Kajetan Hryniewiecki
Kajetan Hryniewiecki także Hryniewicki herbu Przeginia (zm. w 1796 roku) – konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku[1], podczaszy latyczowski i podstarości kamieniecki w 1764 roku.
| |
 Przeginia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Żona |
Katarzyna ze Stempkowskich |
| Dzieci |
Ignacy Hryniewiecki |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był miecznikiem czerwonogrodzkim (od 1744 roku), chorążym czerwonogrodzkim (od 1765), kasztelanem kamienieckim (od 1768), od 1782 wojewoda lubelski, prezes Lubelskiej Komisji Boni Ordinis w 1782 roku[2], komisarz z rycerstwa Komisji Skarbowej Koronnej w 1765 roku[3]. Członek Komisji Policji Koronnej w 1793 roku[4].
Konsyliarz konfederacji Czartoryskich w 1764 roku[5], poseł na sejm konwokacyjny (1764) z województwa podolskiego[6]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa podolskiego i posłem podolskim na sejm elekcyjny[7]. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej[1]. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[8]. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla ziemi lubelskiej i powiatu urzędowskiego województwa lubelskiego[9]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[10]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[11]. Mianowany konsyliarzem konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej[12]. Z ramienia konfederacji targowickiej wybrany w 1793 roku członkiem Komisji Skarbowej Koronnej[13].
W 1772 roku odznaczony został Orderem Świętego Stanisława, a w 1780 – Orderem Orła Białego.
Od 1765 posiadał dobra markuszowskie, które odkupił od Sobieskich. Jednak już 3 lata po jego śmierci, jego syn Ignacy sprzedał majątek markuszowski Rafałowi Amorowi Tarnowskiemu.
Żonaty z Katarzyną Stempkowską herbu Suchekomnaty, miał z nią syna Ignacego.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 86.
- ↑ Kamil Jakimowicz, Okoliczności powołania, kompetencje i skład osobowy lubelskiej Komisji Dobrego Porządku, w: Rocznik Lubelski 2015, s. 64.
- ↑ Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 10.
- ↑ Kalendarz wilenski na rok ... 1794, s. 64.
- ↑ Konfederacya Generalna Koronna Po doszłym Seymie Convocationis Zaczęta w Warszawie Dnia 23. Czerwca Roku Pańskiego 1764. Ręką J. O. Xcia Jmci Prymasa Korony Polskiey [...] Stwierdzona, s. 5.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 92.
- ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 76.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.
- ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości,Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fbryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II., s. 392.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 309.
- ↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 272.
- ↑ Józef Kermisz, Lublin i Lubelskie w ostatnich latach Rzeczypospolitej (1788-1794), Lublin 1939, s. 144.
- ↑ Korrespondent Kraiowy y Zagraniczny. 1793, nr 36 + dod., s. 708.
Bibliografia edytuj
- M.J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9.
Linki zewnętrzne edytuj
- Kajetan Hryniewiecki – publikacje w bibliotece Polona