Kahf al-Huta
Kahf al-Huta (arab. كهف الهوته, Kahf al-Hūta) – jaskinia w północnym Omanie, u podnóża Dżabal Szams – najwyższej góry kraju[1]. Jest jedną z najpopularniejszych naturalnych atrakcji turystycznych Omanu[2]. Mierzy około 4,5 km długości, z czego około 500 m jest udostępnione zwiedzającym[1][2].
 Wejście do jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
pasmo Al-Hadżar |
| Długość |
4500 m |
Położenie na mapie Omanu  | |
 23°04′55″N 57°21′17″E/23,081944 57,354722
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia została otwarta dla turystów w 2006 roku[2]. Była to pierwsza jaskinia na Półwyspie Arabskim udostępniona do zwiedzania[1][2]. W latach 2012–2016 była zamknięta ze względu na remont, unowocześnienie i rozbudowę infrastruktury, wcześniej opady deszczu powodowały zalewanie jaskini i uszkodzenia[2].
Bogaty ekosystem jaskini obejmuje cztery jeziora. Trzy z nich są małe i znajdują się w północnej części jaskini[1]. Czwarte znajduje się na końcu udostępnionej części jaskini, ma 800 m długości, 10 szerokości, zawiera około 30 tysięcy m3 wody, zaś jego głębokość sięga 15 m[1]. Występuje tu m.in. rzadki gatunek ślepych ryb Garra barreimiae[1]. Turyści mogą dojrzeć tylko niewielką część tego jeziora, gdyż większość ukryta jest pod skałami[3].
Podobnie jak inne jaskinie w Omanie, Kahf al-Huta powstała w wyniku rozpuszczania skał wapiennych przez wody o odczynie kwaśnym[1]. Jej wiek szacuje się na przeszło 2 miliony lat[1]. Ściany jaskini pokryte są interesującą szatą naciekową, na stropach wiszą ogromne ilości stalaktytów, a z dna jaskini wyrastają imponujące stalagmity[3].
Temperatura wewnątrz jaskini wynosi 20-25°C, natomiast wilgotność powietrza utrzymuje się w przedziale 40-80%[3].
W pobliżu wejścia do jaskini znajduje się centrum turystyczne z parkingiem, restauracją, sklepem z pamiątkami i muzeum geologicznym[1]. Z centrum turystycznego do jaskini wjeżdża się elektryczną kolejką (pierwszą w Omanie)[2][3].
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Heading underground in Oman to explore the reopened Al Hoota Cave. [w:] The National [on-line]. 2017-03-02. [dostęp 2017-03-17]. (ang.).