni. Krajobraz zdominowany jest przez pola uprawne.

W celu ochrony przyrody na terenie gminy zostały ustanowione dwa pomniki. Pierwszym pomnikiem jest grupa 50 drzew tworzących aleję lipową przy drodze w kierunku parku w Krzykosach, a drugim dwie lipy drobnolistne w Parku Górnika w Kłodawie. Północno-zachodni fragment gminy stanowi część Goplańsko-Kujawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu^[4].

Komunikacja edytuj

Przez gminę przebiega droga krajowa nr 92, łącząca Kłodawę, z Poznaniem i Warszawą. W Kłodawie krzyżuje się z drogą wojewódzką nr 263 (Dąbie – Kłodawa – Sompolno).

Przez gminę przebiega linia kolejowa Warszawa Zachodnia – Poznań Główny, na której znajduje się stacja kolejowa Kłodawa.

Parafie katolickie edytuj

Na terenie gminy znajdują się dwa kościoły parafialne obrządku rzymskokatolickiego. Wszystkie one wchodzą w skład diecezji włocławskiej.

dekanat kłodawski
- parafia Wniebowzięcia NMP w Kłodawie
- parafia św. Dominika w Bierzwiennej Długiej

Ponadto na terenie gminy mieszkają mariawici, którzy przynależą do parafii Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej.

Najważniejsze fakty z historii gminy edytuj

4000 lat temu – pierwsze ślady osadnictwa we wsi Słupeczka
1085 – Władysław Herman nakazuje budowę kościoła pw. Świętego Idziego jako wotum wdzięczności za narodziny syna
1383 – pierwszy zapis Kłodawy jako miasta
1429 – do miasta przybywają kanonicy regularni laterańscy
1430 – Kłodawa otrzymuje prawa miejskie magdeburskie
1455 – Kazimierz IV Jagiellończyk uwalnia miasto od opłat targowych
1485, 1487 – sejmiki szlachty wielkopolskiej na terenie gminy
1516-1762 – szkoła kolegiacka w Kłodawie filią Akademii Krakowskiej
1655 – potop szwedzki – miasto i gmina doszczętnie zniszczone
1708 – panująca w mieście i gminie zaraza
1718-1755 – budowa kościoła parafialnego
1793 – gmina pod zaborem pruskim
1867 – Kłodawa traci prawa miejskie
1897 – powstaje pierwsza świecka szkoła w gminie
1901 – wybudowanie kościoła neoromańskiego w Bierzwiennej Długiej
1922 – oddanie do użytku linii kolejowej Kutno – Strzałkowo
1925 – Kłodawa odzyskuje prawa miejskie
1936 – do Bierzwiennej przybywają Siostry Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, prowadzą tam Ochronkę, zamkniętą później przez Niemców
1938 – gmina częścią województwa poznańskiego
1938 – poświęcenie nowego dzwonu w Bierzwiennej Długiej
1940 – zbrodnia w Katyniu, w której zginęli także mieszkańcy Kłodawy^[5]^[6]
1941 – zamordowanie 1500 Żydów kłodawskich
1947 – powstanie Szkoły Podstawowej w Wólce Czepowej
1939 – Armia „Poznań” w Leszczach
1943 – zamordowany ks. Teofil Choynowski, proboszcz kłodawski
1945-1949 – Siostry Wspólnej Pracy docierają do Kłodawy
1955 – powstanie Szkoły Podstawowej w Korzeczniku
1970 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Bierzwiennej Krótkiej
1970 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Krzykosach
1978 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Leszczach
1992 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Rycerzewie
1999 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Rysinach Kolonii
1999 – powstanie Zespołu Szkół nr 1 w Kłodawie
1999 – powstanie Zespołu Szkół nr 2 w Kłodawie
1999 – powstanie Gimnazjum nr 3 w Rysinach
2004 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Wólce Czepowej i w Korzeczniku. Szkoły zaczęły prowadzić Stowarzyszenia.
2011 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Dębinie
2012 – likwidacja Zespołu Szkół Nr 1 w Kłodawie, powołanie na jego miejsce Gimnazjum Nr 1 w Kłodawie
2012 – likwidacja Zespołu Szkół Nr 2 w Kłodawie, powołanie na jego miejsce Szkoły Podstawowej Nr 2 im. Białych Górników w Kłodawie
2012 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Górkach, szkoła prowadzona przez Stowarzyszenie (i otwarcie tam gimnazjum)
2012 – likwidacja Gimnazjum Nr 3 w Rysinach i Szkoły Podstawowej w Bierzwiennej Długiej; placówki przekształcono w Zespół Szkół w Rysinach Kolonii
2012 – likwidacja Szkoły Podstawowej w Lubońku, szkoła prowadzona przez Stowarzyszenie
2012 – dnia 2 września odbyło się wśród mieszkańców gminy Kłodawa referendum, wskutek którego odwołany został z funkcji burmistrza Józef Chudy. Nie została natomiast odwołana rada miejska^[7]. Przyczyną zorganizowania referendum było niezadowolenie mieszkańców z powodu zmian w oświacie, jakie nastąpiły w tym samym roku^[8].