K-7
K-7 – radziecki ciężki samolot bombowy i pasażerski z okresu międzywojennego.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ |
ciężki samolot bombowy i pasażerski |
Konstrukcja |
konstrukcja metalowa, podwozie – stałe |
Załoga |
11 – 18 |
Historia | |
Data oblotu |
21 sierpnia 1933 |
Dane techniczne | |
Napęd |
7 silników rzędowych, 12-cylindrowe AM-34 |
Moc |
750 KM (każdy) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
53,00 m |
Długość |
28,00 m |
Powierzchnia nośna |
254,00 m² |
Masa | |
Własna |
21 000 kg |
Startowa |
40 000 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
234 km/h |
Prędkość przelotowa |
204 km/h |
Pułap praktyczny |
5500 m |
Zasięg |
1000 km |
Rozbieg |
400 m |
Dobieg |
300 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
w wersji bombowej 8 działek lotniczych kal. 20 mm 8 karabinów maszynowych kal. 7,62 mm bomby o łącznej masie do 16 600 kg | |
Liczba miejsc | |
w wersji pasażerskiej 128 | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
Historia
edytujW 1928 roku w biurze konstrukcyjnym Konstantina Kalinina rozpoczęto pracę nad samolotem pasażerskim do lotów transkontynentalnych. Projekt tego samolotu zakładał oryginalną konstrukcję, gdyż przestrzeń ładunkowa miała się znajdować w skrzydłach. W związku z tym skrzydła miały duże rozmiary i samolot miał mieć formę latającego skrzydła. W skrzydle znajdowało się pomieszczenie o wymiarach: 6 m szerokości, 10,6 m długości i 2,33 m wysokości, w którym miały znajdować się miejsca dla pasażerów i ładunku. Początkowo samolot miał być napędzany silnikami rzędowymi marki BMW, lecz ostatecznie zastosowano w nim silniki AM-34.
Prototyp samolotu był gotowy w sierpniu 1933 roku i został oznaczony jako K-7, a 21 sierpnia 1933 roku odbył się jego pierwszy lot. Następnie rozpoczęto przeprowadzenia dalszych lotów badawczych, w których wykryto szereg usterek konstrukcyjnych. 21 listopada 1933 roku, w czasie kolejnego lotu, samolot nagle spadł na ziemię i uległ zniszczeniu, a z 20 osób znajdujących się na pokładzie zginęło 15. Katastrofa ta spowodowała przerwanie prac nad tym samolotem, lecz ustalono, że przyczyną katastrofy były drgania siódmego silnika umieszczonego w gondoli kadłuba samolotu.
W 1935 roku pomimo katastrofy biuro K. Kalinina otrzymało polecenie budowy dwóch prototypów samolotu, jednego w wersji pasażerskiej a drugiego bombowej. Jednak zmiany w kierownictwie lotnictwa związane z czystkami stalinowskimi, spowodowały zaniechanie ich budowy. Także sam konstruktor samolotu został aresztowany.