KH-7 32amerykański satelita rozpoznawczy; trzydziesty drugi statek serii KeyHole-7 GAMBIT programu CORONA. Jego zadaniem było wykonywanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o rozdzielczości przy gruncie około 46 cm.

KH-7 32
Ilustracja
Inne nazwy

Gambit-1 32, Mission 4032, OPS 1686

Indeks COSPAR

1966-083A

Indeks NORAD

S02419

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

CIA, USAF

Model satelity

KeyHole-7

Rakieta nośna

Atlas SLV-3 Agena D

Miejsce startu

Vandenberg Air Force Base

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

148 km

Apogeum

333 km

Okres obiegu

89,1 min

Nachylenie

93,9°

Czas trwania
Początek misji

16 września 1966 18:00 UTC

Koniec misji

23 września 1966

Wymiary
Masa całkowita

2000 kg

Budowa i działanie edytuj

 
Przekrój pokazujący budowę satelity KH-7.
 
Start rakiety Atlas SLV-3 Agena D z satelitą KH-7 32, 16 września 1966 roku.

Głównym komponentem satelity była kamera wyprodukowana przez Eastman Kodak, wyposażona w obiektyw lustrzany teleskopu systemu Maksutova charakteryzujący się ogniskową 1955,8 mm[1]. Dzięki zestawowi luster udało się obniżyć wagę i wymiary zastosowanego aparatu. Precyzyjne położenie satelity określane było dzięki zestawowi czujników; żyroskopu i skanera podczerwieni kontrolującego położenie ziemskiego horyzontu. Korekta orbity była dokonywana przy pomocy 4 rakietowych silników korekcyjnych[2]. Film po naświetleniu był przesuwany za pomocą zestawu rolek do kapsuły, która następnie oddzielała się od satelity, lądowała na spadochronie w rejonie Pacyfiku i była przechwytywana podczas opadania przez specjalnie do tego przystosowany samolot.

Misja edytuj

Misja rozpoczęła się 16 września 1966 roku, kiedy rakieta Atlas SLV-3 Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 32. satelitę z serii KH-7. Po znalezieniu się na orbicie KH-7 32 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-083A[3].

KH-7 31 pozostawał na orbicie 7 dni[4], w którym to czasie wykonał 115 okrążeń Ziemi[5].

22 lutego 1995 roku prezydent Bill Clinton podpisał rozporządzenie wykonawcze 12951 odtajniające 860 tysięcy zdjęć wykonanych w latach 1960-1980 przez wojskowe satelity wywiadowcze. Kolejną partię zdjęć odtajniono w 2002 roku. Archiwalne zdjęcia są wykorzystywane m.in. przez archeologów, geologów i historyków.

Satelita spłonął w atmosferze 23 września 1966 roku[3].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj